To nieprawda, że ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich to „czysta represja”. Wręcz przeciwnie – ustawa zmienia obecny represyjny model na bardzo elastyczne narzędzia, które w rękach dyrektorów, pedagogów i sędziów rodzinnych sprawią, że system resocjalizacji w Polsce będzie dużo lepszy.

Nieprawdą jest również, że w ustawie nie ma żadnych instrumentów resocjalizacji czy oddziaływań wychowawczych. Faktycznie ustawa przewiduje środki wychowawcze, poprawcze i lecznicze. Dla każdego nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym opracowywany będzie indywidualny plan rozwoju.

Absurdalne jest twierdzenie, jakoby ideą nowych regulacji była „motywacja zemsty” na młodych ludziach, którzy postępują niezgodnie z oczekiwaniami dorosłych. W rzeczywistości nowe przepisy chronią nieletnich przed traumą postępowań z udziałem policji i sądu. Dyrektorzy szkół będą mogli kierować uczniów za mniej poważne przewinienia do prac porządkowych na terenie szkoły. Inne formy odziaływania, o jakich mówią przepisy, to pouczenie, ostrzeżenie, skłonienie do przeproszenia pokrzywdzonego kolegi czy koleżanki. Wszystko wyłącznie za zgodą rodziców i samego ucznia. W ten sposób problemy wychowawcze będą rozwiązywane blisko dziecka – z udziałem rodziców i szkoły. Na celowość takiego rozwiązania wskazywali m.in. prawnicy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Ustawa kładzie nacisk na wsparcie resocjalizacji nieletnich. To zmiana dotychczasowej filozofii postępowania z nieletnimi – z jednej strony ograniczenie wpływu do sądów drobnych spraw, a z drugiej – skuteczniejsza resocjalizacja tych, którzy dopuścili się najpoważniejszych czynów zabronionych. Przyjęto zasadę złotego środka – łagodnego oddziaływania na nieletnich, którzy rokują poprawę, a wobec sprawców poważnych czynów karalnych, skutecznej reakcji państwa.

Prosimy dziennikarzy o niepowielanie nieprawdziwych informacji zawartych w publikacji portali gazeta.pl.

 

Biuro Komunikacji i Promocji

Ministerstwo Sprawiedliwości