Zgodnie z art. 3 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych sporządzona w Warszawie dnia 22 marca 1993 r. (Dz. U. z 1993 r., nr 55, poz. 289; dalej Umowa) organy właściwe w sprawach cywilnych i handlowych przekazują wnioski o udzielenie pomocy prawnej za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwa Sprawiedliwości Socjalistycznej Republiki Wietnamu.

Wniosek o udzielenie pomocy prawnej oraz załączone dokumenty powinny być podpisane i opatrzone pieczęcią urzędową organu, od którego pochodzą (art. 7 ust. 2 Umowy).

Według art. 2 Umowy dokumenty przekazywane w ramach współpracy w zakresie doręczania dokumentów i przeprowadzania dowodów powinny być sporządzone w języku polskim i przetłumaczone na język wietnamski lub też język francuski bądź rosyjski. Tłumaczenie powinno być sporządzone przez tłumacza przysięgłego, przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego.

Na podstawie z art. 15 ust. 1 Umowy nie ma potrzeby legalizacji dokumentów i ich odpisów, jeżeli zostały wydane lub uwierzytelnione przez właściwy organ i opatrzone pieczęcią urzędową.

W świetle art. 11 Umowy wykonanie wniosku o udzielenie pomocy prawnej nie pociąga za sobą obowiązku zwrotu kosztów państwu wezwanemu. Natomiast organ wezwany powinien powiadomić organ wzywający o rodzaju i wysokości tych kosztów, celem ich ściągnięcia od osoby zobowiązanej do ich poniesienia.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 Umowy, jeżeli adres osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie pomocy prawnej nie jest znany lub okazał się błędny organ państwa wezwanego powinien on podjąć odpowiednie środki w celu ustalenia dokładnego adresu.

Na podstawie art. 6 ust. 2 Umowy można doręczać dokumenty i przeprowadzać dowodu w stosunku do obywateli polskich przez polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub konsularne bez użycia przymusu.