12 grudnia 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) wydał wyrok w sprawie Kiełb przeciwko Polsce (nr 47730/20). Skarga wniesiona przez p. Katarzynę Kiełb dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania administracyjnego i naruszenie prawa do sądu oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Skarżąca zarzuciła, że długość przedmiotowego postępowania administracyjnego była niezgodna z wymogiem „rozsądnego terminu” i że nie miała w związku z tym skutecznego środka odwoławczego. W tej sprawie Rząd zgłosił swoje wstępne zastrzeżenia, twierdząc, że skarżąca nie wyczerpała krajowych środków odwoławczych dostępnych dla niej na mocy prawa polskiego, zgodnie z wymogami art. 35 ust. 1 Konwencji, a w szczególności, że skarżąca nie skorzystała z dostępnych środków odwoławczych, to jest skargi na przewlekłość postępowania administracyjnego. Trybunał zauważył, że w ciągu ponad siedemnastu lat, gdy postępowanie administracyjne było w toku, skarżąca kilkakrotnie korzystała ze środków odwoławczych przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego, ale nigdy nie doprowadziły one do przyspieszenia postępowania w jej sprawie. Podsumowując, Trybunał, opierając się na swoim orzecznictwie (zob. Wcisło i Cabaj przeciwko Polsce, nr 49725/11 i 79950/13, §§ 165-168, 8 listopada 2018 r.), uznał, że po wyczerpaniu dostępnych środków odwoławczych przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego skarżąca nie musiała podejmować kolejnej próby uzyskania zadośćuczynienia. W związku z tym Trybunał stwierdza, że dla celów art. 35 ust. 1 Konwencji skarżąca wyczerpała krajowe środki odwoławcze i stwierdził, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji. Skarżącej zasądzono kwotę 11 700 EURO tytułem zadośćuczynienia do wypłaty przez Rząd w terminie 3 miesięcy od wydania wyroku. Wyrok jest ostateczny.