Lubuski Urząd Wojewódzki

Choroba Alzheimera to jedna z najczęstszych przyczyn otępienia (demencji) u osób powyżej 65 roku życia. Określenie „otępienie” to ogólny termin, którego używa się, gdy spadek zdolności intelektualnych (poznawczych) jest na tyle duży, że upośledza codzienne funkcjonowanie chorego. Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną otępienia, ma charakter powolny i nieubłagalnie postępujący.

Według danych Światowej Organizacji Zdrowia na całym świecie ponad 55 milionów ludzi cierpi na demencję, a każdego roku pojawia się prawie 10 milionów nowych przypadków. W Polsce ponad 500 tysięcy osób żyje z objawami otępienia (demencji), a wśród nich 300 tysięcy ma chorobę Alzheimera. Choroba Alzheimera jest najczęstszą formą demencji i może przyczyniać się do 60–70% przypadków. Demencja ma wpływ fizyczny, psychologiczny, społeczny i ekonomiczny nie tylko na osoby z demencją, ale także na ich opiekunów, rodziny i całe społeczeństwo.

• zaburzenia pamięci wpływające niekorzystnie na codzienne życie;
• trudności w wykonywaniu zwykłych, znanych zadań i czynności;
• trudności w nazywaniu przedmiotów;
• gubienie się nawet w znanych sobie wcześniej miejscach;
• zmiany nastroju, zachowania i osobowości;
• utrata zainteresowania dotychczas ulubionym zajęciem lub hobby.
   

Choroba Alzheimera jest chorobą nieuleczalną. Istnieją jednak leki, które mogą pomóc złagodzić lub opóźnić niektóre objawy zaburzonych zdolności poznawczych jak zaburzenia zachowania. 

Rozpoznawaniem i leczeniem choroby Alzheimera zajmują się lekarze neurolodzy i psychiatrzy. W przypadku korzystania z sytemu publicznej opieki zdrowotnej do neurologa kieruje lekarz rodzinny. Skierowanie do psychiatry nie jest wymagane.