Informacja dotycząca wydawania paszportów z dwoma cechami biometrycznymi
Od 29 czerwca 2009 r. wydawane w Polsce paszporty zawierają dwie cechy biometryczne tj. obraz twarzy i zapis odcisków palców.
Polska rozpoczęła wydawanie paszportów biometrycznych 28 sierpnia 2006r. Obowiązek taki nałożyło na kraje członkowskie Unii Europejskiej Rozporządzenie Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez Państwa Członkowskie. Paszporty biometryczne w sposób wiarygodny określają związek pomiędzy dokumentem a jego posiadaczem, dzięki czemu ograniczają przestępczość związaną z kradzieżą tożsamości i fałszerstwami dokumentów.
Co to jest biometria?
Możemy wyróżnić dwa główne aspekty biometrii:
- Biometrię fizyczno – biologiczną, która przy identyfikacji i weryfikacji osób posługuje się ich fizyczno – biologicznymi cechami i właściwościami:
- linie papilarne,
- geometria dłoni,
- kształt twarzy,
- cechy tęczówki,
- cechy siatkówki,
- geometria ucha
- geometria stopy.
- Biometrię behawioralną, która przy identyfikacji i weryfikacji osób posługuje się specyficznymi cechami i właściwościami ich zachowania:
- parametry głosu,
- wzór podpisu,
- dynamika i sposób naciskania klawiszy.
Funkcje biometrii
Po pierwsze techniki biometryczne powinny identyfikować, czyli porównywać wszystkie z wymienionych cech ( zarówno fizyczno – biologiczne, jak i behawioralne). Dla przykładu chodzi tutaj o porównanie jednego konkretnego odcisku palca ze wszystkimi wzorami biometrycznymi dostępnymi w bazie danych.
Po drugie techniki biometryczne powinny weryfikować te cechy, a zatem albo je autoryzować, albo odrzucać. Dla przykładu pozytywna identyfikacja jednego konkretnego odcisku palca z jednym z dostępnych w bazie danych prowadzi do autoryzacji, zaś w przypadku negatywnej identyfikacji mamy do czynienia z odrzuceniem.