W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Studio tatuażu i piercingu

Wstęp

Branża tatuatorska to w obecnym czasie bardzo szybko rozwijający się sektor usług. Sztuka tatuażu ma długą i bogatą historię. Na przestrzeni lat ten sposób ozdabiania ciała pełnił wiele ważnych funkcji społecznych, duchowych czy estetycznych. W dzisiejszych czasach tatuaż stał się zjawiskiem kulturowym i pełni ozdobną funkcję, pomaga ludziom wyrazić siebie, pokonać nieśmiałość czy ukryć mankamenty estetyczne. Należy podkreślić niebagatelną rolę tatuaży w medycynie estetycznej i maskowaniu defektów wynikających z problemów zdrowotnych czy przebytej choroby (np. tatuowanie brodawek piersiowych u kobiet po mastektomii, maskowanie braków owłosienia czy blizn, korekta kształtu ust u osób po rozszczepie wargi i podniebienia). Z medycznego punktu widzenia tatuaż to inwazyjny zabieg, polegający na wielokrotnym nakłuwaniu skóry i wprowadzaniu barwnika w skórę właściwą, a dokładniej w warstwę brodawkowatą skóry właściwej. Jego skutkiem jest trwała pigmentacja skóry. Wykonywanie tej czynności prowadzi do przerwania ciągłości skóry i może wiązać się z występowaniem krwawienia. W tym przypadku zagrożenie związane jest głównie z przebijaniem skóry, w czasie którego mogą do niej wniknąć bakterie, wirusy czy grzyby. Każdy zabieg i sytuacja, podczas których dochodzi do naruszenia ciągłości skóry lub błon śluzowych, stanowi ryzyko zakażenia, jeśli jednocześnie dojdzie do kontaktu z krwią osoby zakażonej np. na skutek używania niejałowych narzędzi, niesterylnego sprzętu oraz niewłaściwej dezynfekcji powierzchni. Ponadto wielokrotne przebijanie skóry i, co więcej, wprowadzanie do niej obcej substancji może stwarzać zagrożenie dla naszego zdrowia i niesie za sobą możliwość występowania powikłań.

 

Podobnie jest z piercingiem, który jest również metodą ozdabiania ciała polegającą na przekłuwaniu poszczególnych miejsc i umieszczaniu w nich biżuterii. Najczęściej piercing dotyczy uszu, nosa, języka, łuku brwiowego, warg, pępka czy sutków. Zarówno tatuaż jak i piercing stanowią dziś powszechną formę zdobienia ciała, stosowaną przez kobiety i mężczyzn.

 

Część klientów poddaje się takim zabiegom okazyjnie, lecz jest także grupa osób robiących to systematycznie. Podczas wykonywania usług tatuażu czy piercingu dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek skóry. Dlatego przed każdą usługą, w przebiegu której dochodzi do uszkodzenia skóry lub błon śluzowych, obsługująca nas osoba zawsze powinna zdezynfekować naszą skórę w miejscu samej ingerencji i jego okolicach, aby uniknąć potencjalnego zakażenia. W związku z powyższym osoby świadczące usługi wykonywania tatuażu lub piercingu powinny posiadać i postępować zgodnie z opracowanymi procedurami higienicznymi obejmującymi m.in.: zasady stosowania sprzętu poddawanego sterylizacji; sposoby przeprowadzania dezynfekcji skóry i błon śluzowych, dezynfekcji narzędzi, pomieszczeń i urządzeń, dezynfekcji i sterylizacji narzędzi, co stanowi istotny element zapobiegania i profilaktyki zakażeń. Świadomość możliwych dróg transmisji zakażeń jest pierwszym krokiem do właściwego postępowania w celu uniknięcia infekcji. Skórę po zrobieniu tatuażu czy przekłuciu należy traktować jak świeżą ranę. Jeśli jest ona rozległa, można się spodziewać reakcji typowej dla infekcji (podniesiona temperatura, dreszcze).

 

Tatuowanie i piercing to zabiegi inwazyjne, których wykonanie w sposób nieprawidłowy, bez zachowania zasad higieny, stwarza ryzyko zakażenia skóry jak również przeniesienia zakażeń drogą krwiopochodną. Dlatego zanim przystąpimy do realizacji naszego celu, warto zastanowić się czy wybrany przez nas salon tatuażu czy piercingu świadczy bezpieczne dla nas usługi. Korzystając z takich usług, powinniśmy mieć pewność, że zabiegi, którym się poddajemy nie wpłyną negatywnie na stan naszego zdrowia.

Wejście do zakładu

Na początku warto zwrócić uwagę na lokalizację zakładu. Wejście do zakładu powinno prowadzić bezpośrednio z ulicy bądź z tak zwanego ciągu komunikacyjnego np. korytarz w galerii handlowej. Nasze podejrzenia powinny wzbudzić miejsca ulokowane w piwnicach bądź sutenerach budynku. Są to miejsca charakteryzujące się dużą wilgotnością oraz niewystarczającą wymianą powietrza, co może powodować wykwity grzybów oraz pleśni na ścianach. Gdy już znajdziemy się w środku lokalu, powinniśmy wejść bezpośrednio do pomieszczenia, gdzie świadczone są usługi lub do poczekalni. Niewłaściwym jest przechodzenie przez pomieszczenia służące jako zaplecze. Stanowi to niebezpieczeństwo poprzez bezpośredni kontakt np. ze środkami chemicznymi lub może być przyczyną urazu mechanicznego.

Stan sanitarno-techniczny pomieszczeń

Kolejnym aspektem, na który powinniśmy zwrócić uwagę jest stan sanitarno-techniczny pomieszczenia. Wszelkiego rodzaju zabrudzenia ścian, zacieki, zagrzybienia, odpadający tynk czy ogólnie panujący nieporządek nie powinny mieć miejsca. Wskazuje to na brak higieny osoby świadczącej usługi i może stanowić potencjalne źródło bakterii i grzybów niebezpiecznych dla zdrowia.

 

Bardzo ważna jest obecność w lokalu zaplecza sanitarnego z bieżącą ciepłą i zimną wodą z miską ustępową oraz umywalką. Mycie rąk jest jedną z podstawowych praktyk, która w sposób prosty ogranicza transmisje bakterii, ponadto istotnie zmniejsza częstość zakażeń podczas zabiegów.

 

Całe wyposażenie lokalu powinno być rozmieszczone w taki sposób, aby możliwe było swobodne poruszanie się w nim. Meble, w szczególności te na stanowisku pracy, powinny posiadać powierzchnię gładką i łatwą do umycia i zdezynfekowania. Ważne jest, aby wszystkie powierzchnie, które mają kontakt z naszym ciałem (jak np. fotele, leżanki, blaty, stoły, podpórki) były myte i dezynfekowane po każdym kliencie. Gdy zauważymy zniszczoną powierzchnię mebli bądź ich niewłaściwą czystość, będzie to świadczyć o nieprofesjonalnym podejściu właściciela do kwestii utrzymania czystości i porządku w salonie. Nieestetyczny wygląd zniechęca do skorzystania z usług oraz stanowi potencjalne źródło dla mikroorganizmów chorobotwórczych.

Osoba wykonująca usługę

Kolejną kwestią na jaką należy zwrócić uwagę jest wygląd osoby wykonującej usługi. Powinna ona posiadać czystą odzież roboczą pozbawioną jakiejkolwiek galanterii, krótkie, obcięte i zaokrąglone paznokcie niepokryte lakierem oraz ręce pozbawione biżuterii. Podstawowym zaleceniem odnośnie do higieny pracowników salonów tatuażu i piercingu jest mycie i dezynfekcja rąk przed i po każdym zabiegu. Ręce traktujemy jako narzędzie pracy, a ich właściwa higiena istotnie zmniejsza częstotliwość zakażeń. Pracownicy powinni stosować odzież ochronną (np. rękawiczki jednorazowe, okulary ochronne, maseczkę na twarz, fartuch nieprzemakalny itp.), gdy zabieg jest związany z ryzykiem kontaktu z krwią lub innym materiałem biologicznym (np. pot, ślina), co pozwala uniknąć zanieczyszczenia pochodzącego od potencjalnie zakażonego klienta. Przed założeniem i po zdjęciu rękawic obsługująca nas osoba powinna zdezynfekować ręce.

 

W przypadku uszkodzenia rękawic w trakcie zabiegu powinna je wymienić na nowe oraz wykonać ponowną dezynfekcję rąk. Ważne, by po założeniu rękawic zajmująca się nami osoba nie dotykała niczego, co nie jest związane z wykonaniem zabiegu (np. włosy, twarz, telefon, stół, fotel, ubrania, klamki itp.). Zabrudzone rękawiczki jednorazowe przestają odgrywać swoją rolę i już nie chronią przed zakażeniem. Ponadto osoba nie powinna przystępować do pracy, gdy na rękach posiada sączące się rany lub niewłaściwie zabezpieczone urazy.  Stosowanie się do tych zaleceń chroni klientów, ale także pracowników salonu.

Bielizna w studiach tatuażu i piercingu

W trakcie świadczenia usług, osoba wykonująca usługi używa bielizny. W przypadku bielizny jednorazowej np. ręcznik papierowy, który jest niezbędny podczas wykonywanych usług powinien być wyrzucany po każdym kliencie. Materiały i akcesoria takie jak: tampony, płatki kosmetyczne, gaziki, ligniny, serwety z gazy, podkłady medyczne, patyczki higieniczne, wata - używa się jednorazowo. Do bielizny możemy zaliczyć również odzież roboczą osób świadczących usługi, która powinna być świeża i czysta oraz zmieniana regularnie. Po użyciu powinna być prana w proszku o właściwościach dezynfekcyjnych.

Narzędzia i urządzenia w studiach tatuażu i piercingu

Najważniejszą rzeczą, na którą musimy zwrócić uwagę podczas wizyty w salonie tatuażu oraz piercingu są narzędzia i urządzenia używane do wykonywania poszczególnych zabiegów. Ważne jest, aby były sprawne technicznie, czyste, zdezynfekowane, a jeżeli zachodzi taka konieczność poddane procesowi sterylizacji.

 

 

Z uwagi na to, że podczas usług i zabiegów wykonywanych w salonach tatuażu i piercingu dochodzi do naruszania ciągłości tkanek, do wykonywania zabiegów personel powinien używać przede wszystkim narzędzi zawsze sterylnych (igły, ampułkostrzykawki, kartridże) oraz jednorazowych (końcówki (dzioby), tuby, kubeczki na farbę, maszynki do golenia (podgalania), żyletki).

 

Najważniejszym narzędziem tatuatora jest maszynka do wykonywania tatuażu. Niezależnie od tego, czy tatuator używa maszynek rotacyjnych czy cewkowych, ważne jest, aby zwracać szczególną uwagę na jej czyszczenie i dezynfekcję. Maszynka do tatuażu ma bliski kontakt z klientem i w przeciwieństwie do igieł i kartridży, jest używana wielokrotnie, na różnych klientach. Aby uniknąć zakażenia i zapobiec rozprzestrzenianiu się zarazków i bakterii, osoba wykonująca usługę musi nie tylko owinąć i zabezpieczyć swoją maszynę do tatuażu folią ochronną (jak również wszystkie inne urządzenia i powierzchnie używane/wykorzystywane podczas wykonywania usługi), aby stworzyć fizyczną barierę przed zarazkami, ale także wyczyścić i zdezynfekować maszynę do tatuażu po każdej sesji i każdym kliencie. Myciu i dezynfekcji powinny podlegać również kabel oraz zasilacz. Folia do zabezpieczenia maszynki do tatuażu jest ważnym elementem w utrzymaniu higieny i sterylności podczas wykonywania usługi, ponieważ chroni maszynkę przed zabrudzeniami i uszkodzeniami.

 

Narzędzia wielokrotnego użycia, które nie uszkadzają skóry, ale mogą mieć kontakt z materiałem biologicznym (m.in. rękojeść maszynki, pistolet do przekłuwania uszu lub ciała), po każdym kliencie powinny być poddane działaniu preparatu myjąco-dezynfekcyjnego. Aby zapobiec przenoszeniu infekcji i przeciąć drogi ich szerzenia narzędzia wielokrotnego użycia, których stosowanie narusza ciągłość tkanek lub wiąże się z kontaktem z błoną śluzową (głowica maszynki, nożyczki, pęsety, kleszcze itp.), muszą być przed ponownym użyciem poddane zabiegom dezynfekcji i mycia, a następnie sterylizacji. Do sterylizacji takich narzędzi używa się autoklawu, który powinien posiadać certyfikat. Autoklaw jest to urządzenie wykorzystujące wysokie ciśnienie i temperaturę do sterylizacji narzędzi kosmetycznych, chirurgicznych czy dentystycznych. Należy jednak pamiętać, że skuteczność sterylizacji uzależniona jest od poprzedzających ją procedur dezynfekcji i mycia. Niewłaściwie umyte narzędzia, nawet przy prawidłowo przyprowadzonej sterylizacji mogą nie być sterylne. Narzędzia sterylizuje się w opakowaniu papierowo-foliowym (torebka, rękaw), które stanowi barierę dla mikroorganizmów, umożliwia przenikanie czynnika sterylizującego oraz aseptyczne użycie narzędzi. Ważne jest właściwe oznakowanie sterylnego pakietu, które powinno zawierać daty: sterylizacji i ważności pakietu oraz dane identyfikujące osobę przeprowadzającą proces sterylizacji. Otwieranie sterylnych pakietów i wyjmowanie z nich narzędzi powinno odbywać się bezpośrednio przed wykonaniem usługi najlepiej w obecności klienta. Nasze podejrzenia powinny wzbudzić narzędzia przygotowane do naszego zabiegu w otwartych pojemnikach niezabezpieczone przed wtórnym skażeniem. Nie bójmy się pytać, zwracajmy uwagę, aby obsługująca nas osoba otwierała sterylne pakiety narzędzi tuż przed wykonaniem usługi, w naszej obecności. Wszystkie igły oraz barwniki również powinny być otwierane w naszej obecności i tylko na nasz użytek. Pytajmy również o datę ważności sterylnego pakietu narzędzi. Właściciele takich lokali muszą stanąć na wysokości zadania i zadbać o czystość salonów i sterylność przyrządów, których używają. Nie wolno oszczędzać na zdrowiu i bezpieczeństwie klientów. Pamiętajmy, że wizyta w salonie tatuażu czy piercingu ma być bezpieczna. Powinniśmy czuć się tam komfortowo.

 

 

Mieszaniny chemiczne w studiu tatuażu i piercingu

Obecnie analizie poddaje się problem związany z wprowadzaniem pod skórę toksycznych substancji chemicznych, a związane z tym ryzyko dla zdrowia zostało unormowane w przepisach państw członkowskich Unii Europejskiej.

 

Tatuaż fragmentu ciała jest zabiegiem skomplikowanym i często długotrwałym wymagającym wiedzy i doświadczenia tatuatora w studiach tatuażu. Makijaż permanentny, czy microblading mieszczą się wśród usług salonów kosmetycznych jako zabiegi pigmentacji estetycznej, podkreślając i korygując kontury brwi, powiek oraz ust. Bez względu na to, czy zabiegi te wiążą się z użyciem igieł lub z zastosowaniem innej techniki (microblading), w nieunikniony sposób powoduje to uszkodzenie bariery skórnej.

 

Pigment określa kolor tatuażu. Stosowane obecnie pigmenty to przede wszystkim sole metali, barwniki azowe oraz tworzywa sztuczne (rzadko barwniki roślinne). Nośnik koloru to substancja przenosząca pigment do skóry właściwej (alkohol izopropylowy, woda, gliceryna, surfaktanty).

 

Barwniki mogą w swoim składzie zawierać metale ciężkie, takie jak np. ołów, cynk, tytan (biały), kadm (żółty, pomarańczowy), rtęć, arsen, żelazo, nikiel (czarny), mangan (fiolet), kobalt (niebieski), glin, chrom czy miedź (zielony). Pigmenty na bazie tworzyw sztucznych są bardzo intensywnie zabarwione. Istnieją też pigmenty, które świecą w ciemności lub w odpowiedzi na czarne (ultrafioletowe) światło. Takie pigmenty mogą być toksyczne.

 

Najczęstszym powikłaniem tatuowania skóry jest nadwrażliwość na dany składnik tuszu oraz towarzyszące temu alergie kontaktowe (swędzenie, ropienie i owrzodzenia, uszkodzenia mechaniczne). Niektóre pigmenty mogą też powodować blizny, reakcje fototoksyczne (tj. zwłaszcza na skutek działania światła słonecznego lub lamp solarnych) i inne niepożądane skutki, np. barwniki azowe to substancje, które mogą ulegać w organizmie rozpadowi i wytworzyć szkodliwe dla zdrowia aminy. Wśród substancji wywołujących nadwrażliwość i alergie, mogą znajdować się także inne substancje niż pigmenty tworzące mieszaninę do tatuowania (rozpuszczalniki, regulatory pH, czy substancje konserwujące).

 

Niezależnie od wprowadzenia tuszu do skóry lub błony śluzowej, rozpuszczalne składniki mieszaniny mogą migrować do krwi, wywołując negatywne skutki ogólnoustrojowe, a skóra, węzły chłonne, wątroba i inne narządy osoby tatuowanej są narażone na długoletnie działanie składników migrujących do organizmu (np. kadm jest toksyczny i kancerogenny).

 

Z najnowszych badań szwedzkich naukowców wynika, że tatuaż zwiększa ryzyko zachorowania na chłoniaka, bardzo agresywny nowotwór złośliwy. Jeszcze bardziej zaś przyczynia się do tego poddanie się laseroterapii w celu usunięcia tatuażu.

 

Chcąc dowiedzieć się więcej o ryzyku związanym z konkretnym tuszem do tatuażu, należy zapoznać się z kartą charakterystyki (MSDS) dowolnego pigmentu lub jego nośnika. Karta nie pomoże w identyfikacji wszystkich reakcji chemicznych oraz zagrożeń związanych z interakcjami chemicznymi tuszu i skóry, ale może dostarczyć podstawowych informacji o danym składniku tuszu.

 

W związku z coraz częstszymi przypadkami zgłoszeń alergii skórnych w wyniku tatuowania po 4 stycznia 2022 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Komisji (UE) 2020/2081 z dnia 14 grudnia 2020 r. zmieniające załącznik XVII poz. 75 - rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do substancji wchodzących w skład tuszy do tatuażu lub makijażu permanentnego. Ograniczone zostało stosowanie tysięcy niebezpiecznych chemikaliów używanych w tuszach do tatuażu i makijażu permanentnego. Określono rodzaj i maksymalny próg stężenia substancji szkodliwych (kancerogennych, mutagennych, teratogennych, alergizujących), które po jego przekroczeniu nie mogą być wprowadzane do obrotu w mieszaninach przeznaczonych do tatuowania. Mieszaniny, które zawierają takie substancje, muszą one zostać wycofane z użycia (tatuowania lub wykonywania makijażu permanentnego).

 

Prócz dopuszczalnych stężeń używanych do tatuowania substancji chemicznych ww. przepisy określają także zasady prawidłowego oznakowania takich mieszanin chemicznych. Na etykiecie muszą się znaleźć wykaz składników i właściwe informacje o bezpieczeństwie. Przed użyciem mieszaniny do makijażu permanentnego osoba wykorzystująca taki tusz jest zobowiązana do przekazania osobie poddawanej zabiegowi informacji umieszczonych na opakowaniu lub umieszczonych w instrukcji użytkowania (w tym składniki tuszu), a klient ma prawo zażądać do wglądu etykiety mieszaniny do tatuowania.

 

 

Mieszanin ta powinna mieć na opakowaniu/etykiecie:

  • Numer referencyjny w celu jednoznacznej identyfikacji partii,
  • Wykaz wszystkich składników mieszaniny w kolejności malejącej 
    oraz dodatkowo informacje o obecności jakichkolwiek związków Ni i Cr - zwroty:
    • zawiera nikiel (stężenie niklu w mieszaninie nie może przekraczać 0,0005 %) oraz ostrzeżenie: "Może powodować reakcje alergiczne";
    • zawiera chrom (VI) (stężenie chromu w mieszaninie nie może przekraczać 0,00005 %) oraz ostrzeżenie: "Może powodować reakcje alergiczne";
  • regulator pH,
  • dodatkowe informacje dot. bezpiecznego użycia (na opakowaniu lub w dołączonej instrukcji bezpiecznego używania).

Informacje muszą być wyraźnie widoczne, czytelne, w języku polskim i oznakowane w nieusuwalny sposób.

 

Przedsiębiorca, w salonie którego wykonuje się tatuaż i zabiegi makijażu permanentnego przed ich zastosowaniem ma obowiązek sprawdzenia etykiety opakowań lub kart charakterystyki nabytych pigmentów (farb), aby substancje uznane za szkodliwe w nich zawarte nie przekraczały dopuszczalnych przepisami stężeń, a produkt był właściwie oznakowany.

 

W przypadku tuszy do tatuażu oraz makijażu permanentnego, zakupionych jeszcze w 2021 r., które są niezgodne z rozporządzeniem REACH, nie mogą być obecnie używane do tatuowania (makijażu permanentnego) w krajach UE.

 

Celem tych obostrzeń prawnych nie jest całkowity zakaz tatuowania ciała, ale sprawienie, by stosowane do tego tusze były bezpieczniejsze, tj. zmniejszyć ilość alergii skórnych oraz ograniczyć rozwój nowotworów, uszkodzenia DNA lub układu rozrodczego na skutek działania związków chemicznych.

 

W profesjonalnym salonie tatuaży przed realizacją danego projektu weryfikowane są reakcje alergiczne na skórze klienta na poszczególne pigmenty (barwniki), co wyklucza przyszłe powikłania.

 

Należy także pamiętać, że nie każdy może poddać się zabiegowi tatuowania. Przeciwwskazaniem do jego wykonania może być okres ciąży i karmienia piersią. Zabiegu nie powinno się także wykonywać w okresie aktywnej choroby nowotworowej (radio- i chemioterapii), w przypadku nowotworów skóry, hemofilii, padaczki, opryszczki, łuszczycy, chorób dermatologicznych, nieustabilizowanej cukrzycy oraz zaawansowanych chorób tarczycy. Przeszkodą jest także przyjmowanie leków rozrzedzających krew, antybiotyków albo sterydów.

 

Po wykonaniu tatuażu skóra wymaga szczególnej opieki. Należy pamiętać, że mamy do czynienia z gojącą się blizną, o której pielęgnację, higienę i regenerację należy zadbać stosując np. odpowiednie kosmetyki, a niekiedy wyroby medyczne regenerujące i przyśpieszające gojenie. Nowego tatuażu nie powinno się także eksponować na działanie promieni słonecznych oraz lamp solarnych, unikając jednocześnie wizyt w saunie oraz na basenie, co mogłoby doprowadzić do infekcji rany. 

Biżuteria w studiu piercingu

Efektem noszenia biżuterii wykonanej z niektórych metali ciężkich są zwykle reakcje alergiczne skóry w postaci widocznego zaczerwienienia skóry, pęcherzy z wyraźnym swędzeniem miejsca wyprysku. Alergizują zwłaszcza bardzo reaktywne metale ciężkie.

 

Niekiedy alergeny przy długotrwałym noszeniu biżuterii mogą u niektórych, szczególnie u dzieci powodować uszkodzenia organów wewnętrznych, np. płuc, wątroby lub nerek.

 

Podstawowym prawem UE regulującym stosowanie chemikaliów w produktach konsumenckich, w tym w biżuterii, jest Rozporządzenie (WE) 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH).

 

Załącznik XVII do rozporządzenia REACH reguluje ograniczenia w stosowaniu chemikaliów jako substancji, składników substancji, mieszanin lub wyrobów, a niektóre jego pozycje dot. biżuterii.

 


 

W ramach piercingu szczególną uwagę należy zwrócić na ograniczenia w biżuterii określone przepisami rozporządzenia REACH takich metali jak: nikiel (Ni), kadm (Cd) oraz ołów (Pb).

 

Nikiel i jego związki (nr CAS: 744-02-0)

Nikiel to twardy, srebrzystobiały, metal nierozpuszczalny w wodzie. Jest najczęstszym alergenem kontaktowym. Występuje w wielu stopach metali przedmiotów użytkowych, w tym biżuterii.
 

Klinicznie alergia na nikiel objawia się w postaci alergicznym kontaktowym zapaleniem skóry, zapaleniem spojówek i śluzówki nosa, a niekiedy też astmą.

 

Nie może być użyty w wyrobach w przypadku przekroczenia stopnia uwalniania niklu (limitu migracji), który wynosi:

  • 0,2 pg/cm2 na tydzień dla sztyftów, które są wkładane do przekłutych uszu i innych przekłutych części ciała ludzkiego;
  • 0,5 pg/cm2 na tydzień dla wyrobów, które w trakcie użytkowania posiadają długotrwały i bezpośredni kontakt ze skórą (kolczyki, bransoletki, naszyjniki, łańcuszki, obrączki, pierścienie oraz koperty, bransoletki i zapięcia zegarków).

 

Celem tego ograniczenia jest ochrona konsumentów przed uczulającym działaniem niklu, które może powodować długotrwały kontakt skóry z wyrobami uwalniającymi nikiel, takich jak: biżuteria, guziki, sprzączki, zamki błyskawiczne i nity w ubraniach. Inne przykłady to: elektryczne maszynki do golenia, kolczyki do przekłuwania uszu, zabawki z odkrytą powierzchnią.

 


 

Kadm i jego związki (nr CAS: 7440-43-9)

Kadm to metal ciężki stanowiący zagrożenie dla ludzi jako substancja toksyczna i karcynogen. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem umieściła kadm i jego związki w grupie 1 substancji rakotwórczych dla człowieka. Absorpcja toksycznych dawek kadmu przez organizm prowadzi do uszkodzenia: nerki, wątroba, płuca, trzustka, jądra i innych. Zmniejsza też wydzielanie insuliny. Kadm odkłada się też w łożysku matek palących w czasie ciąży, co może zmieniać funkcję i strukturę łożyska, zaburzając rozwój płodu.

 

Nie może być zastosowany w stężeniu równym 0,01% masy lub wyższym w:

  • materiałach lutowniczych (technika łączenia przy użyciu stopów w temp. powyżej 450 °C);
  • koralikach metalowych i innych elementach służących do wyrobu biżuterii, bransoletkach, naszyjnikach, pierścionkach, biżuterii do piercingu, zegarkach i innych wyrobów noszonych na nadgarstkach oraz w broszkach i spinkach do mankietów.

 

Ograniczenia nie dotyczą wyrobów wprowadzonych do obrotu przed dniem 10.01.2012 r.,
ani biżuterii mającej przynajmniej 50 lat (na dzień 10.01.2012 r.). Potwierdzeniem tego jest np.  oznaczenie naniesione na wyrobie świadczące o okresie wytworzenia lub wprowadzenia do obrotu.

 

Próg stężenia Cd obowiązuje w każdej metalowej części biżuterii, dlatego w celu ustalenia czy ograniczenie ma zastosowanie, obliczenia stężenia należy dokonać dla każdej części metalowej.

 

Jeżeli część wewnętrzna nie jest metalowa, ale powłoka składa się z warstw metalu, powłokę tą uważa się za jedną część metalową.

 

Jeżeli wyrób jubilerski zawiera kilka części metalowych, każda z nich powinna spełniać ograniczenia dot. dopuszczalnego stężenia Cd.

 


 

Ołów i jego związki (nr CAS: 7439-92-1)

Ołów to pierwiastek chemiczny należący do grupy metali ciężkich, który nie ulega rozpadowi i kumuluje się w organizmie człowieka, co jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci.

 

Toksyczna dawka ołowiu wynosi ok. 0,5 g; dawka śmiertelna to 20-50 g. najczęściej do zatrucia ołowiem może dojść przez układ oddechowy, przewód pokarmowy lub skórę np. poprzez kontakt z farbami ołowiowymi, zanieczyszczoną glebę, wodę pitną, itp. Ołów można znaleźć także w biżuterii i zabawkach. Negatywne skutki zdrowotne przewlekłej ekspozycji na ołów dotyczą przede wszystkim: układu nerwowego, nerek, układu pokarmowego, układu krążenia oraz procesu powstawania krwinek. W zatruciu pojawia się postępująca niedokrwistość oraz duża liczba niedojrzałych czerwonych krwinek. W nerkach dochodzi do uszkodzenia nabłonka kanalików nerkowych odpowiadających za prawidłowy skład moczu.

 

Nie wprowadza się do obrotu ani nie stosuje w żadnej części biżuterii, jeśli zawartość ołowiu (wyrażona jako metal) jest równa lub większa niż 0,05 % wagowo.

 

Biżuteria - obejmuje biżuterię, biżuterię sztuczną i akcesoria do włosów, w tym: bransolety, naszyjniki i pierścionki, biżuterię do piercingu, zegarki na rękę i inne artykuły noszone na nadgarstku oraz broszki i spinki do mankietów.

 

Nie dotyczy to biżuterii wprowadzonej po raz pierwszy do obrotu przed 9.10.2013 r. oraz wyprodukowanej przed 10.12.1961 r. (oznaczenie naniesione/wytłoczone na wyrobie świadczące o okresie wytworzenia lub wprowadzenia do obrotu).

 


 

Obecnie w większości salonów piercingu używa się do zdobienia ciała biżuterii wykonanej z metali posiadających właściwości hipoalergiczne i wolne od metali ciężkich, powodujących alergie kontaktowe.

 

Stal chirurgiczna – jest nierdzewna, hipoalergiczna i łatwa do sterylizacji utrzymania w czystości. Mogą ją nosić osoby uczulone na nikiel, bowiem ilość tego pierwiastka jest znikoma. Nie jest zalecana do kolczykowania języka czy ust, bo zwiększa to ryzyko uszkodzenia szkliwa zębów.

 

Tytanlekki metal bez niklu o szarawym kolorze. Nie powoduje alergii skórnych. Jest wytrzymały mechanicznie. Jako materiał nieporowaty, ogranicza rozwój bakterii i grzybów, zmniejszając przy tym ryzyko pojawienia się infekcji. Ma niską gęstość i jest prawie połowę lżejszy od stali chirurgicznej lub wolframu. Jego jedyną wadą jest to, że przy wysokim ciśnieniu (nurkowie, piloci) może dojść do zarysowania jego powierzchni i reakcji z różnymi chemikaliami, co wpływa na zmianę koloru.

Podsumowanie

Powyżej przedstawione praktyki, prezentują właściwy i bezpieczny sposób świadczenia usług w salonach tatuażu i piercingu. Zabiegi powinny wykonywać tylko osoby wykwalifikowane w tej dziedzinie. Każdego klienta powinno traktować się jako osobę potencjalnie zakażoną chorobą zakaźną, wobec czego zachowanie szczególnych środków ostrożności w tym przypadku jest jak najbardziej wskazane. Wszelkiego rodzaju wydzieliny ludzkie bądź płyny ustrojowe stanowią potencjalne ryzyko zakażenia chorobą zakaźną. Wobec zaistniałej sytuacji zasadnym jest zachowanie bezpieczeństwa i podstawowych zasad higieny. W trakcie zabiegu poprzez naruszenie ciągłości skóry może dojść do zakażenia miejscowego lub ogólnoustrojowego organizmu. Wprowadzenie obcego materiału (pigmentu) czy też metalu (kolczyka) może wywołać różne reakcje alergiczne lub zapalne np. podrażnienie, zapalenie skóry, alergie, grzybice, zakażenia gronkowcem oraz inne poważne choroby. Główną zasadą, jaką powinni kierować się specjaliści z branży tatuatorskiej i piercingu, powinno być indywidualne podejście do klienta oraz dokładny wywiad przed przystąpieniem do wybranych usług. Na jego podstawie można poznać ewentualne przeciwskazania do wykonania usługi np. przebyte choroby. Przyczyny odmowy przeprowadzenia danego zabiegu mogą być różne i decyzję w tej sprawie podejmuje osoba wykonująca usługę, która powinna wytłumaczyć swoją decyzję w sposób zrozumiały i zaproponować alternatywne rozwiązanie. Po wykonaniu usługi zajmująca się nami osoba zawsze powinna poinformować nas o sposobach zabezpieczenia skóry po wykonanej usłudze przed zanieczyszczeniami oraz stosowanej pielęgnacji w warunkach domowych oraz w zakresie ekspozycji na słońce miejsca po wykonanym tatuażu. Higiena miejsca po przekłuciu czy wykonanym tatuażu jest bardzo istotna w procesie gojenia się rany i zapobiegania powstaniu powikłań. Sączące się rany są idealnym środowiskiem dla rozwoju infekcji. Problem stanowi również zawijanie świeżo wykonanego tatuażu folią. Folia nie jest jałowa nie ma żadnej certyfikacji. W związku z tym wskazane jest używanie sterylnych opatrunków foliowych lub hydrożelowych, a barwnik oraz rana zostaną wtedy zabezpieczone w odpowiedni sposób.

 

Często mamy obawy przed wizytą w salonie tatuażu czy piercingu. Nie mamy gwarancji, że personel w danym miejscu należycie dba o czystość – obawiamy się po prostu o nasze zdrowie. Obawy są jak najbardziej zasadne, ponieważ nikt nie chce wyjść z salonu tatuażu czy piercingu z infekcją lub zakażeniem. Przed wizytą w wybranym miejscu warto poszukać opinii na temat tego zakładu i jego personelu. Takie obiekty powinny bezwzględnie przestrzegać zasad bhp, ponieważ w grę wchodzi zdrowie, a czasem nawet życie klientów. Zatem wybierajmy sprawdzone miejsca, które przestrzegają podstawowych zaleceń odnośnie do higieny i bezpieczeństwa. Podczas najbliższej wizyty zwróćmy uwagę na to czy zostały spełnione podstawowe wymagania odnośnie do czystości i dbałości o nasze bezpieczeństwo. Największe ryzyko stwarza zabieg wykonany przez przypadkową osobę (poza profesjonalnym studiem) w niehigienicznych warunkach oraz przy wielokrotnym użyciu niesterylnych materiałów i narzędzi.

 

Jeśli zauważysz jakieś nieprawidłowości zgłoś swoje wątpliwości do powiatowej stacji sanitarno-epidemiologicznej właściwej terenowo dla miejsca działalności wybranego przez Ciebie salonu.

Materiały

Materiały

Broszura dla pracowników
Studia​_tatuażu​_i​_piercingu​_-​_broszura​_-​_Jak​_zagwarantować​_bezpieczeństwo​_zdrowotne​_klientów.pdf 3.08MB
Ulotka - Na co zwrócić uwagę
Studia​_tatuażu​_i​_piercingu​_-​_ulotka​_-​_Na​_co​_zwrócić​_uwagę​_będąc​_klientem.pdf 4.31MB
Ulotka - Biżuteria w Twoim studiu piercingu
Studia​_piercingu​_-​_ulotka​_-​_Biżuteria​_w​_Twoim​_studiu​_piercingu.pdf 3.94MB
Ulotka - Mieszaniny chemiczne w Twoim studiu tatuażu
Studia​_tatuażu​_-​_ulotka​_-​_Mieszaniny​_chemiczne​_w​_Twoim​_studiu​_tatuażu.pdf 3.52MB
Plakat Studia Tatuażu i Piercingu
Plakat​_studia​_tatuażu​_i​_piercingu.pdf 4.69MB
{"register":{"columns":[]}}