Wojciech Łukaszewski 1971-1978
W 1971 roku stanowisko dyrektora Szkoły obejmuje Wojciech Łukaszewski, który cztery lata wcześniej rozpoczął pracę w tej placówce. Jak mówił w jednym z wywiadów:
„Moje życie przypomina krąg, który się domknął właśnie tutaj, w tej Szkole. Do niej przed laty przyszedłem jako uczeń i do niej po latach wróciłem jako pedagog, a teraz dyrektor”[1]
Wojciech Łukaszewski rozpoczął naukę muzyki dość późno, bo dopiero w wieku 15 lat. Dzięki talentowi, pracowitości i fachowej opiece pedagogów, którzy docenili jego artystyczną duszę i pasję do muzyki, ukończył średnią szkołę muzyczną, a następnie Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie. Studia kompozytorskie kontynuował u Nadii Boulanger w Paryżu, co w dużym stopniu wpłynęło na jego twórczość.
Własne doświadczenia edukacyjne sprawiły zapewne, że gorąco popierał i zachęcał do rozpoczęcia nauki muzyki młodzież a także dorosłych. Do Szkoły uczęszczała między innymi dość duża grupa wojskowych, grających zawodowo w orkiestrze, którzy dzięki nauce w Szkole rozwijali swoje umiejętności muzyczne.
Wojciech Łukaszewski był pedagogiem, kompozytorem, prelegentem, recenzentem muzycznym, organizatorem życia muzycznego. Jednak przede wszystkim zajmował się sprawami Szkoły, zaniedbując tym samym swoją pracę kompozytorską, nad czym bardzo ubolewał. Coraz więcej dzieci i młodzieży uczyło się w Szkole, a Dyrektor dbał o zakup nowych instrumentów, powstawały nowe klasy instrumentalne prowadzone przez profesjonalnych nauczycieli, którzy w tym czasie podejmowali pracę w orkiestrze symfonicznej.
Największym problemem był jednak katastrofalny stan bazy lokalowej, warunki pracy i nauki w Szkole i jednoczesny brak zrozumienia potrzeb Szkoły i spraw kultury ze strony władz. Na jego wniosek Wojciecha Łukaszewskiego powołana została komisja, której zadaniem było sporządzenie i opracowanie aktualnej sytuacji lokalowej Szkoły. Był to projekt budowy nowego gmachu Szkół Artystycznych (szkoła muzyczna + plastyczna), na wzór inwestycji powstałej w Katowicach. Dyrektor Łukaszewski przygotował również plan rozwoju Szkoły, zakładający zwiększenie liczebności uczniów oraz przekształcenie szkoły w liceum muzyczne. W nowych warunkach lokalowych widział w perspektywie do 1990 r. szansę na otwarcie filii Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach.
Ze względu na brak zainteresowania i poparcia władz, projekt budowy nowej siedziby dla Szkoły nie został zrealizowany. Udało się jedynie doprowadzić do wyjaśnienia praw własności i przejęcia budynku przy ulicy Jasnogórskiej 30 w wyłączne użytkowanie przez Szkołę. Rozpoczęto również prace nad planem kapitalnego remontu. Przedwczesna śmierć Wojciecha Łukaszewskiego w 1978 r. zniweczyła jednak spełnienie wszystkich planów twórczych, pedagogicznych i życiowych.
[1] Janusz Karkoszka, Poezja dźwięków, „Trybuna robotnicza” 11 IV 1976, nr 82. Cyt. za: Marcin Łukaszewski, Wojciech Łukaszewski, życie i twórczość, Częstochowa 1997.