Polska w Etiopii

Na terytorium Dżibuti występuje istotne zagrożenie terrorystyczne.

Na północy kraju istnieje zagrożenie napadami rabunkowymi ze strony lokalnych grup przestępczych. Odradza się jakiekolwiek podróże drogą lądową na północ od miejscowości Tadjoura i Obock.

Zagrożenie piractwem na wodach Zatoki Adeńskiej znacznie się zmniejszyło, niemniej zaleca się sprawdzenie najnowszych informacji i ostrzeżeń przed każdą wycieczką morską.

Kradzieże są zjawiskiem dość powszechnym w Dżibuti, dlatego nie zaleca się spacerowania po mieście po zapadnięciu zmroku.

Zalecana jest ostrożność w wykonywaniu zdjęć w stolicy kraju, w szczególności w okolicach portów, baz wojskowych i urzędów państwowych - fotografowanie tych obiektów jest w Dżibuti zakazane i zagrożone aresztem.

Podróżowanie samochodem poza miasta w nocy jest niebezpieczne ze względu na częste kolizje drogowe powodowane przez nieoświetlone pojazdy oraz swobodnie spacerujące po drogach zwierzęta. Na głównych drogach policja sporadycznie zatrzymuje podróżujących w celu sprawdzenia dokumentów.

W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa oraz brakiem polskiej placówki w tym kraju, możliwość udzielenia bezpośredniej pomocy konsularnej obywatelom polskim jest bardzo ograniczona. Zgodnie z prawem UE, obywatele polscy przebywający w państwach trzecich (poza UE), w których nie ma polskiej placówki, uprawnieni są do pomocy dyplomatycznej i konsularnej państw członkowskich UE posiadających w danym kraju placówkę, na takich samych warunkach, na jakich państwa te pomagają swoim obywatelom. W celu nawiązania kontaktu z placówką państwa członkowskiego UE, zachęcamy do korzystania z wyszukiwarki na stronie Komisji Europejskiej.

1. Na jakim dokumencie podróży można przekroczyć granicę?

• Paszport: TAK
• Paszport tymczasowy: TAK
• Dowód osobisty: NIE

2. Jaka jest wymagana minimalna ważność dokumentu podróży?

Paszport powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy od planowanej daty wjazdu do Dżibuti.

3. Czy trzeba wyrobić wizę?

Tak. Obywatele polscy muszą mieć wizę na przyjazd i pobyt.

Brak przedstawicielstwa tego kraju w Warszawie. Istnieje możliwość otrzymania wizy w Ambasadzie Dżibuti w Paryżu. Dodatkowo istnieje możliwość ubiegania się o e-wizę, która zastępuje wizy wydawane wcześniej po przylocie. Należy w tym celu wypełnić formularz dostępny na stronie internetowej: https://www.evisa.gouv.dj/ oraz dokonać opłaty za pomocą karty kredytowej (MasterCard, Visa, American Express). Wiza jest dostarczana drogą mailową zwykle do 72 godzin (w przypadku weekendu, wypadającego w piątek oraz sobotę, czas oczekiwania może się nieznacznie wydłużyć). Podróżujący zobowiązani są do jej wydruku oraz przechowywania przez cały okres pobytu w Dżibuti. Zaleca się, aby wystąpić o e-wizę z przynajmniej tygodniowym wyprzedzeniem. W procesie aplikacji należy przedstawić rezerwację lotu, potwierdzenie rezerwacji hotelu lub zaproszenie od osoby prywatnej, a także skan paszportu oraz zdjęcie. E-wiza jest wydawana jedynie w celach turystycznych, biznesowych lub w przypadku tranzytu. Osoby udające się do pracy lub w celu podjęcia edukacji występują o wizę w przedstawicielstwie dyplomatycznym.

Wiza tranzytowa (do 14 dni) kosztuje 12 USD, pozostałe wizy krótkoterminowe (15-90 dni) kosztują 23 USD. Można ubiegać się także o wizę zezwalającą na wielokrotny wjazd ważną 12 miesięcy w cenie 180 USD. Nie ma konieczności występowania o wizę w przypadku tranzytu bez opuszczania terenu lotniska.

Nie ma możliwości uzyskania wizy na żadnym przejściu granicznym z krajami sąsiadującymi. W przypadku wjazdu własnym środkiem transportu niezbędne jest uzyskanie w Ambasadzie Etiopii stosownego pozwolenia zawierającego dokładny opis pojazdu (numery rejestracyjne, parametry silnika itd.).

4. Czy są inne, dodatkowe wymogi dotyczące wjazdu?

Brak wymogów wjazdowych związanych z COVID-19.

5. Czy jest wymagana pisemna zgoda rodziców/opiekunów prawnych na podróż dziecka z osobą trzecią?

Tak. Wymagana jest pisemna zgoda rodziców w formie dokumentu poświadczonego notarialnie.

6. Zasady pobytu

Opłaty za pobyt na terenie Dżibuti po wygaśnięciu wizy mogą być wysokie, możliwa jest również deportacja lub nałożenie czasowego zakazu ponownego wjazdu na teren państwa. Obowiązek meldunkowy dotyczy cudzoziemców przebywających w Dżibuti powyżej 30 dni.

Nie ma przepisów dotyczących obowiązkowych ubezpieczeń osobowych.

Zaleca się wykupienie odpowiedniego ubezpieczenia na wypadek chorób i nieszczęśliwych wypadków oraz na ewentualność medycznej ewakuacji drogą lotniczą w sytuacjach zagrażających życiu.

Właściciele samochodów muszą wykupić obowiązkowe ubezpieczenie typu OC.

Cholera oraz zatrucia pokarmowe to najczęstsze schorzenia obcokrajowców  w Dżibuti. Zaleca się spożywanie wody butelkowanej oraz unikanie napojów z lodem. W Dżibuti, szczególnie poza stolicą, w okresie pory deszczowej (grudzień-maj) występuje zagrożenie malarią oraz gorączką tropikalną denga. Zaleca się profilaktykę przeciwko malarii oraz pilny kontakt z lekarzem w przypadku zaobserwowania objawów grypopodobnych. W kraju występuje gruźlica. Przed wyjazdem do Dżibuti należy się upewnić o wymaganych szczepieniach.

Zalecane są szczepienia przeciwko żółtej febrze, żółtaczce A i B, durowi brzusznemu, tężcowi, polio i zapaleniu opon mózgowych. W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno – epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej. W Dżibuti dostępna jest jedynie prywatna opieka medyczna, a na prowincji często brak jest opieki lekarskiej. Wizyta u lekarza kosztuje ok. 40 USD, za dobę w szpitalu prywatnym trzeba zapłacić ponad 100 USD. Większość leków jest dostępna, ale bardzo droga.

Cudzoziemiec wwożący na teren Dżibuti leki powinien mieć przy sobie następujące dokumenty:

• Receptę na dany lek (preferowane tłumaczenie na j. francuski)
• Zaświadczenie lekarskie potwierdzające konieczność przyjmowania leku (preferowane tłumaczenie na j. francuski)

Rodzaj i liczba opakowań wwożonego lekarstwa powinna być zgodna z informacjami na recepcie.

Substancje takie jak środki przeciwbólowe, witaminy i suplementy diety można przywieźć do kraju bez recepty lub zaświadczenia lekarskiego. Nie zaleca się przywożenia leków zawierających substancje psychotropowe lub odurzające (nawet w przypadku posiadania ważnej recepty).

Międzynarodowe prawo jazdy uprawnia do prowadzenia pojazdów. Należy upewnić się, że pojazd posiada ważne ubezpieczenie typu OC. W Dżibuti obowiązuje ruch prawostronny. Drogi pomiędzy stolicą a Tadjoura, Galafi (przejście graniczne z Etiopią), Ali Sabieh i Guelile (przejście graniczne z Etiopią), Dikhil oraz Loyada (przejście graniczne z Somalilandem) są pokryte asfaltem. Pozostałe, w szczególności na północy kraju, to drogi szutrowe i piaskowe. Nie należy podróżować nieutwardzonymi drogami bez wcześniejszego upewnienia się, czy są one przejezdne i bezpieczne.

Nie ma ograniczeń we wwozie i wywozie pieniędzy. Restrykcje celne nie różnią się od powszechnie stosowanych.

Homoseksualizm jest nielegalny. Akty seksualne między osobami tej samej płci są zagrożone karami pozbawienia wolności.

Kartą kredytową można płacić tylko w niewielu miejscach, w tym w kilku międzynarodowych supermarketach w stolicy kraju, gdzie można kupić podstawowe towary importowane z Francji. W mieście Dżibuti jest kilka bankomatów obsługujących karty Visa i Mastercard. Wygodnie jest jednak posiadać gotówkę w USD lub EUR albo międzynarodowo uznane czeki podróżne (travellers-cheques). Wymiana gotówki możliwa jest w kantorach. Każdorazowo należy jednak upewnić się co do autentyczności banknotów. W przypadku dolarów amerykańskich, w miejscach wymiany waluty, w tym również w hotelach, akceptowane są tylko banknoty nie starsze niż z 2003 r.

Koszty utrzymania w Dżibuti, w tym ceny hoteli i restauracji międzynarodowych należą do najwyższych na świecie. W przypadku hoteli i restauracji lokalnych standard i ceny są znacznie niższe.

Karty SIM do telefonu komórkowego można zakupić w kilku biurach miejscowego telecomu. Karty z jednostkami telefonicznymi dostępne są w większości sklepów.

Dżibuti jest krajem w przeważającej mierze muzułmańskim, dlatego zaleca się ubiór skromny, nie odsłaniający nadmiernie ciała. Dniem wolnym od pracy jest piątek, ale należy mieć na uwadze, że urzędy w praktyce przestają funkcjonować już od pory lunchu w czwartek.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych dokłada wszelkich starań, aby informacje dla podróżujących publikowane na stronach MSZ były rzetelne, wyczerpujące i aktualne. Jednocześnie podkreślamy, że publikowane przez MSZ treści należy traktować wyłącznie jako rekomendacje, które nie mogą stanowić podstawy do jakichkolwiek roszczeń. Należy pamiętać, że MSZ nie ma prawnych możliwości zakazania wyjazdu do jakiegokolwiek państwa.