Polska w Etiopii

W Sudanie Południowym mają miejsce regularne starcia zbrojne. Na terenie całego kraju dochodzić może do napadów rabunkowych na drogach oraz porwań o charakterze kryminalnym.

W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa oraz brakiem polskiej placówki w tym kraju, możliwość udzielenia bezpośredniej pomocy konsularnej obywatelom polskim jest bardzo ograniczona. Zgodnie z prawem UE, obywatele polscy przebywający w państwach trzecich (poza UE), w których nie ma polskiej placówki, uprawnieni są do pomocy dyplomatycznej i konsularnej państw członkowskich UE posiadających w danym kraju placówkę, na takich samych warunkach, na jakich państwa te pomagają swoim obywatelom. W celu nawiązania kontaktu z placówką państwa członkowskiego UE, zachęcamy do korzystania z wyszukiwarki na stronie Komisji Europejskiej.

1. Na jakim dokumencie podróży można przekroczyć granicę?

• Paszport: TAK
• Paszport tymczasowy: NIE
• Dowód osobisty: NIE

2. Jaka jest wymagana minimalna ważność dokumentu podróży?

Paszport powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy od planowanej daty wjazdu do Sudanu Południowego. Dodatkowo istnieje wymóg posiadania przynajmniej trzech pustych stron w paszporcie.

3. Czy trzeba wyrobić wizę?

Tak. Obywatele polscy muszą mieć wizę na przyjazd i pobyt.

Obywatele polscy mogą ubiegać się o wizę w Ambasadzie Sudanu Południowego w Berlinie (akredytowana w Polsce).

Wniosek wizowy można złożyć również online na stronie internetowej: https://www.evisa.gov.ss/.

Opłata za wydanie e-wizy pozwalającej na jednokrotny wjazd wynosi 100 USD, w przypadku wizy pozwalającej na wielokrotny wjazd w ciągu 3 miesięcy – 200 USD, zaś w przypadku 6 miesięcy – 350 USD.

4. Czy są inne, dodatkowe wymogi dotyczące wjazdu?

Brak wymogów wjazdowych związanych z Covid-19.

5. Czy jest wymagana pisemna zgoda rodziców/opiekunów prawnych na podróż dziecka z osobą trzecią?

W przypadku osób małoletnich podróżujących bez rodziców niezbędna jest ich pisemna zgoda poświadczona notarialnie.

6. Zasady pobytu

Opłaty za pobyt na terenie Sudanu Południowego po wygaśnięciu wizy mogą być wysokie, możliwa jest również deportacja lub nałożenie czasowego zakazu ponownego wjazdu na teren państwa.

Ubezpieczenia nie są obowiązkowe, natomiast odradza się podróże do Sudanu Południowego osobom nieubezpieczonym. Zaleca się wykupienie polisy w międzynarodowej firmie ubezpieczeniowej. Pożądane jest by polisa obejmowała również koszty ewakuacji drogą powietrzną.

Wprawdzie epidemia eboli wygasła, lecz na lotnisku w Dżubie może nadal być przeprowadzany pomiar temperatury każdego pasażera. W Sudanie Południowym na dużą skalę występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Obowiązkowe jest posiadanie szczepienia przeciwko żółtej febrze. Zalecane jest zaszczepienie się przeciwko występującym w Sudanie Południowym: wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, cholerze, błonicy, tężcowi, polio, durowi brzusznemu, wściekliźnie, meningokokowemu zapaleniu opon mózgowych.

Występują tam ponadto: przenoszone przez owady i zwierzęta (gorączka tropikalna denga, śpiączka), choroby przenoszone drogą pokarmową (biegunka bakteryjna i amebowa), choroby przenoszone przez wodę (bilhoracjoza). W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno-epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej.

Szczególną uwagę należy zwrócić na profilaktykę przeciwmalaryczną – używanie zaimpregnowanych moskitier, preparatów odstraszających owady oraz ubranie chroniące przed ukąszeniami komarów. Komary są szczególnie aktywne w porze deszczowej oraz po zachodzie i przed wschodem słońca. Przed wyjazdem należy skonsultować się z lekarzem oraz zaopatrzyć w podstawowy zestaw lekarstw. Nasila się zachorowalność na AIDS.

Z uwagi na skalę zagrożeń epidemiologicznych i częste w tym kraju zatrucia pokarmowe należy ściśle przestrzegać zasad higieny, spożywać produkty tylko wiadomego pochodzenia, pić wodę oryginalnie butelkowaną bądź przegotowaną, natomiast mleko wyłącznie przegotowane.

Standard usług szpitali i przychodni jest bardzo niski. Ośrodki służby zdrowia znajdują się w Dżubie, Wau, Yei i Malakal. Często brakuje podstawowych leków i fachowej kadry medycznej. 

Brak jednoznacznych regulacji dot. przywozu leków na własny użytek. Zaleca się jednak aby posiadać przy sobie:

• Receptę na dany lek przetłumaczoną na język angielski
• Zaświadczenie lekarskie potwierdzające konieczność przyjmowania leku przetłumaczone na język angielski

Rodzaj i liczba opakowań wwożonego lekarstwa powinna być zgodna z informacjami na recepcie.

Do Dżuby latają Kenya Airways i Fly540 (z Nairobi), Ethiopian Arlines (z Addis Abeby), Egypt Air (z Kairu) Sudan Air (z Chartumu), Air Uganda (z Entebbe), FlyDubai (ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich) oraz RwandAir (z Kigali).

Loty wewnętrzne obsługują znajdujące się na czarnej liście europejskich linii lotniczych Feeder Arlines (na trasie do Rumbek, Wau i Malakal) oraz Southern Sudan Air Connection latające do Bentiu i Yambio. Granice lądowe z Kenią, Ugandą i Etiopią są otwarte; istnieją bezpośrednie połączenia autobusowe z Dżuby do Nairobi via Kampala.

Odradzamy podróżowanie po kraju w celach turystycznych z uwagi na bardzo złą sytuację bezpieczeństwa, szczególnie w stanach Jonglei, Upper Nile, Unity i Lakes.

W Sudanie Południowym istnieje jedynie ok. 250 km dróg asfaltowych, głównie w Dżubie i do Nimule na granicy z Ugandą. Pozostałe drogi w kraju, szczególnie poza Dżubą są słabej jakości, często podmyte przez wodę w porze deszczowej. W porze deszczowej (od kwietnia do października/listopada) większość dróg poza Dżubą staje się nieprzejezdna, a niektóre części kraju mogą stać się niedostępne. W nocy prawie nie ma oświetlenia ulicznego, a wiele pojazdów nie ma świateł. Drogi są używane przez pieszych, wozy ciągnięte przez osły i riksze, a także pojazdy silnikowe. Punkty kontrolne, obsadzone przez uzbrojonych mężczyzn, są powszechne w Dżubie, zwłaszcza po zmroku. Regularnie pojawiają się doniesienia o żądaniu pieniędzy od kierowców oraz o fizycznym maltretowaniu ludzi (zwłaszcza kobiet) na tych punktach kontrolnych.

Należy unikać korzystania z transportu publicznego ze względu na niebezpieczny stan pojazdów, częste występowanie wypadków drogowych (zwłaszcza na drodze Dżuba-Nimule) oraz wysokie ryzyko rabunku lub napadu na cudzoziemców.

Honorowane jest międzynarodowe prawo jazdy, jednak przy dłuższym pobycie wskazana jest wymiana prawa jazdy na lokalne.

Aktualnie brak informacji nt. przepisów celnych. Prawdopodobnie jest ważny obowiązujący również w Sudanie przepis dot. posiadania i wywozu wyrobów z kości słoniowej.

W Sudanie Południowym nie obowiązuje prohibicja, natomiast posiadanie narkotyków jest surowo karane.

Waluty zachodnie można obecnie swobodnie wymieniać w kantorach prywatnych i bankach. Nie ma możliwości dokonywania transakcji za pomocą karty płatniczej lub czeku podróżnego.

Homoseksualizm jest nielegalny. Akty seksualne między osobami tej samej płci są zagrożone karami długoletniego pozbawienia wolności.

Walutą obowiązująca w Sudanie Południowym jest funt południowosudański (SSP). Kurs SSP do USD/EUR zmienia się szybko z uwagi na ciężką sytuację gospodarczą kraju. Kurs oficjalny istotnie różni się od czarnorynkowego. W większości hoteli można płacić w USD i EUR, to samo dotyczy wynajętych z kierowcą samochodów.  SSP potrzebne są głównie do opłacenia restauracji, telefonu, drobnych zakupów. Podróżujący po kraju powinni posiadać wystarczającą na czas pobytu ilość gotówki w dolarach amerykańskich. Banknoty USD zniszczone lub posiadające jakiekolwiek oznakowanie, w tym pieczątki lub napisy, nie są akceptowane. Wszystkie banknoty powinny być wyprodukowane w 2006 roku lub później, starsze nie są akceptowane. W Sudanie Południowym nie funkcjonuje poczta.

Napięcie elektryczne w Sudanie Południowym wynosi zazwyczaj pomiędzy 220 i 240 woltów. Prąd jest dostarczany z prywatnych generatorów, w związku z czym większa cześć kraju jest pozbawiona elektryczności. Warto zaopatrzyć się w uniwersalny adapter oraz dodatkowe baterie.

W Sudanie Południowym należy zachować daleko posuniętą ostrożność  w robieniu zdjęć. Ich wykonywanie może wywołać bardzo negatywną i gwałtowną reakcję ze strony policji, wojska lub czasem mieszkańców. Nie należy fotografować miejsc strategicznych (mostów, lotnisk, radiostacji etc.), budynków rządowych, obiektów wojskowych lub policyjnych oraz osób mundurowych np. żołnierzy, policjantów etc. W przypadku wykonywania zdjęć w celach zawodowych należy uzyskać specjalne pozwolenie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Nie daje ono pełnej gwarancji swobody fotografowania – nawet posiadacze pozwolenia bywali aresztowani lub dotkliwie pobici.

Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku przejazdu rządowych lub oficjalnych konwojów. Kierowcy powinni jak najszybciej zjechać na pobocze i oczekiwać, aż ruch zostanie wznowiony.

Należy zawsze mieć przy dokument tożsamości ze zdjęciem, w tym kolorowe kopie, które w razie potrzeby możesz przekazać policji imigracyjnej lub policji drogowej.

Homoseksualizm jest nielegalny. Otwarte zachowania homoseksualne mogą spotkać się z ostrą reakcją społeczności miejscowej a akty seksualne między osobami tej samej płci są zagrożone karami długoletniego pozbawienia wolności.

Karty SIM i jednostki do telefonu jest stosunkowo łatwo nabyć w ulicznych sklepikach. Dostęp do produktów żywnościowych i innych towarów jest ograniczony. Sklepy istnieją w Dżubie i kilku innych miastach. Owoce i warzywa są dostępne na lokalnych targach, jednak ze względu na obecny kryzys ich wybór i ilość są niewielkie. Większość produktów w sklepach jest importowana, przez co ceny są stosunkowo wysokie. Zawsze należy sprawdzić datę przydatności do spożycia.

Sudan Południowy jest jednym z najgorętszych krajów Afryki, nawet w porze chłodnej temperatura wynosi ponad 35 st. C. Pora sucha trwa od października do marca z temperaturami osiągającymi 45 st. C. Pora deszczowa trwa od kwietnia do listopada, powodując powodzie i problemy komunikacyjne.

Ludność Sudanu Południowego to głównie chrześcijanie i animiści, niemniej ze względu na tradycyjne normy społeczne należy zwracać uwagę na ubiór (dotyczy to zwłaszcza kobiet).

Dżuba należy do najdroższych miast świata. Trudno znaleźć w niej jakikolwiek nocleg poniżej 150 USD za noc, przyzwoite hotele kosztują przynajmniej 180-250 USD.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych dokłada wszelkich starań, aby informacje dla podróżujących publikowane na stronach MSZ były rzetelne, wyczerpujące i aktualne. Jednocześnie podkreślamy, że publikowane przez MSZ treści należy traktować wyłącznie jako rekomendacje, które nie mogą stanowić podstawy do jakichkolwiek roszczeń. Należy pamiętać, że MSZ nie ma prawnych możliwości zakazania wyjazdu do jakiegokolwiek państwa.