Historia
Straż Pożarna w Nowym Dworze Mazowieckim powstała (została założona) w roku 1880 z inicjatywy proboszcza parafii nowodworskiej ks. Henryka Górskiego, który został jej prezesem. Współzałożycielem straży był również właściciel apteki Jan Flatt, którego wybrano na naczelnika straży.
Skromne były zainteresowania rosyjskich władz okupacyjnych nie pozwalających na pełne i skuteczne rozwinięcie działalności OSP. Środki techniczne i wyposażenie były więc z konieczności prymitywne, a stanowiły je wozy konne, beczkowozy. Dochodziły do tego bosaki. Osobiste wyposażenie strażaka składało się z pasa z toporkiem. Początkowo sprzęt trzymany był w jakiejś szopie, dopiero w roku 1886 wybudowano pierwszą – drewnianą – remizę przy obecnej ul. Daszyńskiego.
W roku 1888 miasto Nowy Dwór Mazowiecki doznało klęski spowodowanej wielkim pożarem. Spłonęła cała część miasta na południe od współczesnej ulicy Warszawskiej, tj. w obrębie ulic: Nałęcza, Legionów, po obu stronach i na zachód od Legionów przy Warszawskiej do przechodniej uliczki od Warszawskiej do Modlińskiej oraz synagogę (okolice dzisiejszego Przedszkola nr.1), a także w kwartale pomiędzy ulicami Warszawską, Nałęcza, Modlińską i Słowackiego.
Pastwą płomieni padła najbiedniejsza część miasta zamieszkała przeważnie przez ludność narodowości żydowskiej. O tym pożarze zachowały się ryciny i notatka prasowa.
Jedna z nich pisze:
„Podając na rycinie naszej wierny wizerunek szczątków schludnego, wesołego miasteczka, nie mieliśmy opisu dziejów katastrofy, która je w kilka godzin w kupę gruzów i popiołu obróciła…”.
„…A potem przychodzi tylko kolej na głód i nędzę i na – miłosierdzie i ofiarność publiczną. Kolej to zwykła i naturalna – u nas, gdzie tą ostatnią cnotą gościńce i drogi boczne są wybrukowane – liczy się na ofiarność i na hojny grosz wdowi dla pogorzelców, tak jak to było w podobnych przypadkach”.
Stopniowo z biegiem lat i środków pochodzących głównie ze składek i darów miejscowych rzemieślników i kupców. OSP wzbogaciła się o nowy sprzęt w tym coraz lepsze, wydajniejsze sikawki.
W tym okresie Straże Pożarne stanowiły ośrodki polskiego życia społecznego i kulturowego, budzenia świadomości narodowej i społecznej oraz ruchów wolnościowych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. nastąpiło ożywienie w pracach Straży Pożarnych.
W 1923 r. wybudowano drewnianą wspinalnię.
W 1928 dzięki staraniom prezesów i naczelników (Bolesława Konarskiego i Kazimierza Dziwulskiego), zrozumieniu rzemieślników, mieszkańców miasta i wreszcie zapałowi samych strażaków, wybudowano przy ul.Sukiennej pierwsze budynki z cegły. Była to remiza z garażami i mieszkaniem służbowym. Członkowie OSP pracując aktywnie i skutecznie chronili przed „czerwonym kurem” miejscową ludność.
W 1932 r. OSP otrzymuje sztandar ufundowany przez społeczeństwo.
W początkach okupacji OSP zostaje rozwiązana. Dopiero w 1942 r. Niemcy zarządzają przymusową przynależność Polaków do OSP, a komendantem mianują Niemca Szyfmana.
Tolerowane ze względów porządkowych przez okupanta Straże Pożarne, mimo policyjnego nakazu stawały się ogniskami ruchu oporu. Pierwszym aktem oporu było zabezpieczenie sztandaru przechowywanego przez całą okupację w podziemiach Kościoła.
W mieszkaniu Władysława Domańskiego grupa strażaków złożyła przysięgę, że będzie służyć tylko ludności, a nie okupantowi, że będzie sabotować lub opóźniać wyjazdy do pożarów pomieszczeń i magazynów niemieckich.
Już w pierwszych dniach po wyzwoleniu w 1945 r. OSP rozpoczęła na nowo swoją działalność nie tylko pożarniczą ale i przy porządkowaniu spalonego i zniszczonego miasta.
Wielką akcją ratowniczą, do której włączyli się strażacy, było ratowanie mienia mieszkańców w czasie olbrzymiej powodzi w roku 1947. W następnym roku strażacy przy wsparciu żołnierzy Wojska Polskiego odbudowują budynki przy ul.Sukiennej.
W latach 1952-1958 pobudowano murowane, nowe obiekty strażnicy, pomieszczenia zostały wyposażone w niezbędny sprzęt oraz zorganizowano system alarmowania.
Rozpoczęto prowadzenie akcji profilaktycznych, w formie kontroli stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego w instytucjach i zakładach pracy.
OSP wreszcie otrzymała pierwszy z prawdziwego zdarzenia wóz bojowy z pełnym wyposażeniem w dowód uznania jej działalności przez Wojewódzki Zarząd OSP.
Po zmianach administracyjnych w roku 1975 w Nowym Dworze powstała Zawodowa Straż Pożarna z Komendą Rejonową Straży Pożarnej obejmującą swoim działaniem ówczesny rejon nowodworski. Pierwszym Komendantem Rejonowym w Nowym Dworze Mazwieckim zostaje mianowany Grzegorz Jezierski.
Jednostka miała na wyposażeniu samochód gaśniczy Star 244 GBM oraz motopompy typu PO-3 i PO-5 oraz sprzęt gaśniczy. Budykiem strażnicy był wynajmowany od OSP obiekt przy ul.Daszyńskiego 11.
W roku 1984 Komendant Jezierski zostaje przeniesiony do Komendy Głównej Straży Pożarnej w Warszawie, a na miejsce Komendanta zostaje powołany Waldemar Burzyński, który pełnił swe obowiązki do roku 1988.
W roku tym na stanowisko Komendanta Rejonowego w Nowym Dworze mianowany zostaje Andrzej Hiszpański.
W roku 1992 w Zawodowej Straży Pożarnej następują zmiany organizacyjne. Zostaje przemianowana na Państwową Straż Pożarną i jednocześnie utworzona zostaje samodzielna Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza PSP podlegająca służbowo Komendantowi. Dowódcą tej jednostki zostaje Eugeniusz Kontny.
Rozwój techniki, duża ilość różnego rodzaju zdarzeń (pożarów, wypadków) wymusiła na strażakach ciągły proces doskonalenia zawodowego co także połączyło się ze zmianami wyposażenia Straży Pożarnej w coraz to nowszy sprzęt. W obiektach OSP stało się dosyć ciasno dla dwóch służb ratowniczych.
I tak w roku 1997 Wojewoda Warszawski przekazał w zarząd Komendantowi Wojewódzkiemu a ten Rejonowemu obiekty po bazie Wojewódzkiego Zakładu Usług Wodnych w Nowym Dworze Mazowieckim przy ul.Gospodarczej 1.
Obiekty te nie były typowymi budynkami w jakich w tym czasie stacjonowała Straż Pożarna. Należało wprowadzić gruntowne zmiany. Przebudowano budynek socjalny dla podziału bojowego JRG, rozbudowano część garażową wg potrzeb dla nowszych samochodów ratowniczo-gaśniczych.
W styczniu 1999 r. Komenda Rejonowa została przekształcona w Komendę Powiatową PSP wyposażoną w sprzęt bardzo nowej generacji do wszelkich działań ratowniczych.
Przez lata pracy Komendy obiekty zostały gruntownie przebudowane, teren „strażnicy” zmienił się, a wraz z nim zmienili się i strażacy dążąc do standardów XXI wieku.
W dniu 22 maja 2005 roku Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Nowym Dworze Mazowieckim otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo powiatu nowodworskiego.
