Historia
Historia dziejów straży pożarnej miasta Raciborza bierze swoje początki od dnia 9 marca 1858 roku, kiedy to ukonstytuowało się Zrzeszenie Straży Pożarnej i Ratownictwa. Była to straż pożarna ochotnicza i początkowo liczyła 142 członków. Do czasu powołania straży ochotniczej oprócz stróży nocnych wprowadzona była również tzw. pomoc przeciwpożarowa.
Miasto Racibórz w swojej historii było kilka razy prawie całkowicie spalone, a mianowicie w roku 1249 przez Czechów, a później w roku 1426 po kolejnym pożarze pozostało tylko 18 domów. W roku 1447 spaliły się wszystkie domy przy ul. Nowej, a w roku 1489 ogień pochłonął środkową część miasta.
13 maja 1546 roku pożar objął ponownie całe miasto i tylko kilka budynków ocalało przy drodze w kierunku Starej Wsi. 23 kwietnia 1574 roku burza ogniowa w przeciągu dwóch godzin zniszczyła całe miasto wraz z ratuszem. Większe pożary nękały miasto jeszcze w latach 1637, 1698, 1776 powodując bardzo poważne straty przez to, że zabudowa była drewniana i bardzo palna, a ponadto w zwartej zabudowie, co sprzyjało rozprzestrzenianiu się pożarów.
19 stycznia 1858 roku powstał pożar w Browarze i ogień rozprzestrzenił się na obiekt Zamku Raciborskiego, który był pokryty gontem, wskutek czego spaliło się 2/3 obiektu. Siły i środki do ugaszenia tego pożaru okazały się niewystarczające i po tym zdarzeniu wyrosła myśl powołania do życia Ochotniczej straży Pożarnej na terenie miasta z siedzibą na rogu ulicy Piwnej i Zborowej.
W sierpniu 1858 roku magistrat przekazał sikawkę ręczną na potrzeby jednostki a w lipcu 1863 roku przekazano nową remizę strażacką. Przez następne lata Ochotnicza Straż Pożarna stale się rozwijała pozyskując coraz bardziej nowoczesny sprzęt ratowniczo-gaśniczy tj. drabinę 16-sto metrową, sikawkę, motopompę przenośną, itp. Od roku 1908 wprowadzono na terenie miasta stałe dyżury w ilości 5 strażaków i dowódcy tego zespołu zwanego Pogotowie Zawodowe a remiza strażacka znajdowała się wtedy przy ulicy Solnej.
W latach 1915-1927 pożarnictwo ochotnicze na terenie miasta i rejony raciborskiego znacznie się rozwijało i w tym okresie wybudowano dużą ilość przeciwpożarowych zbiorników wodnych podziemnych o pojemności 60 m³, które istnieją i służą do dnia dzisiejszego. W okresie II wojny światowej jednostki straży ochotniczych wyposażono w najnowszy sprzęt pożarniczy, w duże samochody osobowe dostosowane do przewozu ludzi i sprzętu.
Na przestrzeni II dekady marca 1945 roku prowadzono ewakuację ludności, a pojazdy Pogotowia Zawodowego i jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych zostały zarekwirowane przez wojska wycofujące się w kierunku Czechosłowacji i nigdy już ich nie odzyskano.
Po wyzwoleniu i ukonstytuowaniu się władzy w mieście i rejonie Raciborza ożywiła się działalność straży pożarnych. Zawodowa Straż Pożarna w Raciborzu rozpoczęła swoją działalność w czerwcu 1945 roku, a jej pierwszym Komendantem Miejskim był kapitan Maksymilian Proske pochodzący z Brzezia.
Od 1954 roku do końca czerwca 1975 roku Komendantem Miejskim Zawodowej Straży Pożarnej był major Michał Tracz. Przeprowadzona reorganizacja administracji państwowej z dniem 1 lipca 1975 roku spowodowała, że Racibórz przeszedł do województwa katowickiego i zlikwidowano Miejską i Powiatową Straż Pożarną a powołano jedną Komendę Rejonową Straży Pożarnych, której Komendantem Rejonowym został mianowany ppłk Zdzisław Drozd, który poprzednio był Komendantem Powiatowym. Funkcję Komendanta Rejonowego Straży Pożarnych ppłk. Zdzisław Drozd pełnił do roku 1979. Od dnia 1 września 1979 roku do 31 grudnia 1992 Komendantem Rejonowym Straży Pożarnych był kapitan Franciszek Olchawa. Od 5 stycznia 1993 r. Komendantem Rejonowym, a następnie Powiatowym został st. bryg. inż. Andrzej Brzozowski. Od 1 maja 2008 roku Komendantem Powiatowym był mł. bryg. mgr inż. Jan Pawnik. Z dniem 23 marca 2018 roku na stanowisko Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w Raciborzu powołany został mł. bryg. Jarosław Ceglarek.
Wyposażenie jednostki w sprzęt gaśniczy było różne w poszczególnych okresach. Pogotowie zawodowe, jakie było w okresie międzywojennym w roku 1920 otrzymało pierwszą motopompę z zaprzęgiem konnym a rok później w sierpniu 1921 roku straż przeniosła się do starej rzeźni przy ul Reymonta 8 gdzie do dnia dzisiejszego mieści się jej siedziba. Bezpośrednio po wyzwoleniu i powołaniu Zawodowej Straży Pożarnej strażacy do pożarów wyjeżdżali ręcznym wózkiem, na którym przewozili motopompę M-600 marki Fiszer, natomiast część sprzętu i ludzi przewożono konną bryczką.
W roku 1946 straż otrzymała pierwszy wóz strażacki z prawdziwego zdarzenia marki Magirus, a rok później samochód z demobilu, który dostosowano na potrzeby straży, umieszczając na nim dwa zbiorniki na wodę po 1000 litrów każdy, motopompę i drabiny. Pierwszy samochód pożarniczy krajowej produkcji marki Star 20 strażacy otrzymali w 1952 roku. W następnych latach przydzielono samochody i inny sprzęt niezbędny do prawidłowego prowadzenia akcji gaśniczych. Kolejne lata oprócz nowego sprzętu przynoszą nowe zadania dla strażaków.