Ostatnie pożegnanie prof. Juliusza Chrościckiego
29.01.2024
„Z głębokim smutkiem przyjmujemy informację o odejściu profesora doktora habilitowanego Juliusza Chrościckiego, wybitnego historyka sztuki, badacza sztuki nowożytnej – polskiej i europejskiej oraz nowożytnej kultury europejskiej. Jego śmierć to ogromna strata dla świata nauki, edukacji i polskiej kultury” – napisał minister kultury i dziedzictwa narodowego Bartłomiej Sienkiewicz w liście odczytanym dziś w kościele Sióstr Wizytek w Warszawie przez podsekretarz stanu w MKiDN Martę Cienkowską podczas ostatniego pożegnania prof. Juliusza Chrościckiego. Wybitny historyk i badacz sztuki, który zmarł 16 stycznia br. w wieku 82 lat, spoczął na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Minister kultury wskazał, że Juliusz Chrościcki był nie tylko cenionym historykiem sztuki, ale także wykładowcą akademickim. Dodał, że jego oddanie nauce przejawiało się również w trosce o studentów oraz młodszych pracowników nauki.
Odeszła nie tylko wybitna osoba, ale także mentor, który pozostawił niezatarte ślady w sercach tych, których miał przyjemność uczyć i prowadzić. (...) Składam wyrazy głębokiego współczucia Rodzinie, Przyjaciołom i wszystkim, którzy mieli zaszczyt znać tego niezwykłego człowieka. Cześć Jego Pamięci! – zakończył Bartłomiej Sienkiewicz.
Prof. Juliusz Chrościcki
Urodził się 13 sierpnia 1942 roku w Warszawie. Historyk sztuki, badacz sztuki nowożytnej polskiej i europejskiej oraz nowożytnej kultury europejskiej. W zakres jego badań wchodziły związki sztuk plastycznych i polityki, nowożytna ikonografia, ceremoniał i propaganda monarchii europejskich oraz monarchiczna kultura funeralna.
Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie i studia wyższe w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 roku uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy „Castrum Doloris”. 10 lat później otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy „Sztuka i polityka. Funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów 1587-1668”. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1991 roku.
W latach 1964-2012 pracował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1985-1990 pełniąc funkcję prodziekana, a w latach 1990-1992 – dziekana Wydziału Historycznego UW. W 2012 roku rozpoczął pracę w Instytucie Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, od stycznia 2014 roku – jako profesor zwyczajny.
Był przewodniczącym Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, członkiem Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie oraz członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego. Był również wieloletnim członkiem Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM. Współtworzył oraz redagował czasopismo „Barok. Historia-Literatura-Sztuka”. Był redaktorem „Rocznika Historii Sztuki” oraz czasopisma „Perspective”. W latach 1995-1998 pełnił funkcję dyrektora Centre de la Civilisation Polonaise, Université Paris Sorbonne – Paris IV.
W latach 2006-2009 kierował – wraz z Gérardem Sabatierem i Markiem Hengererem – międzynarodowym programem badawczym „Mémoire monarchique et construction de l’Europe. Les stratégies funéraires des dynasties princières du XVIe au XVIIIe siècle” zorganizowanym przez Centrum Badawcze Zamku w Wersalu.
W 2023 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
