Ostatnie pożegnanie śpiewaczki operowej - Antoniny Kowtunow
27.01.2023
„Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci śp. Antoniny Kowtunow, wybitnej sopranistki i artystki polskiej sceny operowej, która do historii polskiej wokalistyki przeszła jako pierwsza po II wojnie światowej odtwórczyni partii Aminy w operze „Lunatyczka” Vincenza Belliniego. (…) Antonina Kowtunow będzie obecna w sercach miłośników muzyki dzięki pozostawionym po sobie niezapomnianym występom scenicznym oraz licznym nagraniom radiowym, telewizyjnym i płytowym” – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście odczytanym w Bazylice Archikatedralnej św. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu podczas uroczystości pogrzebowych Antoniny Kowtunow. Wybitna sopranistka i artystka polskiej sceny operowej zmarła 10 stycznia 2023 roku w wieku 77 lat.
List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego
Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci śp. Antoniny Kowtunow, wybitnej sopranistki i artystki polskiej sceny operowej.
Primadonna swoją artystyczną karierę rozpoczęła we wrocławskiej operze, debiutując rolą Żywii w „Starej Baśni” Władysława Żeleńskiego. Do historii polskiej wokalistyki przeszła jako pierwsza po II wojnie światowej odtwórczyni partii Aminy w operze „Lunatyczka” Vincenza Belliniego w Operze Bytomskiej.
Gdy w 1977 roku zdobyła II Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie we Francji i mogła stanąć do przesłuchania przed szefem tamtejszej opery, to jednak wróciła do Poznania, z którym związana była od czterech lat. Postanowiła, że Jej artystyczny oraz prywatny dom będzie w stolicy Wielkopolski i pozostała wierna scenie Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki przez ponad trzy dekady.
Droga zawodowa Antoniny Kowtunow na scenie poznańskiej opery rozpoczęła się w 1973 roku, kiedy zaśpiewała partię Violetty w Traviacie Giuseppe Verdiego. Z największą estymą wykonywała powierzony Jej repertuar. Kreowała pierwszoplanowe role z programu sopranu koloraturowego i liryczno-koloraturowego, wysoko oceniane przez krytyków muzycznych oraz publiczność, m.in. w operach „Czarodziejski flet”, „Orfeusz w piekle”, „Hrabina”, „Cyganeria”, „Król Roger”. Wielkie uznanie zdobyła też jako Olimpia w „Opowieściach Hoffmanna” Jacques’a Offenbacha, Norina w „Don Pasquale” Gaetana Donizettiego czy tytułowa Córka pułku w operze tego samego kompozytora.
Primadonna współpracowała regularnie z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, Teatrem Muzycznym w Poznaniu, Teatrem Polskim w Bydgoszczy oraz teatrami operowymi w całej Polsce. Śpiewała również gościnnie na największych scenach muzycznych w Europie i Stanach Zjednoczonych, odbyła liczne tournée zagraniczne, wykonując swoje popisowe role pod batutą znakomitych dyrygentów. Imponujące dossier Artystki zawiera kreacje w ponad tysiącu przedstawień operowych i dwustu koncertach symfonicznych. Jej talent był podziwiany również w repertuarze oratoryjno-kantatowym. Koncertowała ze znanymi na całym świecie orkiestrami symfonicznymi oraz brała udział w międzynarodowych festiwalach operowych. Była pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Drezdenku.
Po latach scenę operową zamieniła na klasę w Akademii Muzycznej. Dzieliła się swoim doświadczeniem i wiedzą z młodymi artystami. Wpajając dbałość o każdy szczegół warsztatu wykonawczego, kształciła adeptów śpiewu w Akademii Muzycznej im. Ignacego J. Paderewskiego w Poznaniu. Przeszła wszystkie szczeble kariery akademickiej, aż do tytułu profesora zwyczajnego.
Wyrazem uznania dla osiągnięć artystycznych i pedagogicznych Primadonny są uhonorowania licznymi odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Antonina Kowtunow będzie obecna w sercach miłośników muzyki dzięki pozostawionym po sobie niezapomnianym występom scenicznym oraz licznym nagraniom radiowym, telewizyjnym i płytowym.
Niech spoczywa w pokoju.
Rodzinie i Bliskim Primadonny składam najszczersze kondolencje oraz wyrazy głębokiego współczucia.
Z wyrazami szacunku
Piotr Gliński
Antonina Kowtunow
Antonina Kowtunow karierę artystyczną rozpoczęła we wrocławskiej operze, debiutując rolą Żywii w „Starej Baśni” Władysława Żeleńskiego. Do historii polskiej wokalistyki przeszła jako pierwsza po II Wojnie Światowej odtwórczyni partii Aminy w operze „Lunatyczka” Vincenza Belliniego w Operze Bytomskiej.
Od 1973 do 2009 roku była związana z Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, gdzie kreowała role w takich operach jak m.in.: „Traviatta”, „Czarodziejski flet”, „Orfeusz w piekle”, „Cyganeria”, czy „Król Roger”. W latach 70. i 80. XX wieku mogła podziwiać ją również warszawska publiczność w „Uprowadzeniu z Seraju” Wolfganga Amadeusza Mozarta czy „Hrabinie” Stanisława Moniuszki. Regularnie współpracowała z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, Operą Wrocławską i Operą Bytomską. Występowała również gościnnie na największych operowych scenach w Europie i USA.
W imponującym dossier Antoniny Kowtunow znalazło się ponad 1 tys. przedstawień operowych i 200 koncertów symfonicznych w kraju i za granicą. Miłośnicy muzycy dostrzegli talent primadonny także w repertuarze oratoryjno-kantatowym. Koncertowała ze znanymi na całym świecie orkiestrami symfonicznymi, śpiewała pod batutą światowej sławy dyrygentów oraz brała udział w międzynarodowych festiwalach operowych. Była pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Drezdenku.
Antonina Kowtunow kształciła również młodych adeptów śpiewu w Akademii Muzycznej im. Jana Ignacego Paderewskiego w Poznaniu, gdzie uzyskała tytuł profesora zwyczajnego.
Za swoją działalność artystyczną i pedagogiczną została uhonorowana licznymi odznaczeniami m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Medalem ,,Zasłużony Kulturze Gloria Artis’’ oraz Złotym Krzyżem Zasługi.