Ambona w kościele św. Marii Magdaleny we Wrocławiu to w całości dzieło Friedricha Grossa starszego, urodzonego ok. 1540 w Czechach, zmarłego w 1589 r. we Wrocławiu, mistrza rzeźbiarskiego i architekta. Powstała w latach 1579–1583 z najdroższych materiałów rzeźbiarskich, takich jak alabaster i należy do najcenniejszych luterańskich ambon w Europie.

Rzeźby zostały skradzione przed 1972 rokiem, kiedy to kościół został przekazany Parafii Katedralnej Kościoła Polskokatolickiego. Następnie dwukrotnie – w 2009 i 2013 r. – pojawiały się na rynku aukcyjnym. Wtedy też rozpoczęły się wieloletnie starania o ich odzyskanie. Ostatecznie decyzja Sądu Najwyższego potwierdziła prawo własności Skarbu Państwa do utraconych putt, które zostały przekazane jako depozyt do Muzeum Narodowego we Wrocławiu, gdzie poddano je konserwacji. W wyniku ustaleń pomiędzy Muzeum a Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, putta zostaną przekazane jako depozyt muzealny do kościoła św. Marii Magdaleny i powrócą na swoje pierwotne miejsce na baldachimie ambony.

W wieloletnim i skomplikowanym procesie restytucji skradzionych rzeźb szczególnie zasłużyło się Stowarzyszenie Monitoring Zabytków w Bytomiu z prezesem Adamem Widerą na czele, Stowarzyszenie Monitoring Zabytków we Lwówku Śląskim z prezesem Arkadiuszem Gutką oraz p. Sebastian Borecki popularyzujący tematykę zabytków Dolnego Śląska.