Warszawskie Muzeum Narodowe to miejsce, w którym od ponad 160 lat łączą się tradycja i nowoczesność. Obok starożytnych zabytków napotykamy wystawy osadzone w naszej współczesności, która kiedyś, razem ze sztafetą pokoleń i biegiem dziejów sztuki, w sposób nieuchronny również stanie się tradycją. Muzeum pieczołowicie pielęgnuje te cierpliwie dziedziczone korzenie, a jednocześnie rozwija się i przyjmuje to, co w sztuce nowe. Taka umiejętność łączenia czyni Muzeum miejscem egalitarnym, otwartym na różnorodne grupy odbiorców i ich oczekiwania – napisał minister Bartłomiej Sienkiewicz w liście odczytanym podczas uroczystego otwarcia ekspozycji.

O wystawie

Przekrojowa wystawa „Surrealizm. Inne mity” to okazja do prześledzenia tendencji surrealistycznych w sztuce polskiej ostatniego stulecia. Głównym założeniem ekspozycji jest porzucenie sposobu myślenia o surrealizmie jako o historycznym ruchu mającym określone ramy czasowe i potraktowanie go jako zjawiska globalnego, inkluzywnego i różnorodnego.

Zbigniew Dłubak, Zdzisław Beksiński, Erna Rosenstein, Władysław Hasior, Maria Anto, Alfred Lenica, Teofil Ociepka, Jerzy Kujawski, Urszula Broll, Goshka Macuga, Zbigniew Makowski – to nazwiska, które na stałe wpisały się w dzieje polskiego surrealizmu. Szerszego kontekstu nadają wystawie dzieła znanych zagranicznych twórców, takich jak: Max Ernst, Wifredo Lam i Roberto Matta.

Wśród 300 prezentowanych dzieł znajdują się obrazy, rysunki, fotografie, przedmioty surrealistyczne i rzeźby. To zarówno prace sięgające początków surrealizmu w latach 20. XX wieku, dzieła twórców związanych z założonym w latach 50. XX wieku międzynarodowym ruchem „Phases”, jak i realizacje współcześnie żyjących artystek i artystów.

Poza pracami z kolekcji Muzeum Narodowego na wystawie prezentowane są dzieła wypożyczone z innych polskich muzeów, w tym m.in. z Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Fotografii w Krakowie i Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Zwiedzający będą mogli podziwiać także dzieła udostępnione na czas wystawy przez muzea zagraniczne, takie jak: Centre Georges Pompidou w Paryżu, Mumok – Museum moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien w Wiedniu oraz obiekty z kolekcji prywatnych.