Polska na Litwie

W trakcie uroczystości w Macikach (Macikai, rej. Šilutė, okręg kłajpedzki) Metropolita Wileński Abp Gintaras Grušas, ewangelicko-luterański bp. Mindaugas Sabutis oraz prawosławny biskup Amvrosijus  poświęcili nową kwaterę cmentarną, gdzie pochowano szczątki 1200 jeńców wojennych, które kilka lat temu zostały odnalezione w czasie robót drogowych w pobliskiej miejscowości Armalėnai, a w tym roku były ekshumowane i złożone w nowo zaprojektowanej kwaterze cmentarnej w Macikach.
 
W trakcie uroczystości głos zabrali m.in. kanclerz rządu RL Algirdas Stončaitis, minister spraw zagranicznych Linas Linkevičius, nuncjusz stolicy apostolskiej abp Petar Rajić (w imieniu korpusu dyplomatycznego), obecni na uroczystości hierarchowie kościeli, odczytano także list od prezydenta Litwy. W wystąpieniach podkreślono, że obóz w Macikach w sposób symboliczny stawia znak równości między zbrodniami nazistowskich Niemiec i ZSRR, zaświadczając o ludobójczym charakterze obydwu totalitaryzmów. Miejsce to dobrze charkateryzuje los narodu litewskiego i innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej, które po tragicznych doświadczeniach okupacji niemieckiej, znalazły się w szponach równie zbrodniczego reżimu komunistycznego, dla tych narodów tak naprawdę II wojna światowa zakończyła się wraz z upadkiem komunizmu.
 
Wraz z dyplomatami innych państw hołd pomordowanym oddał przedstawiciel Ambasady RP w Wilnie konsul M. Zieniewicz. Dyplomata w towarzystwie członków Oddziału ZPL w Szyłokarczmie oraz prezes oddziału p. Renaty Tankeliun-Dotienė złożył kwiaty pod pomnikiem polskich ofiar obozów śmierci w Macikach. Po zakończeniu uroczystości konsul M. Zieniewicz spotkał się z członkami Związku Polaków na Litwie w nowej siedzibie oddziału w Szyłokarczmie.
 
W obozie w Macikach w okresie okupacji niemieckiej więziono jeńców wojennych z ponad 20 państw (Polska, USA, Kanada, Belgia, Francja, Australia, ZSRR), jednymi z pierwszych jeńców byli żołnierze polscy z kampanii wrześniowej 1939 r. W latach 1941-1944 działał tu niemiecki obóz jeniecki „Stalag luft VI“, natomiast w latach 1944-1946 Sowieci więzili w obozie żołnierzy niemieckich, rumuńskich, węgierskich, austriackich, holenderskich, czeskich, duńskich, belgijskich, jugosłowiańskich, portugalskich, greckich, a także prawdopodobnie członków podziemia polskiego. W roku 1945 na terenie obozu założono sowiecki łagier w ramach struktury GUŁAG, w którym w skrajnie trudnych warunkach więziono mieszkańców Litwy, przedstawicieli inteligencji, duchownych, działaczy kultury, osoby wspierające podziemie antykomunistyczne, w tym kobiety z dziećmi. Wśród więzionych po II wojnie światowej byli także Polacy z Wilna i Wileńszczyzny, o czym świadczy kilkanaście ustalonych nazwisk ofiar z tego okresu, umieszczonych na polskim upamiętnieniu.