Polska w Niemczech

Polska wniosła niezaprzeczalny wkład w zwycięstwo nad Hitlerem. Wojsko Polskie było ósmą co do liczebności armią aliancką – nasi żołnierze walczyli na wszystkich frontach tej wojny, w tym: broniąc Polski w 1939, walcząc pod Narwikiem, we Francji i w Bitwie o Anglię 1940, w Afryce 1941-1942, na froncie wschodnim od 1943, pod Monte Cassino, Ankoną, Falaise, Arnhem 1944, wyzwalając Bolonię oraz biorąc udział w zdobyciu Berlina 1945. To polscy matematycy jeszcze w latach trzydziestych złamali kod Enigmy, co pozwoliło wywiadowi alianckiemu śledzić posunięcia Niemców.

Państwo Polskie nigdy nie skapitulowało. Rząd nieprzerwanie prowadził swoją aktywność na emigracji i w okupowanym kraju – poprzez struktury Państwa Podziemnego, które przede wszystkim organizowało walkę zbrojną i wsparcie wywiadowcze dla aliantów (m.in. zdobycie dokumentacji rakiet V1 i V2). W jego ramach toczyło się życie polityczne, działało tajne szkolnictwo, funkcjonował wymiar sprawiedliwości. Polska Podziemna sprawowała opiekę nad szczególnie prześladowanymi obywatelami – w tym także żydowskimi i powiadomiła wolny świat o Zagładzie.

Ceną niezłomnej walki z Niemcami była śmierć prawie 6 mln obywateli, w tym ok. 3 mln polskich Żydów. Straty materialne szacowane są na 860 mld dolarów. 40% dóbr kultury zostało zniszczonych lub wywiezionych. Terytorium Polski skurczyło się o 20%.

Zwycięstwo nad niemieckim totalitaryzmem nie przyniosło upragnionej wolności Europie Środkowej i Wschodniej, w tym Polsce. Została ona oddzielona od demokratycznego świata „żelazną kurtyną” i pozostawała pod dominacją Związku Sowieckiego aż do 1989 r.