Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna
I i II stopnia im. K. Lipińskiego
w Lublinie

Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II Stopnia im. Karola Lipińskiego w Lublinie wyrosła z przedwojennej tradycji społecznikowskiej działalności oświatowej i kulturalnej. Szkoła w swoim pierwotnym kształcie, jako Państwowy Instytut Muzyczny została powołana do życia dekretem Ministra Kultury i Sztuki PKWN – Wincentego Rzymkowskiego w sierpniu 1944 roku i nawiązywała do Instytutu Muzycznego założonego w roku 1898 przez Lubelskie Towarzystwo Muzyczne. Państwowy Instytut Muzyczny był pierwszą artystyczną placówką w Polsce Ludowej.

Po ponad rocznej działalności Państwowy Instytut Muzyczny zarządzeniem Ministra Kultury i Sztuki (Dz. Urz. MKiSzt. Nr 2 poz. 11, 15, 18 z dnia 1 lutego 1946 r.) uległ podziałowi na trzy odrębne jednostki organizacyjne: Państwową Niższą Szkołę Muzyczną, Państwową Szkołę Umuzykalniającą i Państwową Średnią Szkołę Muzyczną. Prowadzono w nich nauczanie przedmiotów muzycznych zaś kształcenie ogólne uczniowie realizowali w szkołach ogólnokształcących. Warunki lokalowe były bardzo trudne. Przez dwanaście lat (1944–1956) Szkoły mieściły się w części budynku Towarzystwa Muzycznego przy ulicy Kapucyńskiej 7 wespół z Filharmonią Lubelską oraz Towarzystwami Śpiewaczymi “Echo” i “Lutnia”. Stanowisko dyrektora Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej objął Tadeusz Szeligowski. Po Jego wyjeździe z Lublina w 1949 r. dyrektorem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej, przekształconej następnie w Szkołę Muzyczną II stopnia, została Janina Łosakiewicz. Państwową Niższą Szkołą Muzyczną, która „wchłonęła” Państwową Szkołę Umuzykalniającą przybierając zmodyfikowaną nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia, od początku jej istnienia kierował Tadeusz Chyła.

We wrześniu 1952 r. zapoczątkowano w lubelskich szkołach muzycznych głębokie przemiany organizacyjno–programowe prowadzące do stopniowego przekształcenia szkół muzycznych szkoły muzyczno – ogólnokształcące. Dział dziecięcy szkoły I stopnia przekształcił się w siedmioletnią Państwową Podstawową Szkołę Muzyczną (PPSM), a dział młodzieżowy stopniowo wygasał. W szkole II stopnia w roku 1952 powstała I klasa pięcioletniego Państwowego Liceum Muzycznego (PLM), zaś średnia szkoła ostatecznie wygasła w 1956 roku, kiedy to wydano ostatnie dyplomy muzyczne PPSM, by w następnym roku wydać już pierwsze świadectwa dojrzałości PLM. Przed dyrektorami szkół Tadeuszem Chyłą i Janina Łosakiewiczową, zaś od roku 1953 przed nowym dyrektorem liceum – Mieczysławem Dawidowiczem stanęły bardzo trudne zadania. Należało integrować zespoły pedagogiczne, w których obok nauczycieli teorii muzyki oraz gry na instrumentach pojawili się nauczyciele przedmiotów ogólnokształcących, organizować nowe formy działalności społeczno–wychowawczej dzieci i młodzieży, tworzyć nowy model dydaktyczno–wychowawczy placówek i przede wszystkim uporać się z trudnymi warunkami lokalowymi. W tym stanie rzeczy połączone szkoły przejął w 1956 r. przybyły z Gdańska doświadczony pedagog – skrzypek Oskar Ruppel.

W 1964 roku nastąpił kolejny podział szkół, a w dwa lata później ponowne połączenie. Te decyzje wynikające z zewnętrznych przemian nie naruszyły, na szczęście, ustabilizowanego już przez dwa lata porządku. Integrację szkołom narzucał bowiem wspólny lokal i wspólna w dużej części kadra pedagogiczna. Szkołami kierował dyrektor Oskar Ruppel, zaś jego zastępcą do spraw muzycznych została Tamara Bogdanowska. W okresie rozdziału szkół Tamara Bogdanowska była dyrektorem PPSM, a jej zastępcą ds. ogólnokształcących Wojciech Pankowski.

Po ponownym połączeniu szkół w latach 1966–1971 funkcję dyrektora pełnił nadal Oskar Ruppel. Wicedyrektorem ds. muzycznych został Włodzimierz Dębski, a po Jego przejściu do PSM II stopnia – Zdzisław Janczuk. Opiekę nad pionem ogólnokształcącym od roku 1956 pełnił historyk – Józef Spólnicki, który zastąpił na tym stanowisku Stefanię Wilkową, pierwszego w dziejach szkoły wicedyrektora do przedmiotów ogólnokształcących. W kolejnych latach funkcje wicedyrektorów ds. ogólnokształcących pełnili: Elżbieta Dynowska (pion podstawowy) i Wiktor Gryta (pion licealny). W latach sześćdziesiątych ustabilizował się także zespół pedagogów przedmiotów ogólnokształcących, który coraz lepiej rozumiał specyfikę szkoły artystycznej i coraz skuteczniej dostosowywał treści programowe oraz metody pracy do potrzeb dzieci i młodzieży przeciążonych realizowaniem dwóch pełnych programów szkolnych: muzycznego i ogólnokształcącego. Długoletnia stabilizacja organizacyjno – programowa szkoły oraz ukształtowanie się spoistego zespołu pedagogicznego, powoli i starannie wzmacnianego nowymi siłami, przynosiły wymierne sukcesy. Wyrażały się one przede wszystkim w wysokim, 85 – procentowym wskaźniku przyjęć absolwentów na wyższe uczelnie. Szkoła coraz mocniej wrastała w środowisko, rozwijając współpracę z Filharmonią poprzez występy chóru, orkiestry, zespołu żywego słowa, uczestnicząc w uroczystościach i mprezach miejskich.

Działania zmierzające do zmiany sytuacji lokalowej szkoły podjęli Józef Spólnicki i Ludwik Grabowski. Swoją nową siedzibę szkoła zawdzięcza intensywnym staraniom szefa inwestycji w wydziale kultury PWRN Władysławowi Markiewiczowi. 22 września 1965 roku wmurowano akt erekcyjny pod budowę kompleksu budynków dla szkoły muzycznej. Budowę obiektu, w którym szkoła mieści się do dnia dzisiejszego, rozpoczęto w październiku 1970 roku. Ciężar odpowiedzialności za realizację zadania spadł na ówczesnych wicedyrektorów szkoły: Elżbietę Dynowską i Wiktora Grytę.

.....Jesienią 1971 roku, Dyrektorem Szkoły zostaje Wiktor Gryta. Dotychczasowego wicedyrektora d/s muzycznych – Zdzisława Jańczuka – zastąpił Ryszard Łosakiewicz zaś funkcję wicedyrektora d/s ogólnokształcących pełni nadal Elżbieta Dynowska.We wrześniu 1972 r. Szkoła została objęta eksperymentem organizacyjno – programowym otrzymując równocześnie nową nazwę: Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II stopnia POSM I i II st.). Dwunastoletni cykl nauczania dzielił się odtąd na dwa równe, sześcioletnie stopnie. W 1974 roku stanowisko wicedyrektora objęła Tamara Bogdanowska.

W roku 1975 Tamara Bogdanowska została powołana na stanowisko dyrektora szkoły. Wicedyrektorem ds. muzycznych został Jan Walewski, a po Jego rezygnacji w 1976 r. Franciszek Falger. Taki skład dyrekcji funkcjonował do 31 sierpnia 1980 roku. Przez kolejne dwa lata funkcję dyrektora pełnił Zdzisław Janczuk, zaś stanowiska wicedyrektorów pełnili: ds. ogólnokształcących Elżbieta Dynowska, ds. muzycznych Corelli Świeca i Jan Walewski. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych szkoła miała już dwa pełne sześcioletnie oddziały I i II stopnia.

W latach 1982–1991 funkcję dyrektora pełniła Teresa Księska-Falger. Jej zastępcami byli: ds. ogólnokształcących Elżbieta Dynowska, ds. muzycznych Jan Walewski i Krzysztof Serweta.

W 1984 podczas obchodów jubileuszu 40-lecia Szkole nadano imię Karola Lipińskiego. W tym czasie rozwinęła się działalność koncertowa szkoły nie tylko w kraju, ale także poza granicami. Szkolne zespoły występowały w Belgii, Grecji, Szwajcarii, RFN, Włoszech.
W latach 1991–2001 szkołą kierowała Elżbieta Rakowska. Wicedyrektorami ds. muzycznych byli Anna Bierut-Sęk i Jan Walewski, a następnie Krzysztof Serweta i Zbigniew Trochimiuk. Wicedyrektorem ds. ogólnokształcących (do 1992) była Elżbieta Dynowska, a następnie Beata Poniatowska i Anna Stanek. W tym czasie Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu wprowadziło reformę szkolnictwa, w myśl której szkoła musiała sprostać wymogom stawianym przez dynamicznie zmieniającą się rzeczywistość. Pomimo trudności finansowych uruchomiono pracownię komputerową. Szkoła nadal współpracowała z miastem i z placówkami w kraju i za granicą, umacniając opinię placówki wiodącej w regionie.

Od września 2001 – najpierw jako pełniący obowiązki, później w efekcie wygranego konkursu w 2003 – stanowisko dyrektora objął Zbigniew Trochimiuk. Jego zastępcami były: ds. muzycznych Elwira Śliwkiewicz-Cisak (2001–2007), Teresa Krasowska (2007–2013), a ds. ogólnokształcących Anna Stanek (2001–2004), Anna Kęsy-Ulińska (2004–2007), a następnie Andrzej Walasik (2007–2013).
Za przyczynianie się do odkrywania, wspieranie zdolności, zainteresowań oraz uzdolnień dzieci i młodzieży w roku 2010 szkoła otrzymała zaszczytny tytuł „Szkoła odkrywców talentów” nadany przez Ministra Edukacji Narodowej.

W latach 2013–2019  stanowisko dyrektora pełniła  Elwira Śliwkiewicz-Cisak zaś funkcje v-ce dyrektorów Zbigniew Trochimiuk (ds. muzycznych) i Monika Kocka-Wiśniewska (ds. ogólnokształcących - w latach 2013–2020). W latach 2019-2022 dyrektorem szkoły była Anna Mazur oraz wicedyrektorzy Iwona Naraniecka (ds. ogólnokształcących), Lech Gąsior (ds. muzycznych - w latach 2019-2021) i Katarzyna Czerniawska (ds. muzycznych - w latach 2021-2022). Obecnie dyrektorem szkoły jest Beata Syczuk oraz wicedyrektorzy Magdalena Paczyńska, Tadeusz Bagiński (ds. ogólnokształcących) i Artur Figiel (ds. muzycznych).