21 lutego Dzień Języka Ojczystego
21.02.2022
„ — Jedną książkę mam w domu: Biblię Wujka, którą czytuję co dzień, abym nie zapomniał mowy mojej i nie stał się niemym w języku ojców moich… Teraz zrozumiałem. Przez kilkadziesiąt lat w zapadłej Maripozie nie widział ani jednego Polaka, nie mówił z nikim. Czytywał więc Wujka i nic dziwnego, że nie tylko jego słowa, ale i myśli ułożyły się do miary Biblii. Inaczej już po polsku nie umiał i nie mógł umieć; oddawał to, co czerpał. Nie chciał tylko za nic w świecie zapomnieć. Miał zwyczaj czytywać głośno swoją Biblię każdego ranka. Zresztą nic więcej nie dochodziło go ze stron ojczystych, nic, znikąd — chyba tylko szum lasu kalifornijskiego przypominał mu szumy litewskie.”
Henryk Sienkiewicz w pięknym opowiadaniu „Wspomnienie z Maripozy”, tak właśnie opisał spotkanie ze starym Putramentem, emigrantem z Litwy, samotnie żyjącym wśród amerykańskich sekwoi, dla którego sensem życia stała się codzienna lektura jedynej książki, którą posiadał: XVI wiecznej Biblii Wujka.
Czasy latarników minęły. Czasy zagranicznych migracji Polaków nie. Świat otworzył się i przyspieszył. Coraz rzadziej czytamy Biblię, czytamy po polsku i w ogóle czytamy. Coraz mniej uwagi przywiązujemy do narodowego dziedzictwa, jakim jest język ojczysty. Nie możemy pozwolić, by ten wielki skarb jakim jest język polski został zaprzepaszczony wśród Polonii i Polaków za granicą.
Dlatego jednym z głównych celów działania Pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą Ministra Jana Dziedziczaka jest utrzymanie polskości i języka polskiego wśród polskich i polonijnych dzieci i młodzieży zamieszkałych poza krajem. Rokrocznie na ten cel z funduszy Kancelarii Prezesa Rady Ministrów przeznaczonych jest ponad 20 milionów złotych. Równolegle Ministerstwo Edukacji i Nauki czynnie wspiera polskie szkoły poprzez Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą (ORPEG). Czynią to także polskie placówki dyplomatyczne i konsularne.
Natomiast prawdziwymi strażnikami języka ojczystego za granicą są Rodziny: to Rodzice mówiąc do dzieci po polsku mogą im pomóc w zachowaniu tego wielkiego skarbu jakim jest język polski i polska tożsamość. Czasem będzie to język ojczysty, czasem odziedziczony, a czasem nawet drugi czy obcy. Zawsze jednak będzie odniesieniem do korzeni, do historii, do tego by „nie zapomnieć mowy naszej i nie stać się niemym w języku ojców naszych…”.
Wspólnie powinniśmy dbać o to, by nie sprzeniewierzyć tego wielkiego bogactwa.
