Polonia

Karolina Kaczorowska zmarła 21 sierpnia 2021 roku. Msza święta pogrzebowa odbyła się w Kościele św. Franciszka z Asyżu w Willesden, w którego działania wspólnotowe była zaangażowana niemal przez całą część jej londyńskiego życia.

Była to bardzo symboliczna uroczystość, ponieważ pożegnano ostatnią osobę zaangażowaną bezpośrednio w prezydenturę na uchodźstwie. Na naszych oczach skończyła się pewna epoka. Pokolenie ŚP. Karoliny Kaczorowskiej stworzyło na Wyspach po II wojnie światowej wspaniały system polskich organizacji, polskiej edukacji, polskiego harcerstwa i polskiego duszpasterstwa. Mimo znacznie trudniejszych czasów to dzielne pokolenie dokonało wielkich rzeczy, które owocowały później przez dziesięciolecia.

„To otrzymujemy od tego pokolenia „za darmo” i naszym obowiązkiem jest, byśmy z tego korzystali i — także mieszkając za granicą — przekazywali polskość naszym dzieciom, przekazywali odpowiedzialność za sprawy polskie, dumę z Polski. Myślę, że to jest testament tamtego pokolenia, to jest testament Karoliny Kaczorowskiej.” – mówi Minister Jan Dziedziczak.

Karolina Kaczorowska z domu Mariampolska urodziła się w 1930 r. w Stanisławowie (obecnie Iwano-Frankiwsk na Ukrainie). Podczas sowieckiej okupacji Kresów Wschodnich została w 1940 r. zesłana na Syberię. Dzieliła los polskich "dzieci tułaczych", ewakuowanych wraz z Armią Andersa do Iranu, a następnie przez kilka lat przebywających w Ugandzie, gdzie pozostała do końca lat 40. XX wieku, a następnie wyjechała do Wielkiej Brytanii. Po skończeniu studiów na uniwersytecie londyńskim rozpoczęła pracę nauczycielki. Dzięki zaangażowaniu w działalność harcerską poznała Ryszarda Kaczorowskiego, którego poślubiła w 1952 r. Para miała dwie córki - Jadwigę i Alicję - oraz pięcioro wnuków.

Karolina Kaczorowska była aktywną uczestniczką życia społecznego polskiej emigracji, osobą zasłużoną dla harcerstwa polskiego na emigracji, zaangażowaną w działalność charytatywną Zjednoczenia Polek w Wielkiej Brytanii. 19 lipca 1989 r., po zaprzysiężeniu Ryszarda Kaczorowskiego na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie, została pierwszą damą Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. W grudniu 1990 r. Ryszard Kaczorowski uroczyście przekazał insygnia prezydenckie Lechowi Wałęsie. Karolina Kaczorowska towarzyszyła wówczas mężowi. Powróciła ona do kraju po raz pierwszy od 50 lat. Po śmierci prezydenta Kaczorowskiego w katastrofie smoleńskiej nie zaprzestała swojej działalności publicznej. Była kustoszką pamięci o zmarłym mężu. W 2012 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2016 r. reprezentowała środowiska emigracyjne w Radzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Patronowała przez wiele lat przedsięwzięciom upamiętniającym polski czyn zbrojny i kultywującym tradycję niepodległościową. W latach 2010-2021 była Honorowym Patronem Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej.

Była Pierwsza Dama na Uchodźstwie spocznie obok swojego Męża w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie.