Polonia

Specjalnym samolotem wojskowych sił powietrznych, delegacja rządowa poleciała do Auxerre, gdzie ambasador T. Młynarski, attaché płk M.Kurkowicz, przywitali przybyłych gości. Wraz z delegacją merostwa Auxeere i Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, zostały złożone wieńce na Cmentarzu St. Amatre pod grobami Maurycego Mochnackiego, gen. Tomasza Konarskiego i mjr Konstantego Parczewskiego. Następnie, delegacja rządowa została powitana w Ratuszu miejskim przez mera Auxerre Crescenta Marault. Wieczorem w Kościele św. Genowefy w intencji Maurycego Mochnackiego, została odprawiona Msza Św. w której uczestniczyli przedstawiciele organizacji polonijnych, delegacje pocztów sztandarowych polskich i francuskich organizacji kombatanckich, przy oprawie chóru polonijnego Piast z Paryża.

Po zakończeniu Mszy Św. swoje przemówienie wygłosił Pełnomocnik Rządu ds. Polonii i Polaków za Granicą Pan Minister Jan Dziedziczak, który wspomniał o bliskich stosunkach polsko – francuskich na przestrzeni lat, wspominając życie i twórczość Maurycego Mochnackiego. Apelował do Polonii o bycie ambasadorem Polskości i przekazywanie dziedzictwa kolejnym pokoleniom.

Następnego dnia polska delegacja rządowa wylądowała na wojskowym lotnisku Okęcie w Warszawie, na którym rozpoczęły się państwowe uroczystości pogrzebowe. Szczątki Maurycego Mochnackiego zostały przewiezione do Katedry Wojska Polskiego, w której Premier Mateusz Morawiecki i obecne delegacje rządowe oraz ambasador Republiki Francji, rodzina i bliscy i znajomi, oddali hołd polskiemu bohaterowi. Mszę Św. celebrował ks. Prał. Kan. Płk Bogusław Radziszewski.

Po Mszy Św. szczątki Maurycego Mochnackiego zostały uroczyście złożone wśród polskich bohaterów na cmentarzu wojskowym na Powązkach.

To wydarzenie jest upamiętnieniem wybitnego polskiego patrioty, uczestnika Powstania listopadowego, kronikarza i publicysty, który sprzeciwiał się carskim władzom, walcząc o polską niepodległość.

Maurycy Mochnacki był krytykiem literackim, historykiem, teoretykiem romantyzmu, publicystą, rewolucjonistą i pianistą. Zajmował się również dokumentacją i oceną wydarzeń powstania listopadowego. Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1822 r. skazany został na sześć tygodni prac porządkowych w ogrodzie belwederskim za spoliczkowanie inspektora policji. W 1823 r. aresztowano go za udział w Związku Wolnych Polaków. Po zwolnieniu pracował w biurze cenzury.

To Maurycy Mochnacki ogłosił 29 listopada 1830 r. na Rynku Starego Miasta w Warszawie wybuch powstania listopadowego. Był członkiem sprzysiężenia podchorążych Piotra Wysockiego. Po upadku powstania wyjechał do Francji, gdzie poświęcił się pisaniu o Polsce. Jego popiersie ustawione jest w ogrodach Łazienek Królewskich.

Maurycy Mochnacki - życiorys

Urodził się 13 września 1803 r. w Bojańcu w Galicji. Był wychowywany w duchu patriotycznym. W 1819 r. wraz z rodzicami przeprowadził się do Warszawy, gdzie kształcił się w Liceum Lindego i jednocześnie należał do tajnego kółka uczniowskiego. W 1821 r. rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego, wstąpił również do konspiracyjnego Związku Wolnych Braci Polaków, za co został zatrzymany i aresztowany. W czasie pobytu w więzieniu (1922-1923) w wyniku nacisku władz rosyjskich stworzył memoriał (nazwany później "pismem karmelickim"), w którym oskarżył obowiązujący w Królestwie Kongresowym system szkolnictwa o zgubny liberalizm. Za opracowanie tego pisma został zwolniony po ośmiu miesiącach, warunkiem zakończenia kary było również objęcie posady rosyjskiego cenzora. Mochnacki, piastując ten urząd, nie wykazywał się oczekiwaną gorliwością, i gdy wszelkie środki nacisku zawiodły, został dyscyplinarnie zwolniony. Od tej pory zajął się działalnością publicystyczną. Od 1826 r. przez cztery lata pracował w "Izydzie Polskiej" jako tłumacz i asystent redaktora naczelnego. W 1827 r. założył "Gazetę Polską", pisywał również do "Kuriera Polskiego" i redagował gazetę "Głos obywatela z ziemi zabranej".

Działalność muzyczna Mochnackiego

Mochnacki był nie tylko cenionym publicystą, ale również świetnym pianistą. Często dawał koncerty, m. in. w celach charytatywnych, a jeden z nich stał się inspiracją dla Jana Lechonia, który napisał wiersz pt. "Mochnacki". W utworze tym grana przez Mochnackiego muzyka jest personifikacją cierpienia ciemiężonego przez rosyjską przemoc narodu polskiego.

Działalność literacka

Maurycy Mochnacki to autor m.in. artykułu "Myśli o literaturze polskiej" z 1828 r., w którym wykorzystał filozofię Schellinga jako narzędzie do analizy polskiego dorobku kulturalnego, rozprawy "O literaturze polskiej w wieku XIX" z 1830 r. oraz "Powstania narodu polskiego". Ostatnia praca, której pisanie rozpoczął w 1830 r. i nigdy nie ukończył, prowokowała wiele dyskusji i była powodem sporów. Mochnacki przedstawił w niej swoje poglądy na klęskę powstania, której upatrywał w niedojrzałości przywódców, ich braku gotowości do przyjęcia na siebie odpowiedzialności za ważny moment historyczny oraz w niedostatecznym zapleczu społecznym. Jego tezy do dziś budzą kontrowersje.

 W międzyczasie Maurycy Mochnacki był także członkiem niemal wszystkich organizowanych w Warszawie tajnych związków młodzieży wojskowej, działających przeciwko hegemonii cara. W 1829 r. wstąpił do Sprzysiężenia Wysockiego. Po wybuchu powstania listopadowego Mochnacki zainicjował powstanie klubu politycznego o nazwie: Towarzystwo Polityczne. Cały czas jednak dyskredytowano jego zaangażowanie ze względu na autorstwo "pisma karmelickiego" oraz posadę w rosyjskiej cenzurze. Mimo to brał czynny udział w powstaniu - nie w stopniu oficerskim, bo takowej nominacji nie przyjął, lecz jako zwykły szeregowiec. Walczył w bitwie pod Olszynką Grochowską, Ostrołęką, Wawrem, Okuniewem i nad Lwicem. W wydawanym w czasie powstania "Dzienniku krajowym" publikował teksty, w których stanowczo głosił swoje hasła dotyczące potrzeby odbudowy niezależności polskiej państwowości na demokratycznych zasadach. Po upadku powstania wydano na niego wyrok śmierci przez powieszenie, w związku z czym wyemigrował do Francji.

Maurycy Mochnacki po przyjeździe do Paryża zaangażował się w wydawanie "Pamiętnika Emigracji Polskiej", którego stał się jednym z głównych publicystów. Zmarł na gruźlicę 21 grudnia 1834 r. w Auxerre.

Źródło: https://www.lazienki-krolewskie.pl/pl/historia/postacie-historyczne/maurycy-mochnacki