Polonia

Ksiądz biskup Jan Purwiński urodził się 19 listopada 1934 r. we wsi Dolnaja w Iłukszcie na Łotwie jako syn Polaków – Donata i Marianny. Pomimo trudności, w 1955 roku ukończył szkołę średnią. Później rozpoczął pracę w kołchozie, aby łatwiej mu było wstąpić do seminarium.
W 1956 r. Jan Purwiński wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Metropolii Ryskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 kwietnia 1961 roku z rąk bpa Petrasa Maželisa. Do 1977 roku pełnił posługę wikarego w kilku parafiach. 23 kwietnia 1977 r. ze względu na swoje polskie pochodzenie został mianowany proboszczem w Indrce i Krasławiu, parafiach w większości zamieszkiwanych przez Polaków. 30 lipca 1977 r. ks. Purwiński otrzymał informację z Kurii w Rydze, że został mianowany administratorem parafii św. Zofii w Żytomierzu na Ukrainie. Przez pierwsze lata pracy w Żytomierzu władze komunistyczne nie pozwalały ks. Purwińskiemu nigdzie wyjeżdżać. Dopiero z czasem, oficjalnie i nieoficjalnie, zaczął odwiedzać skupiska Polaków rozsiane po całej Żytomierszczyźnie i poza jej granicami.
Biskupem żytomierskim, a następnie kijowsko-żytomierskim, ks. Jan Purwiński został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II 16 stycznia 1991 r. Zaraz po objęciu diecezji rozpoczął starania o zwrot budynku Kurii Biskupiej, w którym obecnie mieści się Muzeum Krajoznawcze. Starania te, rozpoczęte w 1991 r., pomimo wielu wysiłków i istnienia ustawy o zwrocie majątku kościelnego dotąd nie przyniosły żadnych rezultatów. Kolejnymi krokami było odnowienie sieci parafii oraz utworzenie Wyższego Seminarium Duchownego w Worzelu k. Kijowa.
Przez 30 lat pracy duszpasterskiej biskup Jan był ostoją i obrońcą polskości. Dzięki jego zabiegom i staraniom nie został zlikwidowany polski cmentarz w Żytomierzu, na którym spoczywają m.in. rodzice Ignacego Jana Paderewskiego, rodzina Stanisława Moniuszki i wielu znamienitych Polaków. Swoim autorytetem bp Purwiński wspierał wszelkie inicjatywy miejscowej społeczności polskiej.