Polska pomoc

Polska, jako sygnatariusz „Konsensusu europejskiego w sprawie pomocy humanitarnej", zobowiązała się do przestrzegania „Kodeksu postępowania obowiązującego w Międzynarodowym Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca i organizacjach pozarządowych w programach reagowania w sytuacjach kryzysowych". 

Natomiast jako członek forum Good Humanitarian Donorship (GHD) zadeklarowała stosować się do wytycznych zawartych odpowiednio w dokumentach "Principles and Good practice of Humanitarian Donorship" i "Humanitarian Charter and Minimum Standards in Humanitarian Response". 

W kontekście transferu leków i pomocy medycznej Polska kieruje się rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia, a w warunkach złożonych sytuacji kryzysowych swoje działania prowadzi w zgodzie z wytycznymi ewaluacji pomocy humanitarnej OECD-DAC.

Polska pomoc humanitarna jest realizowana równocześnie zgodnie z postanowieniami „Europejskiego konsensusu w sprawie pomocy humanitarnej”, co oznacza, że kieruje się następującymi zasadami:

• humanitaryzmu - jednostkę ludzką należy traktować humanitarnie w każdych warunkach, czego przejawem jest ratowanie życia ludzkiego i niesienie ulgi w cierpieniu, przy jednoczesnym poszanowaniu jednostki;
• bezstronności - podstawą niesienia pomocy humanitarnej musi być wyłącznie zaistniała potrzeba, udzielanie pomocy humanitarnej nie może być uzależnione od narodowości, rasy, wyznania ani poglądów politycznych;
• neutralności - udzielanie pomocy humanitarnej nie łączy się ze wspieraniem jednej ze stron konfliktu zbrojnego lub innego sporu, w trakcie którego organizowana jest pomoc humanitarna;
• niezależności - oznaczająca autonomię celów humanitarnych oraz politycznych, gospodarczych i militarnych.

Ponadto, Polska świadczy pomoc humanitarną po przeprowadzeniu dokładnej analizy potrzeb poszkodowanej ludności. Szczególne znaczenie w analizie potrzeb mają apele i raporty agend humanitarnych ONZ i MKCK, a także wyniki prowadzonych przez DG ECHO szacunków Global Needs Assessment i Forgotten Crises Assessment. Oznacza to, że w procesach decyzyjnych dot. alokowania środków przeznaczonych na pomoc humanitarną Polska uwzględnia nie tylko nagłe, nieprzewidziane i cechujące się wysoką widocznością kryzysy humanitarne, lecz również tzw. kryzysy przedłużające się (protracted crises) oraz kryzysy zapomniane (forgotten crises). Inną ważną regułą humanitarnych działań Polskiej pomocy jest przeznaczanie na wsparcie środków w proporcji odpowiadającej skali kryzysu.

Poza tym, niezwykle istotne są następujące zasady:

• szybkości - istotne jest, aby pomoc dotarła do potrzebujących w jak najkrótszym czasie od katastrofy, w następstwie której powstał kryzys humanitarny. Sprawne dostarczenie pomocy oznacza zmniejszenie szkód spowodowanych przeciągającym się kryzysem (epidemie, głód, warunki atmosferyczne);
• adekwatności - pomoc powinna w pełni odpowiadać potrzebom ludności dotkniętej kryzysem. Oznacza to konieczność pozyskiwania informacji zarówno od władz kraju biorcy, jak i na podstawie analiz polskich placówek dyplomatycznych, a także od organizacji pozarządowych, w szczególności międzynarodowych;
• możliwie niskich kosztów administracyjnych - konieczność dbania, aby koszty świadczenia pomocy (planowanie pomocy, transport, obsługa administracyjna) były możliwie niskie w stosunku do wartości faktycznie przekazanego wsparcia.