Polski Atom

Materiał informacyjny
opracowany przez Departament Energii Jądrowej
Ministerstwa Klimatu i Środowiska
7 lutego 2022 r.

BIEŻĄCE WYDARZENIA W ENERGETYCE JĄDROWEJ NA ŚWIECIE

UKRAINA I KANADA NAWIĄZUJĄ BLIŻSZĄ WSPÓŁPRACĘ JĄDROWĄ

Organizacja Kanadyjskiego Przemysłu Jądrowego (OCNI) i ukraiński Energoatom podpisały umowę o współpracy obejmującą energię jądrową i powiązane technologie.

Memorandum of Understanding (MoU) zostało podpisane przez prezydenta OCNI Rona Obertha i pełniącego obowiązki prezesa Energoatomu, Petro Kotina, podczas wirtualnej ceremonii w Kanadzie i na Ukrainie. Zawarte porozumienie obejmuje następujące obszary: wspieranie możliwości współpracy związanej z wdrażaniem kanadyjskich technologii wielkoskalowych i małych reaktorów modułowych na Ukrainie, likwidacja elektrowni jądrowych, produkcja izotopów medycznych i wodoru za pomocą energii jądrowej. Ma ono również na celu zachęcanie do współpracy między naukowcami i badaczami w obu krajach.

W oświadczeniu wydanym po podpisaniu umowy Oberth powiedział: „OCNI oczekuje bliskiej współpracy z kolegami z Ukrainy przy projektach, które wspierają globalne inicjatywy mające na celu osiągnięcie zera emisji netto do 2050 roku i poprawę zdrowia ludzi na całym świecie”.

Kotin stwierdził, że „Energoatom ma przyjemność nawiązać partnerskie relacje z OCNI, co otwiera nowe możliwości dla naszego zaangażowania z kanadyjskimi firmami w najbardziej obiecujących obszarach w dziedzinie energetyki jądrowej związanych z zapewnieniem niezawodnej produkcji jądrowej, badań i rozwoju jądrowego, innowacji oraz troski o środowisko i ludzi”.

OCNI to stowarzyszenie 240 kanadyjskich dostawców dla przemysłu jądrowego. Ukraińskie przedsiębiorstwo państwowe Energoatom eksploatuje cztery elektrownie jądrowe z 15 blokami energetycznymi. Plany rozwoju energetyki jądrowej Ukrainy obejmują pierwszy projekt budowy reaktora AP1000 w elektrowni jądrowej Chmielnicka

CORE POWER MSR MA PRODUKOWAĆ PALIWO AMONIAKALNE DLA STATKÓW

Firma Core Power z siedzibą w Wielkiej Brytanii pracuje nad koncepcją budowy obiektu na morzu, który połączy zaawansowaną energetykę jądrową (reaktor na stopione sole) z zakładem do produkcji amoniaku, co umożliwiłoby niedrogie wytwarzanie zielonego amoniaku przeznaczonego dla transportu morskiego.

W raporcie zatytułowanym The New Alchemy przedstawia uzasadnienie biznesowe produkcji amoniaku jako zielonego paliwa dla żeglugi międzynarodowej, które można by wytwarzać w pływających elektrowniach jądrowych. Poniższe pytania i odpowiedzi (Q&A) zawierają dodatkowe informacje na ten temat.

Core Power twierdzi, że przy obecnej technologii możliwe jest wyprodukowanie miliona ton amoniaku rocznie na pływającej platformie produkcyjnej zasilanej elektrownią jądrową o mocy 1,2 GWe.

Stanowi to odpowiednik 440 000 ton paliwa o bardzo niskiej zawartości siarki (VLFSO), co pozwoliłoby na dekarbonizację znacznej liczby statków towarowych pływających po oceanach.

„Nasz projekt koncepcyjny dotyczy obiektu, który łączy zaawansowaną energetykę jądrową z morską fabryką amoniaku, która będzie wytwarzać zielony amoniak z wody morskiej i powietrza. Żadne emisje nie będą pochodzić z zakładu” – mówi dr Rory Megginson, dyrektor ds. analiz w Core Power.

Według Core Power przeniesienie reaktorów na morze pozwoli na znaczną redukcję kosztów ze względu na brak potrzeby kosztownej inżynierii lądowej, a także otworzy możliwość budowy tych elektrowni w stoczni.

„Zaawansowana energetyka jądrowa na morzu daje najlepsze wyniki przy najniższych kosztach, zapewniając bezpieczną i prawdziwie ekologiczną produkcję amoniaku na dużą skalę”, twierdzi Megginson.

Według Core Power elastyczny charakter tych systemów oznacza, że możliwe będzie również dostarczanie mieszanki energii elektrycznej, wodoru i amoniaku do innych zastosowań, w tym produkcji chemicznej i lotnictwa.

Dr Megginson dodał: „Produkcja zielonego amoniaku na pływających platformach na morzu, przy użyciu zaawansowanej energetyki jądrowej, byłaby lepsza zarówno od produkcji z odnawialnych źródeł, jak i lądowych systemów jądrowych. Energia jądrowa ma najwyższy współczynnik wydajności spośród wszystkich metod wytwarzania energii – podczas gdy okresowe odnawialne źródła energii, zwłaszcza wiatrowe i słoneczne, mają ten wskaźnik najniższy. Ta niezawodność i dyspozycyjność sprawiają, że zaawansowana energetyka jądrowa jest idealnym źródłem zasilania do produkcji e-paliw”.

Produkcja zielonego amoniaku jest kluczowym elementem planów dekarbonizacji żeglugi międzynarodowej. Według Core Power rynek dla jego planów jest bardzo duży, bowiem bardzo znacząca część światowej floty (17 000 statków +/-) może uznać zielony amoniak za realną drogę do osiągnięcia zerowej emisji. Największe statki towarowe mogą nie być częścią tego rynku. „Dekarbonizacja innych sektorów trudnych do redukcji emisji, takich jak produkcja chemiczna i stalowa, a także lotnictwo, będzie również wymagać wytwarzania znacznej ilości tych ekologicznych e-paliw”, stwierdza Core Power.

Pytania i odpowiedzi (Q&A)

Firma Core Power przeprowadziła e-mailowy wywiad z Tobim Menzies, dyrektorem ds. rozwoju biznesowego na temat projektu morskiego zakładu produkcji amoniaku zasilanego energia jądrową.

1. Jakiej wielkości statki (profil) są najbardziej odpowiednie do stosowania tego rodzaju paliwa?

Chociaż jest mało prawdopodobne, aby największe statki odniosły korzyści ekonomiczne z wykorzystania ekologicznych paliw na bazie wodoru i energia jądrowa byłaby bardziej odpowiednia do bezpośredniego zastosowania do ich napędu, bardzo znaczna część światowej floty mniejszych statków, poniżej 15 MW mocy napędowej może uznać, że zielony amoniak jest realną ścieżką do zerowej emisji transportu morskiego.

2. Ile kosztowałaby modernizacja statku z konwencjonalnym silnikiem wysokoprężnym w celu przystosowania go do spalania NH3?

Producenci silników okrętowych badają obecnie zakres modyfikacji potrzebnych do ich przystosowania do pracy na amoniaku, a także na innych paliwach syntetycznych. Będą one wymagały jedynie ograniczonego zakresu zmian i mogą być opłacalne. Jednak największą różnicą jest znacznie większy zbiornik na amoniak i metanol, przy wszystkich innych elementach praktycznie pozostających bez zmian. Koszty dostosowania silników okrętowych i ich modernizacji [okrętowych systemów napędowych] nie są uwzględnione w raporcie i działaniach Core Power.

3. W jaki sposób paliwo zostanie dostarczane na statki – rurociągi, ciężarówki, barki itp.?

Core Power przewiduje zastosowanie barek i tankowców do transportu paliwa z miejsca produkcji na statki lub na brzeg. Możliwe jest również zastosowanie pływających rurociągów od fabryki na morzu do brzegu, służące do obsługi klastrów przemysłowych.

4. Jaka będzie ekonomika stosowania NH3 w stosunku do oleju napędowego dla armatorów w przeliczeniu na milę morską?

Przy użyciu morskiej energetyki jądrowej powinno być możliwe wytworzenie ekwiwalentu amoniaku o energii równej 1 tonie VLFSO za 2100 USD. Jest to więcej niż równoważna ilość VLFSO, jednak jest to znacznie taniej niż inne opcje produkcji zielonego amoniaku, a jednocześnie jest on naprawdę „zielony”.

5. Czy firma ma jakiegoś klienta związanego z projektem demonstracyjnym w celu ustalenia możliwości wykorzystania NH3 do zasilania statków?

Core Power prowadzi badania na temat zarówno lądowego, jak i późniejszego projektu demonstracyjnego na morzu, dotyczące technologii obejmującej produkcję ekologicznego wodoru, a także ekologicznego amoniaku, która może być stosowana nie tylko do napędu statków. Ze swojej strony producenci silników okrętowych i armatorzy są obecnie bardzo zaangażowani w zademonstrowanie wykorzystania zielonego amoniaku i zielonego metanolu jako paliw żeglugowych.

6. Ile NH3 może wyprodukować reaktor Core Power w ciągu dnia, tygodnia, roku?

Projekt Core Power opiera się na szeregu reaktorów modułowych o łącznej mocy ok. 1,2 GW mocy elektrycznej, co skutkuje produkcją ok. 1 mln ton zielonego amoniaku rocznie.

7. Ile NH3 byłoby potrzebne do zasilania typowego statku podczas rejsu w obie strony z dwóch portów typowych dla tego statku?

Core Power opracowała model typowej podróży w obie strony między Houston a Rotterdamem dla chemikaliowca o mocy napędu poniżej 15 MW, który wymagałby 1980 ton amoniaku plus 86 ton VLFSO na paliwo dl manewrów portowych.

8. Ile tego typu statków może być zasilanych NH3 w ciągu roku?

Na powyższą podróż zakład produkcji NH3 Core Power mógłby zatankować 500 statków rocznie, które pokonują trasę Houston - Rotterdam - Houston.

9. Jaka jest potencjalna wielkość rynku statków do spalania NH3, np. liczba obecnych statków, liczba statków, które mogą zostać przerobione na nowe paliwo?

Światowa flota składa się z ponad 100 000 statków, które będą musiały przejść na paliwa o niskiej lub zerowej emisji dwutlenku węgla. Uważa się, że co najmniej 80 000 z nich jest dobrymi kandydatami do pracy na paliwach syntetycznych pochodzenia jądrowego. Dodatkowo istnieją małe statki towarowe zaangażowane w żeglugę krajową i przybrzeżną, statki rybackie, małe promy i holowniki itp.

10. Czy firma ma obecnie jakichś klientów lub MOU dla NH3?

Core Power koncentruje się na zaawansowanych reaktorach morskich nie tylko do produkcji NH3. Firma podkreśla, że nie ma ostrej linii podziału między rozwojem reaktora MSR Core Power a pracą całkowicie oddzielnego zestawu firm, które wykorzystywałyby reaktor do produkcji NH3. Firma aktywnie współpracuje z partnerami we wszystkich częściach łańcucha produkcyjnego NH3, aż do odbiorców.

Ma również na celu włączenie się do bilansu energetycznego każdego zakładu produkującego paliwa syntetyczne, biorąc pod uwagę, że projekt na taką skalę, z dużym CAPEX i pewną złożonością stoczni, będzie musiał być obsłużony i sfinansowany najprawdopodobniej przez konsorcjum różnych zainteresowanych stron. Spodziewamy się, że rynek ekologicznych paliw elektrycznych będzie się rozwijał w ciągu następnej dekady w wyniku zarówno ściślejszej regulacji emisji, jak i środków rynkowych, takich jak opodatkowanie emisji dwutlenku węgla. Obecnie współpracujemy z głównymi interesariuszami i partnerami w celu dalszego rozwoju projektu i jego optymalizacji.

11. W jakim stopniu przemysł żeglugowy potrzebuje amoniaku do napędu statków, co spowodowałoby skłonienie rynku do budowy takich zakładów jak Core Power?

Branża żeglugowa znajduje się pod ogromną presją dekarbonizacji: Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) wyznaczyła wiążące cele w zakresie dekarbonizacji, a wiodący gracze w branży w wielu przypadkach zobowiązali się do ich przekroczenia. Realizuje się scenariusz, w którym właściciele niechętnie angażują się w statki spalające te „przyszłe paliwa”, zanim będzie pewność dostaw, podczas gdy dostawy nie są jeszcze dostępne ze względu na koszty, skalę i infrastrukturę przedsięwzięcia.

Sprawy wyglądają lepiej po stronie producentów silników, ponieważ główni producenci sprzętu opracowują silniki i modernizacje z myślą o przyszłości. Core Power, opracowując projekt tego obiektu, wskazuje przemysłowi najbardziej opłacalny i wydajny sposób produkcji ekologicznych paliw elektrycznych, tworząc rynek syntetycznych zasobów dla małych i średnich statków.

Core Power jest start-upem, który dąży w perspektywie do rozwoju transportu oceanicznego z wykorzystaniem energii jądrowej. W listopadzie 2021 r. Departament Energii USA i Southern Company zawarły umowę o współpracy przy realizacji projektu reaktora na stopione sole Molten Chloride Reactor Experiment. Reaktorem, wybranym do finansowania w ramach programu DOE Advanced Reactor Demonstration Program (ARDP) ma być reaktor Molten Chloride Fast Reactor (MCFR) firmy TerraPower. Firma Southern Company będzie liderem tego projektu we współpracy z TerraPower, Idaho National Laboratory (INL), Core Power, Orano Federal Services, Electric Power Research Institute (EPRI) i firmą 3M. Konsorcjum będzie wspierane przez Biuro Energii Jądrowej DOE poprzez pięcioletnią umowę finansowania o wartości 170 milionów USD. Core Power jest jedynym członkiem zespołu spoza USA.

Core Power uważa, że MSR mogą być wykorzystywane do napędu lub wytwarzania energii elektrycznej (tzw. nuclear electric ships) w celu dekarbonizacji światowej floty statków handlowych, a także do produkcji amoniaku jako paliwa dla tej floty. Firma opracowuje zaawansowany pakiet energii jądrowej i elektrycznej dla transportu oceanicznego i przemysłu ciężkiego.

UNIKALNY ZAKŁAD PALIWOWY WZNAWIA PRODUKCJĘ

Departament Energii Stanów Zjednoczonych (US DOE) podpisał dziewięcioletni kontrakt z TRIGA International na zabezpieczenie dostaw nowych elementów paliwowych do reaktorów badawczych TRIGA. Będą to pierwsze wyprodukowane elementy paliwowe od czasu niedawnego ponownego otwarcia fabryki paliw TRIGA International we Francji, która została zamknięta z powodu remontu w 2012 roku.

TRIGA International jest wspólnym przedsięwzięciem Framatome i General Atomics. Zakład produkujący paliwo zlokalizowany w Romans-sur-Isère jest jedynym dostawcą paliwa z wodorku uranu i cyrkonu (UZrH) do zastosowania w reaktorach badawczych typu TRIGA. Obiekt wznowił działalność 20 grudnia po zakończeniu szeroko zakrojonego programu modernizacji, finansowanego przez DOE i TRIGA International, który rozpoczął się w 2018 roku.

DOE zgodził się teraz na zakup 668 nowych elementów paliwowych w ciągu następnych 9 lat przy początkowym zamówieniu 55 elementów, z dostawą pierwszej partii oczekiwaną do 2023 roku. Paliwo będzie wykorzystywane do obsługi 18 reaktorów TRIGA w USA i zapewni niezawodne zaopatrzenie w paliwo reaktory badawcze w Idaho National Laboratory, w tym do nowego projektu mikroreaktora MARVEL, poinformował DOE.

Reaktory TRIGA - skrót od Training, Research, Isotopes General Atomics - są używane głównie do szkolenia studentów, prowadzenia projektów badawczych i do produkcji izotopów. Od 1960 roku na całym świecie zbudowano trzy generacje reaktorów basenowych, z których 36 działa do dziś. Dwanaście z 18 reaktorów TRIGA w USA znajduje się na uniwersytetach, a paliwem zarządza DOE w ramach programu Research Reactor Infrastructure w Biurze Energii Jądrowej.

Reaktory badawcze są „niezbędne” do rozwoju technologii i budowania kompetencji i nabywania umiejętności ekspertów, powiedział François Gauché, wiceprezes CERCA we Framatome i prezes TRIGA International. „Dzięki wsparciu DOE i naszemu partnerstwu z General Atomics, Framatome udostępni swoją wiedzę fachową w dziedzinie paliw metalicznych, aby dostarczać paliwo do obiektów TRIGA w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, ułatwiając ich dłuższą eksploatację” – powiedział.

Wznowienie produkcji zapewni źródło świeżego paliwa dla wszystkich reaktorów TRIGA, powiedział Amory Quinn, wiceprezes General Atomics. „Gwarantuje to, że możliwości badawcze i edukacyjne zapewniane przez reaktory TRIGA będą kontynuowane w przewidywalnej przyszłości w instytutach szkolnictwa wyższego”.

INNE WIADOMOŚCI

Instytut Badawczy Materiałów Nieorganicznych AA Bochvar (VNIINM), filia rosyjskiego producenta paliwa jądrowego TVEL, z powodzeniem opracował technologię i wyprodukował eksperymentalne pastylki paliwowe z dwukrzemku uranu do reaktorów lekkowodnych. Osiągnięcie to jest częścią programu rozwoju tak zwanego paliwa odpornego na wypadki (ATF).

Przyłączenie bloku 3 w elektrowni jądrowej Olkiluoto w zachodniej Finlandii do sieci krajowej zostało dodatkowo opóźnione z powodu nieplanowanego automatycznego wyłączenia podczas testów rozruchowych, poinformował operator Teollisuuden Voima Oyj (TVO). W zeszłym tygodniu firma przesunęła datę na początek lutego, ale teraz przesunęła ją na drugą połowę miesiąca, a oczekiwany termin regularnej produkcji energii przesunięto o miesiąc na lipiec. TVO powiedział, że „w toku są środki naprawcze” z niezbędnymi modyfikacjami „automatyzacji jednostki zakładu związanej z funkcją sterowania” i wymagane są dalsze testy.

Szwedzka deputowana ponowiła apel do rządu o wyjaśnienie, w jaki sposób umowa dotycząca paliwa jądrowego między państwowym przedsiębiorstwem Vattenfall a rosyjską państwową korporacją jądrową Rosatom wpływa na szwedzką strategię bezpieczeństwa narodowego. Laila Naraghi, członkini większości socjaldemokratów, powiedziała w pisemnym pytaniu do parlamentu we wrześniu, że Rosja chce poszerzyć swoją sferę władzy poprzez eksport produktów związanych z energią jądrową, zarówno paliwa jądrowego, jak i gotowych reaktorów. Pani Naraghi wezwała teraz swoich kolegów z partii do zakończenia umowy z rosyjską firmą produkującą paliwo jądrowe Tvel na dostawę paliwa dla Vattenfall, większościowego właściciela trzech reaktorów działających w EJ Forsmark i dwóch w EJ Ringhals.

Chiny i Rosja twierdzą, że japońskie „plany uwolnienia do oceanu skażonej promieniotwórczo wody ze zniszczonej elektrowni jądrowej Fukushima i potencjalnego wpływu na środowisko… budzą głębokie zaniepokojenie”. We wspólnym oświadczeniu w sprawach międzynarodowych stwierdzają, że każde takie usuwanie powinno być „podejmowane z odpowiedzialnością”, w oparciu o porozumienia z sąsiednimi państwami i odpowiednimi agencjami międzynarodowymi, przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości, uzasadnienia naukowego i zgodnie z prawem międzynarodowym”. Japonia oświadczyła, że wypuszczanie uzdatnionej wody, które ma się rozpocząć w 2023 r., odbędzie się zgodnie z międzynarodowymi normami i przepisami. MAEA zgodziła się zapewnić wsparcie techniczne w monitorowaniu i przeglądzie planu.

OPINIE, KOMENTARZE

NOWA ENERGETYKA JĄDROWA NIE JEST WARTA INWESTYCJI PUBLICZNYCH

Ten artykuł jest jednym z dwóch z serii Point-Counterpoint redakcji POWER. Poglądy i opinie wyrażone w treści są poglądami autora (autorów) i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie POWER lub któregokolwiek z jej podmiotów stowarzyszonych. Aby zapoznać się z przeciwstawnym punktem widzenia, zobacz: „Potrzebujemy energii jądrowej jako części transformacji energetycznej”.

1.02.2022 r. POWER

Steve Ellis

Od początku ery jądrowej, ponad 70 lat temu, federalni podatnicy ratowali elektrownie jądrowe i utrzymywali przemysł jądrowy dzięki niekończącym się, kosztownym subsydiom. Jednak branża wciąż pobiera i wchłania te środki.

W związku z obserwowanymi zmianami klimatu i rosnącymi cenami energii, które opanowały serwisy informacyjne, energetyka jądrowa próbuje przedstawiać siebie jako panaceum na zaistniały kryzys, ustawiając się jednocześnie w kolejkę po nową rundę dotacji. Ale jeśli następna generacja energetyki jądrowej ma być częścią rozwiązania klimatycznego, musi udowodnić, że jest w stanie samodzielnie konkurować w wytwarzaniu taniej energii, a nie utrzymywać się na koszt publiczny.

Debata o przyszłości energetyki jądrowej powinna opierać się na długiej, rozczarowującej historii tej branży. Wykorzystanie energii jądrowej do wytwarzania energii elektrycznej dla konsumentów rozpoczęło się po II wojnie światowej jako projekt rządowy w pełni finansowany przez podatników. Od tego czasu branża jest wspierana przez dotacje wbudowane w cały łańcuch dostaw, w tym utracone należności licencyjne za wydobycie uranu z terenów federalnych, finansowanie rozwoju i demonstracji prototypowych, gwarancje kredytowe na nowe konstrukcje, pokrycie odpowiedzialności za wypadki, dostęp do obiektów federalnych i hojne ulgi podatkowe.

Zamiast się rozwijać, nowe konstrukcje jądrowe były nękane problemami. Wystraszone rosnącymi kosztami, zakłady energetyczne anulowały zamówienia na reaktory złożone na początku lat 70., niektóre nawet już po rozpoczęciu budowy. W tamtym okresie anulowano ponad 120 zamówionych reaktorów.

Po dziesięcioleciach subsydiów energetyka jądrowa nadal ma problemy z konkurowaniem na rynkach energetycznych. Elektrownie jądrowe były zamykane przed wygaśnięciem koncesji, a dane o uśrednionych kosztach energii elektrycznej pokazują, że elektrownie jądrowe pozostają w tyle za innymi źródłami. Najwyraźniejszymi wskaźnikami stanu branży są działania ratunkowe, które otrzymuje na koszt publiczny. Rządy federalne i stanowe oferują liczne zachęty do wprowadzania technologii energetycznych na rynek, ale tylko przemysł jądrowy otrzymuje specjalne dotacje, ponieważ zawodzi.

W nowej ustawie o infrastrukturze Kongres stworzył program kredytowy, aby wydać 6 miliardów dolarów na ratowanie elektrowni jądrowych w całym kraju, które nie konkurują na rynkach energetycznych. Ogólna dotacja dla niskodochodowych elektrowni jądrowych jest również przewidziana w proponowanym ustawodawstwie Build Back Better, które kosztowałoby podatników dodatkowe 23 miliardy dolarów.

Jest to część wielkiej, nieopowiedzianej historii: rozbieżności między powszechnym przekonaniem, że przemysł jądrowy zawodzi, a rosnącym promowaniem energii jądrowej jako rozwiązania kryzysu klimatycznego. Każde trzeźwe spojrzenie na historię subsydiów nuklearnych prowadzi do wniosku, że nie możemy trwonić naszych zasobów na sukces jądrowy, a próba tego jest stratą pieniędzy podatników. Jednak decydentom z Waszyngtonu nie udało się wyciągnąć wniosków z lekcji i są gotowi postawić na kolejną niesprawdzoną technologię jądrową i przyszłość branży. Byłby to kosztowny błąd.

Nową wielką nadzieją dla przemysłu jest to, że reaktory jądrowe mogą wytwarzać opłacalną energię elektryczną, zmniejszając swoją moc (do 300 MWe) i standaryzując produkcję, zamiast budować obiekty wielkoskalowe (około 1000 MWe). Departament Energii (DOE) już został kupiony, wydając do tej pory 1,2 miliarda dolarów na małe reaktory modułowe (SMR) i planując rozdanie kolejnych 5,5 miliarda dolarów na rozwój i demonstrację projektów SMR w ciągu następnej dekady.

Większość z nich trafiłaby do deweloperów jądrowych proponujących realizacje projektów w stanie Waszyngton, Wyoming i Idaho, ale w większości są one nadal w fazie przedaplikacyjnej Komisji Regulacji Jądrowych. Kontynuując finansowanie marzeń DOE, Kongres zasadniczo przekazuje miliardy dolarów firmom, które obiecują gruszki na wierzbie nie mając nic poza planami „pie-in-the-sky”. Nie ma powodu, by sądzić, że ten nowy trend w kierunku rozwoju mniejszych reaktorów okaże się inny niż w ciągu ostatnich 70 lat, gdy energetyka jądrowa nie spełniła oczekiwań.

Taxpayers for Common Sense, bezpartyjny organ nadzorujący budżet federalny, którym kieruję, opublikował nowy raport dokumentujący długą i kosztowną historię energetyki jądrowej, koncentrując się na proponowanych SMR, które opierają się na zaawansowanych technologiach „następnej generacji”. Nasz raport podkreśla, że te i inne eksperymentalne reaktory wciąż stoją przed szeregiem znaczących wyzwań technologicznych zanim zostaną ostatecznie wdrożone. W oparciu o historię przekroczeń kosztów, opóźnień w budowie, problemów z utylizacją odpadów i zachowaniem bezpieczeństwa pracy, zrozumiałym jest, że zakłady energetyczne niechętnie narażają swoich klientów na większe ryzyko związane z wykorzystywanie elektrowni jądrowych do zasilania ich w energię elektryczną.

Przyjrzyjmy się projektowi SMR, który jest najbardziej zaawansowany, budowy sześciomodułowej elektrowni w Idaho wykorzystującej konstrukcję reaktora NuScale Power. Nawet jeśli DOE wpompował w to przedsięwzięcie ponad 1 miliard dolarów, spółka energetyczna z Utah stojąca za tym projektem nie może nakłonić swoich udziałowców do subskrybowania więcej niż jednej czwartej łącznej produkcji zakładu.

Zmiany klimatu wywołane przez człowieka powodują coraz częstsze i niebezpieczne awarie systemów elektroenergetycznych. Nasza infrastruktura elektroenergetyczna wymaga modernizacji już teraz, przy użyciu dostępnych obecnie niezawodnych, odpornych, bezpiecznych i opłacalnych technologii. Nie możemy sobie pozwolić na przekierowanie zasobów, aby sprawdzić, czy jakieś kosztowne eksperymentalne mniejsze reaktory jądrowe rozwiną się w latach 2030.

W swej istocie amerykański przemysł jądrowy jest modelem prężnego subsydiowania, żyjącego na koszt podatnika z hojnych, niekończących się przepływów dolarów przez ponad siedem dekad. Jeśli chce być częścią bilansu energetycznego przyszłości, musi udowodnić, że może produkować energię elektryczną po przystępnej cenie i działać samodzielnie.

Steve Ellis jest prezesem Taxpayers for Common Sense, ponadpartyjnej organizacji budżetowej, która służy jako niezależny głos amerykańskiego podatnika od 1995 roku.

CZY WIESZ, ŻE:

Energetyka jądrowa przyczynia się do osiągnięcia 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ

 

Opracowano w DEJ na podstawie: WNA, NucNet, POWER, MAEA