Zapraszamy do zapoznania się z jądrowymi wiadomościami ze świata, z 28 lipca 2021 r.
Materiał informacyjny
opracowany przez Departament Energii Jądrowej
Ministerstwa Klimatu i Środowiska
28 lipca 2021 r.
BIEŻĄCY PRZEGLĄD WYDARZEŃ W ENERGETYCE JĄDROWEJ NA ŚWIECIE
|
Brytyjscy ministrowie badają sposoby blokowania Chin przed nowymi projektami jądrowymi Chiński państwowy koncern jądrowy China General Nuclear (CGN) może zostać zablokowany przed wszystkimi przyszłymi projektami energetycznymi w Wielkiej Brytanii, a ministrowie badają sposoby zapobiegania jego zaangażowaniu z budowy dwóch reaktorów w Sizewell C w południowo-wschodniej Anglii i jednego w Bradwell-on-Sea w Essex. SMR stanowią istotną szansę na produkcję energii w Arktyce Wraz ze zwiększonym naciskiem na osiągnięcie politycznych i technologicznych rozwiązań dotyczących zmian klimatu, wielu ekspertów międzynarodowych koncentruje się na praktycznie bezemisyjnej energii wytwarzanej przez reaktory jądrowe. Ciągły rozwój małych reaktorów modułowych oferuje potencjalną możliwość przezwyciężenia wielu przeszkód stwarzanych przez większe elektrownie jądrowe, w tym wysokie koszty, złożone łańcuchy dostaw, dużą infrastrukturę fizyczną i nieprzydatność w trudnych warunkach, takich jakie panują w Arktyce. Projekt NuScale SMR zmniejszono z 12 do sześciu modułów UAMPS - spółdzielnia energetyczna z Utah zapowiedziała, że zmniejszy liczbę małych modułowych modułów reaktorów jądrowych, które zbuduje w Idaho z 12 do sześciu w ramach pierwszego w swoim rodzaju projektu, który jest częścią federalnych wysiłków na rzecz opracowania niskoemisyjnych technologii energetycznych, które mogą przyczynić się do walki ze zmianami klimatu. Obiekt „ma być odpowiedniej wielkości” dla członków spółdzielni. Jordania deklaruje, że fabryka uranu jest w pełni funkcjonalna Szef Krajowej Komisji Energii Atomowej poinformował, że od początku roku Jordania uruchamia pilotażowy zakład przetwórczy, który produkuje koncentrat uranowy yellowcake z rud uranu. Uwagi Khaleda Toukana zostały ogłoszone przez państwową agencję informacyjną Petra i potwierdzone przez jordańską spółkę wydobywczą uranu (JUMCO), operatora zakładu. |
1. Brytyjscy ministrowie badają sposoby blokowania Chin przed nowymi projektami jądrowymi
Chiński państwowy koncern jądrowy China General Nuclear (CGN) może zostać zablokowany przed wszystkimi przyszłymi projektami energetycznymi w Wielkiej Brytanii, a ministrowie badają sposoby zapobiegania jego zaangażowaniu z budowy dwóch reaktorów w Sizewell C w południowo-wschodniej Anglii i jednego w Bradwell-on-Sea w Essex.
Financial Times poinformował w dniu 25.07.21, że ze względu na rosnące napięcia dyplomatyczne między Wielką Brytanią a Chinami rząd premiera Borisa Johnsona poszukuje sposobów na usunięcie chińskiego przedsiębiorstwa państwowego (SOE) China General Nuclear z przyszłych projektów energetyki jądrowej w Wielkiej Brytanii. Sizewell C to jedyny nowy projekt jądrowy w kraju, dla którego EDF ubiega się o pozwolenie na budowę. EDF z Francji i CGN są odpowiednio 80% i 20% udziałowcami w projekcie budowy dwóch jednostek EPR o mocy 1650 MWe w tej lokalizacji.
Projekt Bradwell, gdzie CGN i EDF planują budowę jednego bloku HPR1000 (Hualong One), pozostaje na wczesnym etapie technicznym.
Zaangażowanie Chin w energetykę jądrową w Wielkiej Brytanii sięga porozumienia zatwierdzonego przez ówczesnego premiera Davida Camerona i prezydenta Chin Xi Jinpinga w 2015 roku.
Niektórzy posłowie Partii Konserwatywnej wezwali do przeglądu kontraktów nuklearnych na tej podstawie, że Chiny nie są „zaufanym sprzedawcą”. Niektórzy uważają, że Wielka Brytania nie potrzebuje już pieniędzy CGN, ponieważ rząd premiera Borisa Johnsona może chcieć rozważyć dotacje publiczne lub inne metody finansowania nowych obiektów energetyki jądrowej.
Na początku tego miesiąca Financial Times poinformował, że ministrowie są w trakcie opracowywania przepisów, które pozwolą na budowę dwóch jednostek Sizewell C poprzez system finansowania w oparciu o bazę aktywów regulowanych (RAB).
Model RAB zachęca do inwestowania w duże projekty infrastrukturalne, zapewniając niezawodne zwroty po obniżonej stawce, zanim zakład zacznie działać. Zmniejsza to potrzebę długoterminowych pożyczek na dużą skalę przy wysokich stopach procentowych.
Podejście RAB jest szeroko stosowane na całym świecie i przyciągnęło inwestorów do budowy projektów infrastrukturalnych w Wielkiej Brytanii, w tym Thames Tideway Tunnel i Heathrow Terminal 5.
Rzecznik Departamentu ds. Biznesu, Energii i Strategii Przemysłowej (BEIS) stwierdził: „Energetyka jądrowa ma do odegrania ważną rolę w niskoemisyjnej przyszłości energetycznej Wielkiej Brytanii, ponieważ pracujemy nad wiodącym na świecie celem wyeliminowania naszego wkładu w zmiany klimatu do 2050 r.
„Wszystkie projekty jądrowe w Wielkiej Brytanii są prowadzone zgodnie z solidnymi i niezależnymi regulacjami, aby spełnić rygorystyczne brytyjskie wymogi prawne, regulacyjne i bezpieczeństwa narodowego, zapewniając ochronę naszych interesów”.
2. SMR stanowią istotną szansę na produkcję energii w Arktyce
Wraz ze zwiększonym naciskiem na osiągnięcie politycznych i technologicznych rozwiązań dotyczących zmian klimatu, wielu ekspertów międzynarodowych koncentruje się na praktycznie bezemisyjnej energii wytwarzanej przez reaktory jądrowe. Ciągły rozwój małych reaktorów modułowych oferuje potencjalną możliwość przezwyciężenia wielu przeszkód stwarzanych przez większe elektrownie jądrowe, w tym wysokie koszty, złożone łańcuchy dostaw, dużą infrastrukturę fizyczną i nieprzydatność w trudnych warunkach, takich jakie panują w Arktyce.
Julia Nesheiwat z Global Energy Centre Atlantic Council napisała w artykule zatytułowanym Expanding nuclear energy to the Arctic: The potential of small modular reactors, że niskoemisyjne SMR stanowią istotną okazję dla produkcji energii w Arktyce, gdzie potrzeby energetyczne są bardziej wymagające i trudniejsze do zaspokojenia ze względu na niskie temperatury w regionie, niską gęstość zaludnienia i niedostępność terenu.
Podczas gdy inne źródła energii, takie jak gaz ziemny i ropa naftowa, występują w Arktyce obficie, ich eksploatacja nie jest zrównoważona i często wiąże się z wysokimi kosztami dla lokalnych społeczności i środowiska.
Energia jądrowa nie jest nową technologią, ale najnowsze osiągnięcia, takie jak SMR, stanowią obiecujące rozwiązanie wyzwań związanych z tradycyjną energetyką jądrową i paliwami kopalnymi, a także z generatorami diesla stosowanymi w Arktyce, które są źródłem wysokich zanieczyszczeń.
Nesheiwat, która pełniła funkcję komisarza w amerykańskiej Komisji Badań Arktycznych, powiedziała, że administracja Bidena i premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson zasygnalizowali, iż SMR odgrywają kluczową rolę w zwalczaniu emisji dwutlenku węgla i zaspokajaniu zwiększonego zapotrzebowania na energię. Niedawno kilka kanadyjskich rządów prowincji połączyło siły z prywatnymi korporacjami, aby przeprowadzić studia wykonalności dotyczące rozmieszczenia SMR na dalekiej północy.
Rozszerzenie energetyki jądrowej na Arktykę: potencjał małych reaktorów modułowych
Narody arktyczne od lat badały opłacalność produkcji energii jądrowej w regionie. Pomimo dużych możliwości produkcji energii elektrycznej, tradycyjne elektrownie jądrowe wiążą się ze skomplikowanymi operacjami unieszkodliwiania odpadów, a ostatnio zostały poddane wzmożonej kontroli w zakresie kwestii bezpieczeństwa i szerszego postrzegania przez opinię publiczną, zwłaszcza w Europie. Natomiast SMR są mniejsze, łatwe do wdrożenia w prawie każdym środowisku i wyposażone w rozbudowane funkcje bezpieczeństwa pasywnego. Wykorzystują również ustalone ramy projektowe i mają wydłużone cykle paliwowe, co zmniejsza wyzwania związane z wypalonym paliwem jądrowym i zmniejsza prawdopodobieństwo uwolnienia promieniowania do środowiska.
Arktyka cierpi obecnie na niedostatek wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, pomimo występujących obfitych możliwości. Mniej więcej połowa populacji Arktyki żyje w odległych lokalizacjach, wymagających stosowania izolowanych systemów zasilania; w konsekwencji około 80 procent społeczności arktycznych jest uzależnionych wyłącznie od generatorów diesla do wytwarzania energii elektrycznej.
Pomimo obfitości zasobów naturalnych w regionie, większość oleju napędowego pochodzi z importu, co zagraża bezpieczeństwu energetycznemu zarówno zwiększonymi kosztami, jak i prawdopodobieństwem niedoborów. Chociaż energia wiatrowa, słoneczna i wodna są również opłacalną zieloną alternatywą dla paliw kopalnych, każda z nich ma swoje wady w porównaniu z SMR.
Turbiny wiatrowe nie są jeszcze przystosowane do surowych arktycznych warunków z utrzymującymi się temperaturami poniżej czterdziestu stopni Celsjusza. Mają również wpływ na środowisko związany z użytkowaniem gruntów i ingerencją w dziką przyrodę, zwłaszcza na ptaki wędrowne. Systemy energii słonecznej wymagają również rozległych gruntów, aby osiągnąć wyższy poziom produkcji, a ich skuteczność podczas arktycznej zimy jest ograniczona. Energia wodna wymaga dużych inwestycji początkowych i może mieć poważny wpływ na środowisko, zwłaszcza jeśli konieczny jest duży zbiornik retencyjny.
SMR mogą sprostać wszystkim tym wyzwaniom, biorąc pod uwagę niskie koszty rozruchu, wykorzystanie uranu (który jest obfity w Arktyce) i niewielki ślad środowiskowy.
Niemniej jednak instalowanie SMR w Arktyce wiąże się z własnym zestawem unikalnych wyzwań. Zastosowanie SMR do użytku komercyjnego jest obecnie ograniczone przez reżimy regulacyjne, które są znacznie bardziej przyzwyczajone do licencjonowania konwencjonalnych elektrowni jądrowych. SMR generują również mniej energii niż konwencjonalne elektrownie jądrowe i wymagają podłączenia do sieci elektroenergetycznej w celu przesyłania energii elektrycznej z reaktora do użytkownika końcowego. Mogą być jednak instalowane na terenie przestarzałych elektrowni węglowych lub dieslowskich. Na przykład na północy Kanady elektrownie dieslowskie obsługują wiele społeczności w Nunavut. Jednak trzynaście z siedemnastu jest u kresu użytecznej eksploatacji. Zamknięcie tych zakładów i zainstalowanie SMR, które mogą wykorzystać istniejące rozdzielnie i turbiny, może obniżyć koszty początkowe, co z kolei może zostać wykorzystane do rozbudowy sieci elektrycznej do bardziej oddalonych osiedli.
W wyniku ustawy National Defense Authorization Act (NDAA) z 2019 r. Pentagon zainicjował projekt Pele, który zlecił dwóm firmom zaprojektowanie SMR dla swoich wysuniętych baz operacyjnych. Projekt badawczo-rozwojowy wymagał od firm zaprojektowania i zbudowania reaktora o mocy od 1 do 5 megawatów, który może pracować bez przerwy co najmniej trzy lata i zostać szybko usunięty i przeniesiony. Projekt - w ramach którego BWXT Advanced Technologies i X-Energy opracują prototypy do oceny przez Pentagon - ma potencjał, aby utorować drogę do przyjęcia przenośnych mikroreaktorów, które mają kluczowe znaczenie dla dostarczania czystej, niedrogiej energii dla odległych społeczności o ograniczonym dostępie do sieci elektrycznej. Pentagon planuje dokonać pełnej oceny w 2022 r., aby ustalić czy przejść do ograniczonej produkcji.
Chociaż technologia SMR jest wciąż na wczesnym etapie rozwoju, oczekuje się, że zwiększona uwaga poświęcona przyszłym postępom w tej dziedzinie technologii jądrowej zaowocuje rentownym, funkcjonującym i wdrożonym SMR przed końcem dekady. Rozszerzenie badań w dziedzinie jądrowej przyniesie również wiele pozytywnych efektów domina, zwłaszcza w walce ze zmianą klimatu. Arktyka jest najbardziej odpowiednią lokalizacją do testów pilotażowych SMR ze względu na oddalenie i wysokie zapotrzebowanie na energię.
Aby zapewnić rozwój i pomyślne długoterminowe wdrażanie SMR w regionie, rządy, firmy prywatne i organizacje społeczeństwa obywatelskiego muszą nadal finansować, kontynuować i zachęcać do dalszych inwestycji w technologie produkcji energii jądrowej, ze szczególnym uwzględnieniem SMR i ich żywotność na dalekiej północy.
Dr Julia Nesheiwat jest Distinguished Fellow w Atlantic Council Global Energy Center, a od grudnia 2020 r. pełni funkcję komisarza w amerykańskiej Komisji ds. Badań Arktycznych, która składa sprawozdania Białemu Domowi i Kongresowi na temat krajowych i międzynarodowych kwestii dotyczących Arktyki.
3. Projekt NuScale SMR zmniejszono z 12 do sześciu modułów
UAMPS - spółdzielnia energetyczna z Utah zapowiedziała, że zmniejszy liczbę małych modułowych modułów reaktorów jądrowych, które zbuduje w Idaho z 12 do sześciu w ramach pierwszego w swoim rodzaju projektu, który jest częścią federalnych wysiłków na rzecz opracowania niskoemisyjnych technologii energetycznych, które mogą przyczynić się do walki ze zmianami klimatu. Obiekt „ma być odpowiedniej wielkości” dla członków spółdzielni.
Ale Utah Associated Municipal Power Systems (UAMPS) powiedziała, że reaktory będą bardziej wydajne niż wcześniej planowano, więc moc produkowanej energii spadnie tylko z 600 do 462 MWe. Rzecznik spółdzielni LaVarr Webb poinformował lokalne media, że elektrownia z sześcioma reaktorami będzie odpowiedniej wielkości dla jej członków i zewnętrznych dostawców, którzy chcą do niej dołączyć.
Projekt jest częścią wysiłków Departamentu Energii Stanów Zjednoczonych mających na celu redukcję gazów cieplarnianych poprzez wykorzystanie energii jądrowej do uzupełnienia przerywanej produkcji energii odnawialnej.
Pod koniec ubiegłego roku DOE przyznał spółdzielni 1,4 miliarda dolarów na pomoc w opracowaniu i budowie komercyjnych reaktorów na terenie DOE o powierzchni 2300 km2 we wschodnim Idaho, który obejmuje Idaho National Laboratory.
Reaktory są budowane przez NuScale Power z Portland w stanie Oregon. Amerykańska Komisja Regulacji Jądrowych w zeszłym roku zatwierdziła wniosek NuScale dotyczący SMR, po raz pierwszy urzędnicy amerykańskiego dozoru jądrowego zatwierdzili projekt małego komercyjnego reaktora jądrowego.
UAMPS ma złożyć wniosek o pozwolenie na budowę w 2023 roku i zamierza rozpocząć komercyjną eksploatację pierwszego modułu w 2029 roku.
„Przed przystąpieniem do budowy nowej generacji, pierwszej w swoim rodzaju elektrowni jądrowej, przedsiębiorstwa energetyczne chcą oczywiście mieć pewność, że elektrownia jest wykonalna i zostanie zbudowana” - powiedział Webb. „Teraz, gdy poczyniliśmy znaczne postępy, w tym otrzymaliśmy dużą dotację na udział w kosztach od Departamentu Energii, a NuScale otrzymało zatwierdzenie projektu od Komisji Regulacji Jądrowych, widzimy coraz więcej przedsiębiorstw wyrażających zainteresowanie elektrownią”.
Idaho Falls zobowiązało się do zakupu 5 MW mocy z reaktorów w ramach projektu Carbon Free Power Project. Miasto zobowiązało się do zakupu 10 MW, ale obniżyło to o połowę w październiku z powodu obaw o ryzyko finansowe.
Na początku tego roku współzałożyciel NuScale i dyrektor ds. technologii, Jose Reyes, powiedział, że doniesienia o wzroście kosztorysu z 4,2 mld USD do 6,1 mld USD, nie uwzględniają faktu, iż projekt jest dostosowywany. Powiedział: „Jedną z naszych zalet, która nie była dostępna w przeszłości, jest to, że możemy budować cztery, sześć lub 12 modułów”. „A to oczywiście zmniejsza koszty, w zależności od tego, czego potrzebują użytkownicy. Dlatego dostosowujemy nasz projekt tak, aby był bardzo wrażliwy na klientów, w przeciwieństwie do tego, co robiono w przeszłości. Jeden rozmiar pasujący do wszystkich po prostu już nie działa. Możemy więc zaoferować im cztero- lub sześciopak po znacznie niższych kosztach”.
Źródło: https://www.nucnet.org/news/nuscale-smr-project-reduced-from-12-to-six-reactor-modules-7-1-2021
4. Jordania deklaruje, że fabryka uranu jest w pełni funkcjonalna
Szef Krajowej Komisji Energii Atomowej poinformował, że od początku roku Jordania uruchamia pilotażowy zakład przetwórczy, który produkuje koncentrat uranowy yellowcake z rud uranu. Uwagi Khaleda Toukana zostały ogłoszone przez państwową agencję informacyjną Petra i potwierdzone przez jordańską spółkę wydobywczą uranu (JUMCO), operatora zakładu.
JUMCO, będące komercyjnym ramieniem Jordańskiej Komisji Energii Atomowej, zostało utworzone w 2013 r. w celu prowadzenia badań i wydobycia pierwiastków promieniotwórczych w Jordanii.
Dyrektor generalny JUMCO, Mohammad Shunnaq, powiedział, że firma w ciągu ostatniego roku „podjęła się zaprojektowania i zainstalowania fabryki do produkcji koncentratu uranowego”. Powiedział, że w pilotażowym zakładzie wyprodukowano 70 ton koncentratu.
Jordania zakończyła prace geologiczne i określiła poziom rezerw uranu w centralnych regionach kraju, realizując trzypunktowy plan rozwoju sektora energii jądrowej, powiedział przewodniczący Khaled Toukan. Na podstawie przeprowadzonych badań i innych prac geologicznych oszacowano, że w centralnym regionie Jordanii zalega ponad 41 000 ton tlenku uranu.
Wydobycie uranu to jeden z trzech projektów programu jądrowego tego kraju. Pozostałe to jądrowy reaktor badawczy i szkoleniowy, który został uruchomiony w 2016 r., oraz projekt elektrowni jądrowej do produkcji energii elektrycznej i odsalania wody morskiej.
Reaktor badawczy to wielofunkcyjna jednostka o mocy 5 MW (th) znajdująca się na terenie kampusu Uniwersytetu Nauki i Technologii Jordanii w mieście Ar Ramtha w północnej Jordanii.
Jordania wciąż pracuje nad planami budowy komercyjnego reaktora energetycznego o mocy około 1000 MW do produkcji energii elektrycznej i odsalania wody morskiej.
Według Światowego Stowarzyszenia Jądrowego Jordania importuje większość swojej energii i dąży do większego bezpieczeństwa energetycznego oraz niższych cen energii elektrycznej. Kraj posiada znaczne zasoby uranu, niektóre w złożach fosforytów i rozważa wdrożenie małych reaktorów modułowych. Jordania podpisała umowy o pokojowej współpracy jądrowej z Francją, Kanadą, Wielką Brytanią i Rosją w zakresie zarówno energetyki, jak i odsalania oraz opracowuje swoje plany zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Podpisała również umowę o współpracy jądrowej z Chinami, obejmującą wydobycie uranu w Jordanii i energetykę jądrową, a także inne z Koreą Południową, Japonią, Hiszpanią, Włochami, Rumunią, Turcją i Argentyną związane z infrastrukturą, w tym energetyką jądrową i odsalaniem.
Toukan powiedział również, że Jordania prowadziła rozmowy z Chinami na temat planów budowy małego reaktora modułowego o mocy 200 MW w Akabie na południu kraju. W 2019 r. amerykański deweloper SMR NuScale Power podpisał umowę z Jordanią, aby ocenić potencjał wdrożenia projektu elektrowni jądrowej SMR NuScale w królestwie.
W 2018 roku Petra zacytowała Toukana, który powiedział, że Jordania nie zrezygnowała z projektu budowy swojej pierwszej komercyjnej elektrowni jądrowej, ale wycofała się z ewentualnej umowy z Rosją na budowę obiektu z powodu wysokich kosztów.
Źródło: https://www.world-nuclear-news.org/Articles/Jordan-declares-uranium-plant-fully-operational
Opracowano w DEJ na podstawie: WNN, NucNet, WNA, NEInt