Prokuratura Krajowa

W prowadzonym w Prokuraturze Krajowej śledztwie dotyczącym nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie w dniu 28 marca 2024 r. zastosował wobec trójki podejrzanych (Michała O., Urszuli D. oraz Karoliny K.) środki zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania. Na te postanowienia zażalenia wnieśli obrońcy.

Postanowieniami z dnia 30 kwietnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie IX Wydział Karny-Odwoławczy utrzymał w mocy ww. postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, tym samym uznając zażalenia za niezasadne. Sąd jednocześnie odroczył sporządzenie uzasadnień ww. postanowień.

W sporządzonych uzasadnieniach Sąd szczegółowo odniósł się do każdego z zarzutów podniesionych w zażaleniach. Przede wszystkim podkreślił, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo - w rozumieniu art. 249 § 1 k.p.k. - że podejrzani popełnili zarzucone im przestępstwa. W szczególności Sąd uznał, iż materiał dowodowy, wskazywany jako podstawa ustaleń faktycznych, można na tym etapie „obdarzyć przymiotem wiarygodności”. W uzasadnieniu Sąd odniósł się do konkretnych dowodów (w tym wyjaśnień i zeznań) i konkretnych okoliczności sprawy, które wskazują na powyższe „duże prawdopodobieństwo” popełnienia przestępstw. 

Sąd nie podzielił stanowiska skarżących, aby prokurator był nienależycie umocowany lub aby Zespół Śledczy nr 2 był nieprawidłowo powołany. W szczególności Sąd nie podzielił stanowiska, iż „wszelkie czynności podjęte przez Prokuratora Jacka Bilewicza nie wywołują żadnych skutków prawnych.” Sąd wskazał, iż przywrócenie Dariusza Barskiego do służby czynnej w dniu 16 lutego 2022 przez poprzedniego Prokuratora Generalnego zostało dokonane z naruszeniem obowiązujących przepisów (na podstawie nieobowiązującego przepisu przejściowego), stąd też nie wywołało skutków prawnych.

Sąd Odwoławczy podzielił również stanowisko Sądu I Instancji, iż w sprawie zachodzą przesłanki szczególne zastosowania tymczasowego aresztowania, w szczególności określone w art. 258 § 2 kpk i w art. 258 § 1 pkt 2 kpk.

W zakresie Michała O. Sąd stwierdził, iż „biorąc pod uwagę, że podejrzany działał na szkodę interesu publicznego, rozmiar szkód liczony w milionach złotych, a także zorganizowany charakter nielegalnego procederu rzutujący na jego wysoki stopień społecznej szkodliwości, należy stwierdzić, że możliwość orzeczenia surowej kary (w przypadku uznania winy podejrzanego we wnioskowanym przez oskarżyciela zakresie) jest prawdopodobna.”

Sąd potwierdził również, iż w realiach niniejszej sprawy zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne, w szczególności z uwagi na fakt iż podejrzanemu zarzucono popełnienie czynów wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Zdaniem Sądu w takiej konfiguracji procesowej oczywiste jest, że przebywając na wolności, podejrzany może podjąć próby wpływania na treść wyjaśnień i zeznań innych osób, celem wypracowania jak najkorzystniejszej z jego punktu widzenia wersji rozwoju wydarzeń.

Sąd nie stwierdził naruszenia prawa procesowego lub prawa do obrony, które powinny skutkować uchyleniem postanowień.

Nadto Sąd nie podzielił stanowiska obrońców, aby w niniejszej sprawie zachodziły tzw. „negatywne przesłanki tymczasowego aresztowania” określone w art. 259 kpk przemawiające za odstąpienie od stosowania ww. środka zapobiegawczego.

prok. Przemysław Nowak
Rzecznik Prasowy
Prokuratury Krajowej