Europejski Trybunał Praw Człowieka – informacje ogólne
Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPCz) z siedzibą w Strasburgu jest sądem międzynarodowym powołanym w 1959 roku, właściwym do orzekania w sprawach skarg indywidulanych oraz skarg międzypaństwowych.
Podstawą prawną dla utworzenia Trybunału była Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 4 listopada 1950 roku zwana popularnie Europejską Konwencją Praw Człowieka. W stosunku do Polski Konwencja weszła w życie 19 stycznia 1993 r., natomiast od 1 maja 1993 r. Polska uznaje jurysdykcję ETPCz do przyjmowania skarg indywidualnych.
Europejska Konwencja Praw Człowieka tworzy system ochrony praw jednostki obejmujący katalog praw chronionych oraz wyznaczając standardy w sferze praw człowieka, które strony Konwencji zobowiązane są zapewnić jednostce w każdych warunkach.
Konwencję uzupełniają Protokoły dodatkowe, które z jednej strony – szczególnie w odniesieniu do regulacji instytucjonalnych i proceduralnych – modyfikują treść Konwencji, a z drugiej rozbudowują bądź precyzują katalog praw podstawowych zawartych w pierwotnym tekście Konwencji (np. Protokół Nr 1 – prawo do własności, Protokół Nr 7 – prawo do odwołania w sprawach karnych, zakaz ponownego sądzenia lub karania, odszkodowanie za niesłuszne skazanie, Protokoły Nr 6 i Nr 13 – zniesienie kary śmierci).
Orzecznictwo ETPCz ma znaczący wpływ na praktykę organów wymiaru sprawiedliwości precyzując ustanowiony w Konwencji zakres praw i obowiązków w postępowaniach karnych i cywilnych. Znaczna część orzeczeń ETPCz odnosi się do pracy sądów powszechnych, jednak istotna część dorobku Trybunału dotyczy aktywności prokuratorów. Orzeczenia te są cennymi wskazówkami w pracy prokuratorów reprezentujących interesy pokrzywdzonych i państwa.
Biuro Współpracy Międzynarodowej
Prokuratury Krajowej