Kolejne decyzje reprywatyzacyjne Prezydenta m. st. Warszawy zaskarżone przez wrocławskich prokuratorów
08.05.2018
W kwietniu 2018 roku prokurator Prokuratury Regionalnej we Wrocławiu zaskarżył, sprzeciwem skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, decyzję „zwrotową” Prezydenta m. st. Warszawy z 2006 roku, ustanawiającą na 99 lat prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości zabudowanej, położonej w Warszawie przy ul. Noakowskiego 20, będącej fragmentem dawnej posesji oznaczonej hipotecznie numerem 5269, na rzecz osób, które nabyły roszczenia do tej posesji od spadkobierców dawnych właścicieli.
Brak weryfikacji przesłanki posiadania nieruchomości
Prokurator zakwestionował, iż organ dekretowy nie zweryfikował czy właściciele hipoteczni (sprzed nacjonalizacji gruntu w dniu 21 listopada 1945 roku) mogli wykazać się, w chwili formułowania żądania dekretowego, przymiotem posiadania nieruchomości.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy ( Dz. U. nr 50 poz. 279), na organ dekretowy, w przypadku rozpoznawania wniosku o przyznanie prawa własności czasowej, prawodawca nałożył obowiązek ustalenia m. in. przesłanki posiadania gruntu przez wnioskodawców w chwili składania wniosku o przyznanie prawa własności czasowej.
Organ administracji rozpoznając wniosek dekretowy w tej sprawie dysponował szeregiem dokumentów wskazujących na władanie faktyczne przedmiotową nieruchomością przez Polskie Radio i inne podmioty, a nie członków rodziny dawnych właścicieli, lecz mimo to zaniechał zbadania przesłanki „posiadania” i oparł zaskarżoną decyzję z 2006 roku na dwóch pozytywnie zweryfikowanych przesłankach dekretowych, gdy tymczasem niespełnienie trzeciej z nich winno skutkować odmową przyznania prawa do nieruchomości.
Sprzeciw od ostatecznej decyzji odszkodowawczej
Nadto Prokuratura Regionalna we Wrocławiu w kwietniu 2018 roku skierowała do Wojewody Mazowieckiego sprzeciw od ostatecznej decyzji odszkodowawczej wydanej przez Prezydenta m. st. Warszawy w 2012 roku, a przyznającej za część przejętego „dekretem warszawskim” gruntu położonego przy ul. Borzymowskiej odszkodowania w wysokości 2 826 606,00zł, na rzecz nabywczyni roszczeń od spadkobiercy dawnego właściciela.
Prokurator podniósł, że organ dekretowy błędnie uznał, iż zostały spełnione przesłanki do z art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016r. poz. 2147), tj. że dawny właściciel mógł potencjalnie władać tą nieruchomością jeszcze po 5 kwietnia 1958 roku, a więc po czasie, kiedy weszła w życie ustawa z dnia 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości ( Dz. U. z 1958r. nr 17 poz. 70 ), podczas, gdy utrata posiadania tego gruntu przez dawnego właściciela nastąpiła znacząco wcześniej, albowiem od 1949 roku powyższa nieruchomość znajdowała się w zarządzie Wydziału Oświaty i zagospodarowana została pod boisko szkolne i teren sportowy.
W obu złożonych środkach prawnych, prokurator, wskazując na rażące naruszenie przepisów prawa przy wydawaniu zakwestionowanych decyzji, wniósł o stwierdzenie ich nieważności.
Dział Prasowy
Prokuratura Krajowa
- Ostatnia modyfikacja:
- 20.08.2021 12:22 Nadolny Damian
- Pierwsza publikacja:
- 20.08.2021 12:22 Nadolny Damian