Prokuratura Krajowa

Okoliczności sprawy

Na podstawie umowy z dnia 24 sierpnia 2004 roku SKOK w Warszawie udzieliła Waldemarowi P. pożyczkę w kwocie 30 tyś. złotych. Zobowiązanie do spłaty zostało poręczone przez trzy osoby. Z uwagi na to, że pożyczkobiorca nie wywiązał się z zawartej umowy, pozwem z dnia 20 lutego 2005 roku SKOK wystąpiła o wydanie nakazu zapłaty w kwocie 31 736,03 złotych wraz z odsetkami od pożyczkobiorcy oraz wszystkich poręczycieli solidarnie.

26  sierpnia  2005  roku Sąd  Rejonowy  dla  Warszawy  –  Mokotowa w Warszawie uwzględnił powództwo wydając nakaz zapłaty.

Wprowadzona w błąd

W czerwcu 2007 roku do sądu zwróciła się jedna z pozwanych, która wskazała, że nie miała świadomości tego, iż podpisała poręczenie umowy pożyczki. Poinformowała jednocześnie, że osoby które przekazały jej dokument do podpisu zapewniały ją, że stanowi on oświadczenie o wyrażeniu zgody na leczenie szpitalne.

Pouczona przez sąd, złożyła zawiadomienie do prokuratury. Przeprowadzone postępowanie karne doprowadziło do skazania Waldemara P. i trzech innych osób za przestępstwo oszustwa i posłużenia się podrobionymi dokumentami w celu uzyskania pożyczki w kwocie 30 tyś. złotych. Wyrok ten został utrzymany w mocy przez sąd odwoławczy.

Zaznaczyć również należy, że kobieta wniosła skargę o wznowienie postępowania cywilnego, jednakże została ona odrzucano przez sąd, z uwagi na upływ terminu.

Sąd Najwyższy zajmie się sprawą

Działając z upoważnienia Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobro Zastępca Prokuratora Generalnego Robert Hernand wniósł skargę nadzwyczajną od prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2005 roku.

Prokurator Generalny zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji RP, w tym odnoszących się do ochrony zaufania obywateli do państwa, prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy oraz ochrony praw majątkowych, jak też rażące naruszenie prawa materialnego i oczywistą sprzeczność ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Jak podniesiono w skardze, czynność prawna związana z podpisaniem umowy poręczenia przez kobietę, była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, jako dokonana w wyniku nieuczciwego, nierzetelnego oraz nieetycznego i przestępczego zachowania osób trzecich. Konsekwencją tych okoliczności była obraza art. 58 § 2 kodeksu cywilnego, która godziła w konstytucyjnie chronione prawa właścicielskie pozwanej. Skutkiem inkryminowanego orzeczenia, kobieta została bowiem zobowiązana do zapłaty ponad 30 tyś. złotych, pomimo tego, że w celu uzyskania pożyczki wykorzystano podrobione dokumenty dotyczące jej osoby.

Jak wskazano w skardze, pozwana została w sposób co najmniej bulwersujący wprowadzona w błąd co do treści dokumentu, który opatrzyła własnym podpisem, a który to dokument stał się później jedną z podstaw wydanego w stosunku do niej nakazu zapłaty. Sprawcy przestępstwa znając doskonale stan zdrowia pokrzywdzonej, podstępnie zapewnili ją, że sygnowana przez nią karta miała w istocie stanowić jedynie oświadczenie o wyrażeniu zgody na leczenie szpitalne, nie zaś dokument niezbędny do uzyskania kredytu.

Prokurator Generalny wniósł zatem o uchylenie zaskarżonego nakazu zapłaty w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie.

Dział Prasowy

Prokuratura Krajowa