Prokuratura Krajowa

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie 

Wyrokiem z 15 października 2014 roku Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził na rzecz powoda Andrzeja P. od Szpitala Czerniakowskiego i PZU S.A tytułem zadośćuczynienia kwotę 500 tysięcy złotych z tytułu błędu diagnostycznego, błędu terapeutycznego, wadliwej organizacji procesu leczenia. Sąd tytułem odszkodowania zasądził od Szpitala Czernikowskiego kwotę 16.983,29 złotych tytułem odszkodowania.

Ponadto Sąd zasądził od Szpitala Czernikowskiego i PZU S.A na rzecz żony powoda – Beaty P. kwotę 30 tysięcy tytułem zadośćuczynienia, natomiast na rzecz syna – Bartosza P. kwotę 100 tysięcy złotych zadośćuczynienia.

Sąd Apelacyjny zmienił wyrok

Wyrokiem z 8 stycznia 2016 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił wyrok Sądu Okręgowego i oddalił powództwo w zakresie zadośćuczynienia na rzecz Beaty P. oraz Bartosza P. Sąd Apelacyjny uznał, że tylko śmierć członka rodziny narusza dobra osobiste jego najbliższych. W ocenie Sądu rozległy i nieodwracalny rozstrój zdrowia jakiego doznał Andrzej P. wskutek udaru, nie spowodował jego śmierci, w związku w tym więź rodzinna, będąca przedmiotem ochrony z art. 448 kodeksu cywilnego, została zachowana, chociaż nie na takim poziomie jak przed zdarzeniem.

Orzeczenie wydano z naruszeniem zasady demokratycznego państwa prawa

Prokurator Generalny w skardze nadzwyczajnej zarzucił wyrokowi Sądu Apelacyjnego naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasadę sprawiedliwości społecznej.

W ocenie Prokuratura Generalnego doszło do naruszenia zasad, wolności i prawa człowieka i obywatela określonych w art. 18 i 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej takich jak prawo do życia rodzinnego, które obejmuje szeroko rozumiane więzi rodzinne pomiędzy małżonkami rodzicami i dziećmi. W skardze Prokurator Generalny wskazał, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, do zerwania więzi rodzinnej i szczególnej więzi emocjonalnej między członkami rodziny dochodzi także wskutek wywołania u osoby bliskiej ciężkiego, nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu. W konsekwencji Sąd Apelacyjny błędnie przyjął, że zadośćuczynienie pieniężne za naruszenie dobra osobistego w postaci więzi  rodzinnej i szczególnej więzi emocjonalnej miedzy członkami rodziny, określanej jako prawo do życia w rodzinie, przysługuje osobom bliskim tylko w sytuacji, gdy następstwem czynu niedozwolonego jest śmierć człowieka, a nie istotny uszczerbek na zdrowiu.

Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

Nowelizacja ustawy o Sądzie Najwyższym

Możliwość kierowania skargi nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego została wprowadzona nowelizacją ustawy o Sądzie Najwyższym z 16 czerwca 2018 roku. Artykuł 89 przewiduje, że skarga może być wniesiona od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie, jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Ponadto skarga może być skierowana, jeśli orzeczenie narusza zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji, orzeczenie w sposób rażący narusza prawo przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, lub zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Termin do wniesienia skargi nadzwyczajnej wynosi pięć lat od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia, natomiast  w przypadku skierowania kasacji albo skargi kasacyjnej – roku od dnia ich rozpoznania.

Skargę nadzwyczajną może wnieść Prokurator Generalny oraz inne podmioty wskazane w ustawie o Sądzie Najwyższym.

Dział Prasowy 
Prokuratura Krajowa