Prokuratura Krajowa

Zamordowała dwie małoletnie córeczki

Natalia W. dokonała w dniu 23 stycznia 2018 roku straszliwej zbrodni. Najpierw zaatakowała swoją 12 – letnią córkę zadając jej kilkadziesiąt uderzeń nożem w okolice szyi, tułowia oraz w twarz. Dziewczynka próbowała się bronić i uspokoić matkę, mimo tego ona atakowała nadal. Kiedy jej stan nie pozwalał już na dalszą obronę, kobieta zaatakowała drugą, bezbronną 13 miesięczną córeczkę, zadając jej rany cięte w okolice szyi, twarzy i tułowia. W wyniku doznanych obrażeń młodsza córka zmarła na miejscu zdarzenia, natomiast do zgonu starszej doszło w szpitalu, pomimo podjętych prób ratowania życia dziewczynki. Po dokonanej zbrodni kobieta próbowała odebrać sobie życie.

Wyroki sądów

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Legnicy skazał Natalię W. na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Ponadto orzekł, że oskarżona może ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie po odbyciu nie mniej niż 30 lat kary pozbawienia wolności. Wyrok został zaskarżony przez obrońcę oskarżonej.

Po rozpoznaniu wniesionej przez obrońcę oskarżonej apelacji, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu złagodził karę pozbawienia wolności do 25 lat, a także skrócił okres ubiegania się przez nią o warunkowe przedterminowe zwolnienie tj. po odbyciu 20 lat pozbawienia wolności.

Kasacja Prokuratora Generalnego

Prokurator Generalny uznając, że wymierzona przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu kara jest rażąco niewspółmierna do bardzo wysokiego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej, a tym samym niesprawiedliwa, wniósł w tej sprawie kasację.

Prokurator Generalny wskazał, że sąd odwoławczy orzekając w sprawie, przecenił okoliczności łagodzące, marginalizując prawidłowo ustalone przez sąd I instancji okoliczności obciążające. Działanie oskarżonej cechuje bowiem najwyższy stopień winy. Dokonując tego okrutnego czynu godziła w dobra o najwyższej wartości. Co więcej działała ona bez wyraźnego motywu, a jedynie kierowała się złością wobec partnera, którą przeniosła następnie na swoje córki, pomimo tego, że to właśnie im powinna zapewnić opiekę i ochronę.

W kasacji podkreślono wyjątkowo brutalny sposób działania oskarżonej. Swojej starszej córce zadała ponad 50 uderzeń nożem, w znacznej części w okolice głowy i twarzy, co więcej zaatakowała również młodszą, 13 miesięczną, która z uwagi na wiek nie była świadoma grożącego jej niebezpieczeństwa i nie mogła się bronić. Zaznaczono, że przestępcze działanie kobiety interpretować można jako odreagowanie emocji gniewu i złości, pierwotnie wygenerowanych do partnera, a następnie przeniesionych na dzieci. Ponadto emocje te miała zdolność kontrolować, a mimo tego doprowadziła do śmierci swoich dzieci. Co więcej sama stworzyła sytuację konfliktową, którą podsycała.

Jak wskazano w kasacji, oskarżona wprawdzie nie planowała wcześniej dokonania zabójstwa córek, ale już po powzięciu takiego zamiaru, zrealizowała go w sposób przemyślany, konsekwentny i brutalny. Świadczy o tym kolejność dokonanych czynów. Najpierw zaatakowała bowiem starszą córkę, która próbowała się bronić i broniłaby również młodszej siostry, gdyby ta została zaatakowana jako pierwsza.

Podniesiono również, że brak krytycyzmu i pogłębionej refleksji nad swoim postępowaniem i nieodwracalnością skutków swojego działania, wskazuje, że deklarowane przez nią poczucie winy nie ma autentycznego charakteru, a jest podyktowane głównie obawą przed grożącymi jej konsekwencjami karnymi.

Sąd Najwyższy podzielił argumentację Prokuratora Generalnego

Sąd Najwyższy uznał zasadność podniesionych w kasacji Prokuratora Generalnego zarzutów i wskazał, że orzeczona wobec Natalii W. kara jest rażąco łagodna i nie czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej, jak też przeczy względom na społeczne oddziaływanie kary. Sąd podkreślił wyjątkowe okrucieństwo, bezwzględność, brutalność i determinację w działaniu wobec bezbronnych pokrzywdzonych, z zamiarem bezpośrednim szybkiego pozbawienia ich życia. Zaznaczył, że kobieta działała w ramach odwetu przeniesionego z partnera życiowego na dzieci za nieudany związek. Podkreślił brak u oskarżonej głębokiej i szczerej refleksji nad własnym postępowaniem.

Sąd Najwyższy podzielił również argumentacje Prokuratora Generalnego dotyczącą przecenienia i wyeksponowania, przez sąd odwoławczy, okoliczności łagodzących i nie docenienia znaczenia prawidłowo ustalonych przez sąd I instancji okoliczności obciążających.  Podkreślił również, że deklarowane przez oskarżoną poczucie winy nie ma charakteru autentycznego i jest podyktowane głównie obawą przed konsekwencjami  penalnymi.

Zdaniem Sądu Najwyższego, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu nie rozważył w sposób właściwy wszystkich okoliczności sprawy, które powinny mieć  wpływ na wymiar kary za zbrodnie zabójstwa dwóch dziewczynek. Dlatego też uwzględniając kasację Prokuratora Generalnego uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi odwoławczemu.

Dział Prasowy

Prokuratura Krajowa