Prokuratura Krajowa

Zaskarżona decyzja stwierdzała, że:

1. orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z 20 kwietnia 1967 r. w stosunku do gruntu związanego z własnością lokali mieszkalnych o numerach: 5, 6, 9, 10 i 14 znajdujących się w budynku przy ul. Sękocińskiej 5 zostało wydane z naruszeniem prawa,
2. nie można stwierdzić nieważności orzeczenia administracyjne Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z 20 kwietnia 1967 r., ponieważ zaistniały nieodwracalne skutki prawne,
3. nieważne jest orzeczenia z 20 kwietnia 1967 r. w pozostałej części.

Wnioski prokuratora

Prokurator w swoim sprzeciwie wniósł o stwierdzenie nieważności orzeczenia Kolegium Odwoławczego z 3 grudnia 2012 r., która utrzymała w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 14 listopada 2011 r., ponieważ została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Prokurator wnosi nie tylko o stwierdzenie nieważności decyzji SKO, ale również o wystąpienie do Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórze o wykładnię orzeczenia Sądu Grodzkiego w Krakowie z 18 stycznia 1949 r., w celu ustalenia, czy zwrot „przy uwzględnieniu postanowień pisemnego rozporządzenia ostatniej woli” oznacza, że własność nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Sękocińskiej 5 przypadła Marii K., Helenie M. oraz Kindze Marcie H. – po 1/3, czy też własność tej nieruchomości przypadła Helenie M. w całości.

Zarzuty podniesione w sprzeciwie

Prokurator zarzucił tej decyzji naruszenia przepisów prawa, a w szczególności art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z 26 października 1945 r.  o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy polegające na uznanie, że wniosek o przyznanie prawa własności czasowej został złożony skutecznie. Zdaniem prokuratora nie ma jakichkolwiek dowodów wskazujących na to, że wnioskodawca znajdował się w posiadaniu gruntu położonego w Warszawie przy ul. Sękocińskiej 5 w Warszawie.

Ponadto – zdaniem prokuratora – nie ma dowodów, że wspomniany wniosek został złożony przez osobę uprawnioną tj. dotychczasowego właściciela gruntu, prawnego następcę właściciela, lub osoby prawa jego reprezentujące.

Dodatkowe zarzuty dotyczą braku jakiegokolwiek uzasadnienia odmowy prawa własności czasowej ujętych w ustawie z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości oraz zaniechanie ustalenia jakim planem zagospodarowania przestrzennego była objęta nieruchomość przy ul. Sękocińskiej w Warszawie 20 kwietnia 1967 r. i w konsekwencji, czy korzystanie przez dotychczasowego właściciela dało się pogodzić z przeznaczeniem w planie.

643 postępowania wyjaśniające w sprawach związanych z reprywatyzacją gruntów warszawskich

Do końca grudnia 2017 r. w Prokuraturze Regionalnej w Warszawie zostało zarejestrowanych 643 postępowania wyjaśniające w sprawach związanych z reprywatyzacją gruntów warszawskich.

Sprawami tymi zajmuje się zespół prokuratorów powołany zarządzeniem Prokuratora Krajowego z 17 listopada 2016 roku, którzy analizują materiały i podejmują działania z zakresu prawa administracyjnego oraz cywilnego w sprawach związanych z reprywatyzacją gruntów warszawskich.

Od powołania zespołu prokuratorzy z Prokuratury Regionalnej w Warszawie zgłosili udział w 286 postępowaniach administracyjnych, dotyczących reprywatyzacji nieruchomości warszawskich, skierowali 76 sprzeciwów – między innymi do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, Wojewody Mazowieckiego, a także 2 pozwy do sądu cywilnego. Pozwami tymi, prokuratorzy wnoszą o uznanie za nieważne czynności prawne – umów sprzedaży praw i roszczeń do trzech nieruchomości warszawskich z uwagi na ich sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, tzn. zasadą uczciwości i przyzwoitości.

Do zadań zespołu należy także analiza akt administracyjnych, sądowo – administracyjnych oraz spraw cywilnych, opracowywanie projektów środków prawnych a także udział w postępowaniach przed właściwymi organami administracji, sądami powszechnymi oraz sądami administracyjnymi w postępowaniach, których przedmiotem jest reprywatyzacja nieruchomości warszawskich.

Dział Prasowy
Prokuratura Krajowa