Tadeusz KUCZMA
Tadeusz KUCZMA, syn Tomasza i Aliny z domu Balcerzak urodził się 29 czerwca 1905 r. w Gnieźnie. Po studiach prawniczych na Uniwersytecie Poznańskim uzyskał w 1927 r. tytuł magistra prawa. Równolegle studiował (w latach 1925–1928) nauki ekonomiczne. W 1929 r. został starszym asystentem Seminarium Prawa i Procesu Karnego i innych Nauk Kryminologicznych. Rok później doktoryzował się w oparciu o rozprawę pt. Przestępstwo zbiorowe w świetle współczesnej kryminologii. Nie przerywając pracy jako asystent na UAM, pracował także jako podprokurator w Sądzie Okręgowym. W latach 1933–1935 wyjechał, dzięki stypendium Fundacji Rockefellera, do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Odbył także podróże badawcze do Francji, Bułgarii i Jugosławii, gdzie prowadził porównania znaczenia poszczególnych składników sprawczych działań przestępczych w różnych warunkach cywilizacyjnych. Jego praca habilitacyjna – Genetyczne ujęcie przestępstwa – opublikowana w 1939 r. należy do najwybitniejszych osiągnięć polskiej kryminologii międzywojennej.
W dniu 28 października 1939 r. został aresztowany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu. W dniu 6 stycznia 1940 r. został tam zgładzony.
Źródła:
1. Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981r.