W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Patron szkoły

Juliusz Zarębski

Juliusz Zarębski (ur. 28 lutego 1854 w Żytomierzu – zm. 15 września 1885 w Żytomierzu) – kompozytor i pianista polski.
Zarębski studiował w Konserwatorium Wiedeńskim, które ukończył w 1872 ze złotymi medalami w klasie kompozycji (F. Krenna) i fortepianu (J. Dachs). Kontynuował studia w Konserwatorium Petersburskim, którego dyplom uzyskał w przeciągu zaledwie 3 miesięcy w 1873. W 1874 udał się do Rzymu gdzie przez rok studiował pod kierunkiem Liszta, stawszy się  jego ulubionym uczniem. Jemu to właśnie Zarębski zadedykował swoje najwybitniejsze dzieło, Kwintet fortepianowy g-moll, napisane na krótko przed śmiercią na gruźlicę w wieku zaledwie 31 lat. Od 30 stycznia 1880 do śmierci pięć lat później pracował na stanowisku profesora Konserwatorium w Brukseli.
Zarębski był jednym z bardziej oryginalnych kompozytorów polskich 2 połowy XIX wieku. Jego kompozycje na fortepian, poza widocznymi wpływami Liszta, wskazują na rozwój niektórych technik kompozytorskich Chopina, szczególnie w twórczym sposobie wykorzystania motywów ludowych, a cykl fortepianowy Róże i ciernie op.13 zapowiada fakturę fortepianową impresjonizmu. Największym jednak jego osiągnięciem kompozytorskim jest napisany na krótko przed śmiercią Kwintet fortepianowy g-moll op.34.
Jego mogiła znajduje się na starym polskim cmentarzu w Żytomierzu, blisko odnowionej niedawno kaplicy. Podobno jego serce jest zamurowane w Żytomierskiej katedrze katolickiej.

Ważniejsze kompozycje:
„Andante ma non troppo” na fortepian
„Romans bez słów” („Romance sans paroles”) na fortepian
„Pożegnanie” („Adieu”) na fortepian
„Marsz” na fortepian na 4 ręce
„Trio fortepianowe”
„Menuet” op. 1 na fortepian
„Trzy tańce galicyjskie” op. 2 [wersja I] na fortepian na 4 ręce
„Trzy tańce galicyjskie” op. 2 [wersja II] na wielką orkiestrę
„Etiuda koncertowa” op. 3 na fortepian
„Cztery mazurki” op. 4 na fortepian na 4 ręce
„Marzenie i namiętność” („Reverie et Passion”) op. 5, 2 utwory w formie mazurka na fortepian na 4 ręce
„Wielki polonez” op. 6 na fortepian
„Trzy etiudy koncertowe” op. 7 na fortepian
„Mazurek koncertowy” op. 8 na fortepian
„Fantazja polska” op. 9 na fortepian
„Polonez melancholijny” op. 10 na fortepian
„Polonez tryumfalny” op. 11 na fortepian na 4 ręce
„Divertissement ? la polonaise” op. 12 na fortepian na 4 ręce
„Róże i ciernie” („Les roses et les épines”) op. 13, 5 utworów na fortepian
„Impromptu-kaprys” op. 14 na fortepian
„Drugi mazurek koncertowy” op. 15 na fortepian
„Suita polska” op. 16 na fortepian
„Walc sentymentalny” op. 17 na fortepian
„Ballada” op. 18 na fortepian
„Novelette-kaprys” op. 19 na fortepian
„Serenada-burleska” op. 20 na fortepian
„Kołysanka” op. 22 [wersja I] na fortepian
„Kołysanka” op. 22 [wersja II] na skrzypce z fortepianem
„Z Polski” („A travers Pologne”) op. 23, 7 utworów na fortepian na 4 ręce
„Walc-kaprys” op. 24 na fortepian
„Tarantela” op. 25 na fortepian
„Serenada hiszpańska” op. 26 na fortepian
„Podarki gwiazdkowe” („Étrennes”) op. 27, 6 łatwych utworów na fortepian
„Polonez” op. 28 na fortepian
„Gawot” op. 29 na fortepian
„Walc” op. 30 na fortepian
„Barkarola” op. 31 na fortepian
„Menuet” (op. 32) na fortepian
„Kwintet na fortepian, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę” op. 34

{"register":{"columns":[]}}