Zasada 6. Skuteczne angażowanie interesariuszy w celu utrzymania szerszego poparcia dla spójności polityki
Czego dotyczy zasada?
Interesariusze mogą różnie postrzegać priorytety i wyzwania związane ze zrównoważonym rozwojem, co może stać na przeszkodzie upowszechnianiu oraz realizacji SDGs, Konieczny jest zatem dialog, w ramach którego władze i kluczowi interesariusze wspólnie określają wyzwania oraz priorytety, współtworzą ustawy i przepisy, zestrajają polityki i działania oraz aktywują zasoby na rzecz zrównoważonego rozwoju.
Aktywne zaangażowanie interesariuszy na wszystkich etapach tworzenia polityk publicznych, w tym poprzez wymianę fachowej wiedzy, pomaga zapewnić całościową perspektywę w kwestiach zrównoważonego rozwoju, wyważyć różnorodne interesy, określić potencjalne kompromisy oraz zwiększyć świadomość społeczną i możliwość współdecydowania.
Obszary priorytetowe, proponowane działania i przykłady dobrych praktyk
Rekomendacja ws. spójności polityk na rzecz zrównoważonego rozwoju obejmuje dwa postanowienia dotyczące niniejszej zasady:
Dialog z interesariuszami
Niemcy
W Niemczech w ramach całego cyklu wyborczego rząd nawiązuje dialog z odpowiednimi interesariuszami. Dialog ten ma dwojaki cel: z jednej strony pozwala rządowi jasno zilustrować nowo zaproponowane działanie, z drugiej natomiast umożliwia interesariuszom przedstawienie ich pomysłów, sugestii lub krytyki. Na przestrzeni lat podejście to poprawiło jakość działań podejmowanych przez rząd i zwiększyło poparcie społeczne dla decyzji politycznych. Ponadto rząd organizuje forum, które odbywa się od trzech do czterech razy w roku. Jego celem jest promowanie regularnej wymiany informacji i pomysłów dotyczących programu zrównoważonego rozwoju. Do udziału zapraszani są przedstawiciele organizacji pozarządowych, władz lokalnych, środowiska naukowego i sektora prywatnego.
Norwegia
Partnerstwo i dialog z różnymi interesariuszami, takimi jak środowiska akademickie, organizacje obywatelskie oraz sektor prywatny, jest podstawową cechą systemu władzy w Norwegii. Udział wszystkich interesariuszy uważa się za kluczowy element zapewniający udaną drogę do realizacji SDGs. Rząd korzysta z regularnych konsultacji nie tylko ze społeczeństwem obywatelskim (np. w ramach FORUM czy Young Sustainable Impact), ale także ze środowiskiem akademickim (np. Norway Unlimited) i Zgromadzeniem Rdzennej Ludności (Parlament Samów).
Podnoszenie świadomości
Czechy
Departament ds. zrównoważonego rozwoju w Czechach uznaje znaczenie budowania kontaktów między organizacjami obywatelskimi a rządem w zakresie SDGs w celu stworzenia pomostu między koncepcją zrównoważonego rozwoju a opinią publiczną. W związku z tym opracowano tam narzędzia dostarczające informacji o tym, jak angażować więcej osób. Jest to m.in. organizacja corocznej konferencji Forum Zrównoważonego Rozwoju dla ponad 200 uczestników, jak również wydarzenia z udziałem artystów i celebrytów. Ponadto na stronie internetowej udostępniane są artykuły i wyniki dotyczące strategii krajowej Republika Czeska 2030, a także wpisy w mediach społecznościowych.
Kanada
W Kanadzie przy tworzeniu nowych strategii zrównoważonego rozwoju przywiązuje się dużą wagę do konsultacji społecznych. Zasada współpracy, która zachęca wszystkie „zainteresowane strony do współdziałania w dążeniu do osiągnięcia wspólnych celów”, jest w istocie wymogiem prawnym (art. 5(e) Federalnej Ustawy o zrównoważonym rozwoju, 2008). Ponadto Wytyczne Sekretariatu Rady Ministrów dotyczące efektywnych konsultacji w ramach tworzenia prawa zobowiązują rząd do „podejmowania systematycznych wysiłków”, aby zapewnić interesariuszom możliwość „uczestniczenia w otwartych, istotnych i wyważonych konsultacjach na wszystkich etapach procesu tworzenia prawa”. Przykład tej praktyki stanowi opublikowany w 2018 roku projekt strategii zrównoważonego rozwoju, który udostępniono do konsultacji społecznych na okres 120 dni. Konsultacje te obejmowały dużą liczbę interesariuszy, m.in. organizacje rdzennej ludności, środowisko akademickie, sektor prywatny i organizacje pozarządowe.
Powiązanie z globalną metodologią wskaźnika zadania 17.14.1
Zaangażowanie interesariuszy zawarte jest w czwartym wymiarze globalnego wskaźnika 17.14.1: „Kraj posiada mechanizmy zapewniające, że prawa, polityki publiczne, plany, programy i najważniejsze projekty rozwojowe na różnych szczeblach władzy są opracowywane z uwzględnieniem procesów partycypacyjnych, które w kompleksowy sposób angażują odpowiednich interesariuszy”.