Piotr Żiwobski, czyli historia o sztuce, miłości i wędrówce z Polski do Włoch, która zakończyła się w Słowenii.
04.10.2020
„Moje dzieło na chwałę Bożą” – tak podpisywał swoje rzeźby w głównych ołtarzach słoweńskich kościołów polski rzeźbiarz, który pod koniec XVIII wieku przybył do Słowenii i stworzył tu niepowtarzalny styl rzeźby późnobarokowej.
Piotr Żiwobski urodził się w Polsce w 1750. W roku 1780 zarejestrowany został w lublańskim cechu cieśli, rzeźbiarzy i snycerzy, a w 1788 otrzymał zamówienie od parafii w Podbrezje na wykonanie ołtarza głównego oraz ołtarzy bocznych tutejszego kościoła parafialnego. Realizacja tego zamówienia spowodowała następne i przez kolejne prawie 30 lat Żiwobski pracował w kościołach regionu Gorenjska w północno-zachodniej części Słowenii.
Twórczość Żiwobskiego została odkryta na nowo kilka lat temu przez słoweńskich historyków sztuki (dr Blaž Resman), którzy uznali ją za ważny wkład Polski w rozwój sztuki późnego baroku w Słowenii. Dzięki staraniom Towarzystwa Kulturalnego Tabor z Podbrezje doszło do przywrócenia pamięci o Polaku.
W dniu 4 października 2020 w ramach Dni Europejskiego Dziedzictwa w miejscowości Podbrezje w obecności Przewodniczącego Rady Państwowej Alojza Kovšcy, Ambasadora RP w Słowenii Krzysztofa Olendzkiego z małżonką Joanną Olendzką, Biskupa Pomocniczego Lublany Antona Jamnika, Burmistrza Gminy Nakło Ivana Meglica oraz Proboszcza parafii Podbrezje Miha Laurinca miała miejsce uroczystość odsłonięcia popiersia polskiego rzeźbiarza i snycerza Piotra Żiwobskiego. Rzeżbę wykonał student lublańskiej ASP Denis Vuček.
Uroczystość zgromadziła licznych mieszkańców Podbrezja oraz elitę gminy Naklo, powiązanej z polskim Nakłem na Notecią umową o europejskim partnerstwie miast, a także profesorów i studentów lublańskiej akademii sztuk pięknych, jak również wielu zaproszonych przyjaciół Polski. Prezes Stowarzyszenia Kulturalnego Tabor pani Dragica Perné zadbała o oprawę artystyczną wydarzenia składającą się z polskiej muzyki oraz recytacji w języku polskim.
Uroczystość zainaugurowano odegraniem hymnów słoweńskiego i polskiego.
Wydarzenie, choć miało charakter lokalny, wzmocniło pozytywny obraz Polski w miejscowych środowiskach. Uroczystość posłużyła również do propagowania hasła: „Polska kultura inspiruje” oraz związków kulturalnych i artystycznych między Polską i Słowenią.
/Joanna Olendzka/
