Polska w Słowenii

Ważnymi elementami filmu  były świadectwa Polaków i Żydów mówiące o przyjaznym współistnieniu przed wojną, traumie całej ludności Warszawy, jaką wywołało utworzenie getta oraz nieznane wcześniej filmowe zdjęcia archiwalne pokazujące m.in. atmosferę współczucia Warszawiaków dla mieszkańców getta i udzielaną im regularnie pomoc z narażeniem życia.

W filmie mocno  wybrzmiewa świadectwo syna jednego z niemieckich urbanistów planujących utworzenie getta i nowej Warszawy, która miała powstać po eksterminacji Żydów i Polaków. W świadectwie tym wielokrotnie powtarza sią wątek mówiący o tym, że po wojnie niemieccy urbaniści pracujący nad zniszczeniem Warszawy nigdy nie mieli wyrzutów sumienia z powodu swojej działalności w Polsce w latach 1939 – 1945.

Przed projekcją filmu Ambasador RP w Słowenii Krzysztof Olendzki dokonał krótkiego wprowadzenia, w którym zwrócił uwagę zebranych, iż w obliczu zmiany znaczenia terminu „nazizm”, który aktualnie używany jest przez rosyjską dezinformację w stosunku do Ukrainy, należy szczególnie dbać o właściwy sens i znaczenie używanej terminologii. Przypomniał w tym kontekście, iż Holocaust jest dziełem nazistowskich Niemiec i miał on miejsce głównie na terenie Polski okupowanej przez nazistowskie Niemcy.

Szefowa przedstawicielstwa KE w Słowenii Jerneja Jerše w swoim wystąpieniu zwróciła uwagę na europejski wymiar Holocaustu oraz wagę budowania europejskiej kultury pamięci o jego ofiarach.

Pokaz filmu odbył się w lublańskim centrum kultury żydowskiej Mini Teater. Dyrektor Mini Teatru Robert Waltl odniósł się w swoim wystapieniu do historii Holocaustu na terenie Słowenii, wskazując głównie na los rodzin żydowskich zamieszkujących Lublanę.

/Joanna Olendzka/