Polska na Ukrainie

Oświadczenie IPN w związku z artykułem prezydenta Putina

Prezydent Rosji nie po raz pierwszy próbuje reanimować stalinowską wizję historii najnowszej. Tworzono ją w epoce komunizmu poprzez łączenie wybiórczych interpretacji faktów, półprawd i propagandowych fałszerstw. Budowano alternatywny do rzeczywistości obraz historii. Totalitarny Związek Sowiecki był w nim obsadzany w roli kraju dobrych intencji, obrońcy pokoju i bezpieczeństwa narodów, szlachetnego pogromcy Rzeszy Niemieckiej. Ta zafałszowana wizja historii była narzucana jako obowiązująca nie tylko w ZSRS, ale też w pozostałych krajach zniewolonych przez Moskwę po drugiej wojnie światowej.  Wówczas groziły surowe represje za odkrywanie prawdy o prawdziwej roli ZSRS w dziejach kontynentu, o zniewoleniu narodów Europy Środkowej i Wschodniej, o sowieckich zbrodniach przeciw pokojowi, zbrodniach wojennych i zbrodniach przeciw ludzkości. Budzi zdziwienie, że dzisiaj prezydent Rosji próbuje w wolnym świecie lansować tezy będące niemalże  dosłowną kopią propagandy z czasów Stalina i Breżniewa. Tak czyni w artykule  opublikowanym w „The National Interest”.

Historycy już dawno wypracowali negatywne oceny paktu monachijskiego, trudno bronić bezczynności Zachodu zobowiązanego do pomocy sojuszniczej, napadniętej w 1939 roku Polsce. Jednakże nawet te grzechy Wielkiej Brytanii i Francji, ich spolegliwość i akceptacja  żądań Hitlera w 1938 roku, bierność wobec agresji w 1939 r., są nieporównywalne do aktywnej roli Związku Sowieckiego w rozpętaniu wespół z Rzeszą Niemiecką II wojny światowej.  Pakt Ribbentrop–Mołotow połączył obu sygnatariuszy w aktywnej polityce agresji wobec wolnych jeszcze narodów Europy Środkowej i Wschodniej. Jego bezpośrednią konsekwencją była niemiecka i sowiecka agresja na Polskę, rozpoczęta odpowiednio 1 września i 17 września 1939 roku. W ten sposób dwa totalitarne kraje rozpaliły światowy konflikt, który pochłonął miliony istnień ludzkich.

Prezydent Rosji już wielokrotnie z całym cynizmem próbował obciążyć odpowiedzialnością za wybuch wojny właśnie Polskę – ofiarę wspólnej agresji ZSRS i Niemiec. Krytyczne wywody prezydenta Rosji o ładzie wersalskim zdają się współbrzmieć z hasłami formułowanymi już w latach międzywojennych niemal jednym głosem przez propagandę narodowosocjalistyczną w Niemczech i komunistyczną w ZSRS. Może budzić zdumienie, że prezydent Rosji za pomocą wybiórczych i stronniczych uwag  na temat konfliktu polsko-czechosłowackiego o pogranicze, który w latach 1919-1938 zaciążył na wzajemnych relacjach, lub wyrwanych z kontekstu cytatów, próbuje przesłonić zbrodniczy wymiar militarnej współpracy dwóch dyktatorów – Hitlera i Stalina – rok później.

Prezydent w swoim tekście nie przypomniał, czym w rzeczywistości była sowiecka napaść na Polskę. Nie wyjaśnił, jak się mają do jego nowej/starej (stalinowskiej) tezy o zwiększeniu bezpieczeństwa ZSRS masowe represje wobec ludności cywilnej. Nie mówi o losie setek tysięcy cywilów, bezbronnych mężczyzn, kobiet i dzieci wywożonych do łagrów w głąb ZSRS z obszarów okupacji sowieckiej. W czasach przyjaźni Stalina z Hitlerem sowieckie służby milionom ludzi zgotowały gehennę zbrodni i zniewolenia.

Prezydent nie wspomniał, jak ma się do owej rzekomej sowieckiej troski o bezpieczeństwo nardów wymordowanie tysięcy jeńców wojennych w Katyniu i innych miejscach kaźni, co sami Rosjanie w Norymberdze kwalifikowali jako ludobójstwo (przypisując je Niemcom). Nie wspomniał o brutalnej agresji na Finlandię, która przypadła Sowietom na mocy paktu Ribbentrop–Mołotow. Nie wspomniał, że właśnie za to z tej krytykowanej przez niego Ligi Narodów Związek Sowiecki został karnie usunięty jako państwo agresor. Musi wzbudzać niepokój płynące z ust aktualnego przywódcy państwa rosyjskiego lekceważące uzasadnianie dokonanej przemocą aneksji Litwy, Łotwy i Estonii. Czy należy to wszystko rozumieć także jako pełną akceptację dla brutalnych represji i zbrodni popełnionych wobec ludności cywilnej we wszystkich krajach okupowanych przez ZSRS w latach 1939-1941? Równą miarą można byłoby wytłumaczyć aneksję Czechosłowacji przez Rzeszę – przy pominięciu jego polityki przemocy i agresji –  wszak Hitler też podsuwał dokumenty o zrzeczeniu się niepodległości. Prezydent nie wspomina o dostawach sowieckich surowców dla Rzeszy w czasie agresji na Norwegię, Danię, Belgię, Holandię i Francję oraz podczas bitwy o Anglię, ani o innych efektach współpracy sowiecko-niemieckiej.

Na modłę stalinowską przedstawia prezydent Putin wojnę z uprzednio sojuszniczymi Niemcami, jaka wybuchła w 1941 roku. Armia Czerwona poniosła ciężkie straty i ostatecznie zwyciężyła w starciu dwóch totalitarnych potęg. Tego nikt nie neguje. Natomiast obowiązkiem cywilizowanego świata jest przypominać, że oba państwa – Związek Sowiecki i Rzesza Niemiecka – od 1939 roku prowadziły wojny agresywne, oba państwa, realizując ideologiczne cele narodowego socjalizmu i komunizmu, nie wahały się mordować i niewolić milionów ludzi.

Trzeba światu i Rosji przypominać, że Związek Sowiecki swoje zwycięstwo nad III Rzeszą wykorzystał do nowego etapu agresywnej polityki wobec Polski i innych narodów europejskich. Ponownie zagarnął wschodnie województwa Rzeczypospolitej i zniewolił pozostałą część nie bacząc, że Polska przez całą wojnę walczyła przeciw Niemcom jako państwo alianckie. Kiedy w 1945 roku Zachód świętował koniec wojny, w centrum i na wschodzie kontynentu, za Żelazną Kurtyną trwał nowy okres zniewolenia pod sowieckim jarzmem. Związek Sowiecki kontynuował politykę zbrodni, represji i terroru. Stalinowskie służby brutalnie wysiedlały ze swoich siedzib całe narody. W bydlęcych wagonach wciąż wywożono do obozów koncentracyjnych GUŁagu pojmanych ludzi różnych narodowości. O tym wszystkim stalinowska propaganda mówić nie pozwalała i prezydent Rosji dzisiaj także wspominać nie chce.

Charakterystyczne, że wystąpienie prezydenta Putina zbiega się z 80 rocznicą zajęcia przez Armię Czerwoną Litwy, Łotwy Estonii, co oznaczało utratę niepodległości przez te państwa na kilkadziesiąt lat. Zostało opublikowane tuż przed 75 rocznicą finału pokazowego procesu 16 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego. Jako przedstawiciele państwa alianckiego zostali oni zaproszeni przez Rosjan na rozmowy. Po czym ich podstępnie aresztowano, wywieziono do Moskwy i w sfingowanym procesie osądzono. Polski wicepremier, jeden z ministrów i dowódca Armii Krajowej nigdy z sowieckiego więzienia nie zostali uwolnieni. To może symbolizować tragiczny wymiar dziedzictwa zniewolenia Europy Środkowej i Wschodniej przez sowiecki totalitaryzm.

Prezydent Rosji ma rację, że historię lepiej zostawić specjalistom i rzetelnym badaczom dziejów. Sam nie musi prowadzić wielkich akcji popularyzacji dziejów. Wystarczy, żeby na powrót udostępnił badaczom sowieckie i rosyjskie archiwa.

English version

 

The statement of the Institute of National Remembrance in relation to the article by President Putin

This is not the first time that the President of Russia is attempting to revive the Stalinist vision of modern history. It was created in the communist era by combining selective interpretations of facts, half-truths and propaganda. An image alternative to reality was constructed. The totalitarian Soviet Union was presented as a country of good intentions, a defender of peace and the security of nations, a noble conqueror of the German Reich. This kind of false vision of history was imposed as binding not only in the USSR but also in other countries enslaved by Moscow following World War II. At that time, revealing the truth about the actual role of the USSR in the history of the continent, about enslaving the people of Central and Eastern Europe, about Soviet crimes against peace, war crimes and crimes against humanity, was threatened with severe repression. It is surprising that today, in a free world, the Russian President is trying to promote theses which are almost a literal copy of the propaganda dating back to the era of Stalin and Brezhnev. He does so, in an article appearing in The National Interest.

Modern-day historians have assessed the Munich Agreement negatively. It is difficult to defend the idleness of the West, obliged to help its Polish ally, attacked in 1939. However, even the sins of Great Britain and France, their obedience and acceptance of Hitler's demands in 1938, their passivity towards the aggression of 1939, are in no way comparable with the active role of the Soviet Union in the unleashing of World War II, together with the German Reich. The Molotov-Ribbentrop Pact united both signatories in an active policy of aggression against the remaining free nations of Central and Eastern Europe. Its direct consequence was German and Soviet aggression against Poland, which began on 1 September and 17 September 1939, respectively. In this way, these two totalitarian countries ignited a global conflict which led to the loss of millions of human lives.

The President of Russia has cynically and repeatedly attempted to blame Poland – in fact, the victim of the USSR’s  and Germany’s  joint aggression – for the outbreak of war. The President's arguments about the Versailles order seem to echo the slogans formulated in the interwar years, almost unanimously,  by national-socialist propaganda in Germany and communist propaganda in the USSR. It is rather astonishing that the President of Russia is resorting to selective and biased comments about the Polish-Czechoslovak conflict over the borderland, which in 1919-1938 colored mutual relations, or he is quoting out of context, in order to overshadow the criminal dimension of the military cooperation between two dictators – Hitler and Stalin – a year later.

In his article, the President has failed to mention what the Soviet invasion of Poland really was. Neither did he explain how the mass repression against civilians relates to his new / old (Stalinist) thesis on increasing the security of the USSR. He has also omitted the fate of hundreds of thousands of civilians, defenseless men, women and children deported to labor camps and deep into the USSR from Soviet-occupied territories. In the times of Stalin’s and Hitler’s friendship, Soviet services doomed millions of people to enslavement and horrendous crimes.

The President has not explained how this alleged Soviet concern for the safety of nations relates to the murdering of thousands of prisoners of war in Katyn and other execution sites, which the Russians themselves, in Nuremberg, classified as genocide (attributing them to Germany). He has failed to mention the violent aggression against Finland, which became the Soviet sphere of influence as part of the Molotov-Ribbentrop Pact. He has left out the fact that it was from this very League of Nations which he criticized, that the Soviet Union, as an aggressor state, was expelled. The world ought to be alarmed upon hearing today’s leader of the Russian state dismissively justifying  the violent annexation of Lithuania, Latvia and Estonia. Should this be also understood as full acceptance of the brutal repression and crimes committed against the civilian population in all countries occupied by the USSR in the years 1939–1941? Perhaps, in the same way, we should explain the annexation of Czechoslovakia  by the Reich, ignoring its policy of violence and aggression. After all, Hitler also drafted documents on the renunciation of independence. The supplies of Soviet raw materials to the Reich during the aggression on Norway, Denmark, Belgium, the Netherlands, France and during the Battle of Britain, as well as the other effects of Soviet-German cooperation, also go unnoticed.

The President presents the war with the former allied Germany, which broke out in 1941, in a way reminiscent of Stalinist propaganda. Nobody denies the fact that the Red Army suffered heavy losses and eventually won the clash of two totalitarian powers. However, it is the duty of the civilized world not to forget that both the Soviet Union and the German Reich had been fighting aggressive wars since 1939. In the pursuit of the ideological goals of national socialism and communism, both countries ruthlessly murdered and enslaved millions of people.

The world and Russia must be reminded that the Soviet Union used its victory over the Third Reich for entering a new stage of its aggressive policy against Poland and other European nations. The eastern voivodships of the Polish Republic were once again seized. The remaining territories found themselves under Soviet rule, regardless of the fact that, throughout the war, Poland had fought against Germany as an Allied state. When the West celebrated the end of the war in 1945, a new period of enslavement behind the Iron Curtain began for Central and Eastern Europe. The Soviet Union continued its policy of crime, repression and terror. Stalinist services brutally displaced entire nations. People of different nationalities continued to be transferred to Gulag concentration camps in cattle wagons. Stalinist propaganda forbade anyone to talk about these matters, and today the President of Russia is also reluctant to tackle the subject.

It is not a coincidence that President Putin’s remarks correspond with the 80th anniversary of the occupation of Lithuania, Latvia and Estonia by the Red Army, which meant the loss of independence by these countries for several decades. His article has been published on the eve of the 75th anniversary marking the end of the Trial of the Sixteen. The sixteen leaders of the Polish Underground State, as representatives of an Allied state, were invited by the Soviets for talks. Instead, they were arrested, deported to Moscow and tried in a show trial. The Polish Deputy Prime Minister, one of the Ministers and the Commander of the Home Army were never released from the Soviet prison. This may serve as a symbol of the tragic fate resulting from the enslavement of Central and Eastern Europe by Soviet totalitarianism.

The President of Russia is right in claiming that history is better left to specialists and reliable researchers in the field. He does not have to launch spectacular campaigns to popularize history. It would be more than enough if he made Soviet and Russian archives available to researchers again.

Źródło: https://ipn.gov.pl/