Polska na Ukrainie

Szanowny Panie Prezydencie Ukrainy,

Ekscelencje,
Szanowni Państwo,

Дорогі друзі,

Велике спасибі, пане Президенте, за запрошення і можливість зустрітися з Вами!

Przyjechałem do Was z sąsiedniego kraju, w którym słowa „okupacja” i „zabór” były używane nad wyraz często. W Polsce dobrze wiemy, co czuje człowiek, który traci swoje mienie, swoją godność, którego próbuje się pozbawić jego własnej tożsamości narodowej, któremu mówi się „to już nie jest Twój kraj”. Dlatego stoję tutaj dziś przed Państwem, by powiedzieć w sposób jasny naszym ukraińskim braciom: Polacy rozumieją Waszą sytuację, Wasze uczucia, Wasze cierpienie, możecie liczyć na nasze wsparcie.

W naszym kraju słowo „solidarność” ma szczególną, niezwykłą moc. Ukraina potrzebuje dziś w sposób nadzwyczajny „solidarności międzynarodowej”. Nasze dzisiejsze spotkanie jest okazją do wyrażenia solidarności z narodem ukraińskim, a także tatarskim oraz zakomunikowania światu, że nie uznajemy nielegalnej okupacji oraz aneksji Autonomicznej Republiki Krymu i Sewastopola przez Federację Rosyjską.

Zbyt dobrze wiemy z historii naszego regionu i naszego własnego kraju, my, Polacy czym jest opuszczenie przez sojuszników w chwili zagrożenia. Wiemy, jak boli obojętność sojuszników na cierpienie – sami doznaliśmy takich uczuć choćby w 1945 roku, gdy nasi dawni sojusznicy zdradzili nas na rzecz układu ze Stalinem, pozostawili nas w sowieckiej strefie wpływów za żelazną kurtyną. Przez lata zmagaliśmy się z niedostatkiem, z wieloma problemami, z brakiem demokracji, z sowiecką dominacją.

Dlatego dzisiejsze spotkanie jest dla nas także okazją, by jasno powiedzieć, że kwestia Krymu nie jest nam, Polakom, obojętna, a także nikt z nas, tu zgromadzonych, nie będzie obojętny wobec ewidentnego łamania prawa międzynarodowego oraz niszczenia integralności terytorialnej Ukrainy.

Nie będziemy też obojętnie obserwować wielkich ludzkich dramatów i tragedii, jakie dzieją się na Krymie. Bezprawne zatrzymania, deportacje, przypadki zaginięć, stosowania tortur, nieludzkiego traktowania, zastraszania, wywłaszczania, dyskryminacji ze względu na narodowość, pochodzenie lub wyznanie stały się elementem codzienności mieszkańców Krymu.

Szczególnie prześladowani są przedstawiciele rdzennej społeczności Tatarów Krymskich i obrońcy praw człowieka. Języki ukraiński i krymskotatarski są eliminowane z systemu nauczania i z przestrzeni publicznej. Ograniczana jest swoboda kultu religijnego. Nasz wspólny szczególny sprzeciw wywołuje szykanowanie wspólnot wyznaniowych, w tym cerkwi ukraińskiej, a także wspólnot muzułmańskiej i Świadków Jehowy, które traktowane są jako „ruchy ekstremistyczne”.

Półwysep Krymski i przylegające do niego akweny morskie ulegają intensywnej militaryzacji. Szeroko wykorzystywana jest propaganda wojenna skierowana do młodzieży. Regularnie przeprowadzane są nielegalne wybory i przymusowy pobór do wojska.

Krym to Ukraina – wiedzą o tym wszyscy zebrani dziś w Kijowie. Nie zgadzamy się na odmienną narrację.

Głęboko ufam, że podjęte przez nas dziś decyzje przyczynią się do utrwalenia w społeczności międzynarodowej przekonania o konieczności stałego, konsekwentnego działania na rzecz odwrócenia skutków nielegalnej aneksji. Naszym najważniejszym wspólnym zadaniem jest przełożenie dzisiejszych ustaleń na konkretne działania wspólnoty międzynarodowej w duchu „solidarności”. Wierzę, że nam się to uda! Zapewniam, że Polska jest i będzie aktywnym uczestnikiem Platformy Krymskiej.

Krym to Ukraina!
Ще не вмерла Україна!