Ze względu na wątpliwości interpretacyjne dotyczące wykładni i stosowania art. 6 ust. 1 pkt. 4 w zw. z art. 9 ust. 3 pkt. 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 930, z późn. zm.), dalej jako „ustawa o refundacji”, Minister Zdrowia wyjaśnia, że intencją przedmiotowych przepisów jest przyznanie Ministrowi Zdrowia narzędzia pozwalającego na zainicjowanie postępowania w przedmiocie ustalenia ceny zbytu netto leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego tylko w sytuacji, gdy stanowią one istotną składową kosztową świadczeń gwarantowanych.

Celem tego przepisu nie jest uznaniowe i niczym nieograniczone, wszczynanie postępowań z urzędu przez Ministra Zdrowia, a jedynie ujednolicenie cen produktów oferowanych dla wszystkich świadczeniodawców, które stanowią istotną składową kosztową świadczeń gwarantowanych.

Trzeba też zauważyć, że na obwieszczeniu, o którym mowa w art. 37 ust. 4 ustawy o refundacji, znajdują się jedynie produkty w stosunku do których wydano ostateczną decyzję administracyjną o ustaleniu ceny zbytu netto.

Obecnie obowiązujące obwieszczenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych, dla których ustalono cenę zbytu netto zawiera 20 produktów. Należy jednak podkreślić, że w tej liczbie znajdują się produkty, dla których cena zbytu netto została ustalona na wniosek strony.