24 lipca br. Rada Ministrów przyjęła przedłożony przez ministra zdrowia projekt ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Nowelizacja ta wprowadza prawnie gwarantowany próg najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej (np. dyspozytorów medycznych, opiekunów medycznych, sanitariuszy  szpitalnych, sekretarek medycznych).  Jej celem jest zniwelowanie dysproporcji między wynagrodzeniem pracowników medycznych (np. lekarzy, pielęgniarek) a pracowników działalności podstawowej, których praca jest również związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych (np. dyspozytorów medycznych, opiekunów medycznych, sanitariuszy  szpitalnych, sekretarek medycznych). 
 

Nowe akty prawne ustalają trwałe zasady wynagradzania wymienionych grup zawodowych, dając jednocześnie pewność wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia oraz równość wszystkich osób należących do danej grupy zawodowej o określonych przymiotach opisanych w ustawie lub rozporządzeniu. Rozwiązania wprowadzane w ten sposób mają walor systemowych. 

W taki sposób wprowadzono:
•    systemową regulację dotycząca minimalnych progów wynagrodzeń zasadniczych dla wszystkich grup zawodowych pracowników medycznych stanowiących trwałą gwarancję prawną dotyczącą uzyskiwanego wynagrodzenia oraz tworzącą przejrzysty i powszechnie znany mechanizm dojścia do wynagrodzeń minimalnych;
•    systemową regulację dotyczącą wynagrodzenia lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury, czyli lekarzy których wynagrodzenie finansowane jest ze środków budżetu państwa (Funduszu Pracy), będąca następstwem podpisanego porozumienia pomiędzy ministrem zdrowia a Porozumieniem Rezydentów OZZL;
•    systemową regulację dotyczącą możliwości zawierania tzw. „umów lojalnościowych” będących odpowiedzią na dostrzegany brak lekarzy spowodowany według opinii publicznej emigracją.

Ministerstwo Zdrowia wprowadza ogólne rozwiązania systemowe określające podstawowe zasady wynagradzania wszystkich grup pracowników medycznych. Biorąc pod uwagę różnorodność kompetencji, wykształcenia i odpowiedzialności zawodowej, należy uznać za oczywiste, że wybrane grupy zawodowe o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa zdrowotnego Polaków posiadają dodatkowe regulacje szczegółowe.
 

Projekt ustawy przewiduje też podniesienie współczynnika pracy dla pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach wymagających wykształcenia magisterskiego, ale nie posiadających specjalizacji – z 0,64 na 0,73. 

Ponadto wprowadza termin na wydanie zarządzenia o sposobie podwyższania wynagrodzeń zasadniczych w danym podmiocie, które kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący jednostki budżetowej lub wojskowej będzie wydawał do 15 czerwca danego roku, jeśli nie zostanie w podmiocie zawarte porozumienie z pracownikami. 

Wynagrodzenia pracowników działalności podstawowej oraz pielęgniarek i położnych, zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane jest wykształcenie magisterskie, będą rosły z mocą od 1 lipca 2018 r. 
 

Działania podejmowane wobec lekarzy odbywających staż podyplomowy albo  szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury znajdują odzwierciedlenie w aktach prawa powszechnie obowiązującego – w ustawie o zmianie ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw oraz rozporządzeniach, odpowiednio w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty oraz w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury.

Ministerstwo Zdrowia otwarte na dialog z pracownikami ochrony zdrowia

Ministerstwo Zdrowia jest otwarte na dialog z przedstawicielami wszystkich grup zawodowych pracowników ochrony zdrowia. Dzisiaj z udziałem ministra zdrowia odbywa się posiedzenie działającego przy Ministerstwie Zdrowia branżowego Trójstronnego Zespołu do Spraw Ochrony Zdrowia. Udział w obradach zgłosiła reprezentacja NSZZ „Solidarność”, a agenda posiedzenia obejmuje sprawy pracownicze.

Wprowadzenie progu najniższej płacy zasadniczej

24 lipca br. Rada Ministrów przyjęła przedłożony przez ministra zdrowia projekt ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Nowelizacja ta wprowadza prawnie gwarantowany próg najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej (np. dyspozytorów medycznych, opiekunów medycznych, sanitariuszy  szpitalnych, sekretarek medycznych).  Jej celem jest zniwelowanie dysproporcji między wynagrodzeniem pracowników medycznych (np. lekarzy, pielęgniarek) a pracowników działalności podstawowej, których praca jest również związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych (np. dyspozytorów medycznych, opiekunów medycznych, sanitariuszy  szpitalnych, sekretarek medycznych). 

Ministerstwo Zdrowia wprowadza rozwiązania systemowe

Nowe akty prawne ustalają trwałe zasady wynagradzania wymienionych grup zawodowych, dając jednocześnie pewność wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia oraz równość wszystkich osób należących do danej grupy zawodowej o określonych przymiotach opisanych w ustawie lub rozporządzeniu. Rozwiązania wprowadzane w ten sposób mają walor systemowych.

W taki sposób wprowadzono:

• systemową regulację dotycząca minimalnych progów wynagrodzeń zasadniczych dla wszystkich grup zawodowych pracowników medycznych stanowiących trwałą gwarancję prawną dotyczącą uzyskiwanego wynagrodzenia oraz tworzącą przejrzysty i powszechnie znany mechanizm dojścia do wynagrodzeń minimalnych;
• systemową regulację dotyczącą wynagrodzenia lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury, czyli lekarzy których wynagrodzenie finansowane jest ze środków budżetu państwa (Funduszu Pracy), będąca następstwem podpisanego porozumienia pomiędzy ministrem zdrowia a Porozumieniem Rezydentów OZZL;
• systemową regulację dotyczącą możliwości zawierania tzw. „umów lojalnościowych” będących odpowiedzią na dostrzegany brak lekarzy spowodowany według opinii publicznej emigracją.

Ministerstwo Zdrowia wprowadza ogólne rozwiązania systemowe określające podstawowe zasady wynagradzania wszystkich grup pracowników medycznych. Biorąc pod uwagę różnorodność kompetencji, wykształcenia i odpowiedzialności zawodowej, należy uznać za oczywiste, że wybrane grupy zawodowe o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa zdrowotnego Polaków posiadają dodatkowe regulacje szczegółowe.

Podwyższenie współczynnika pracy dla pielęgniarek i położnych

Projekt ustawy przewiduje też podniesienie współczynnika pracy dla pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach wymagających wykształcenia magisterskiego, ale nie posiadających specjalizacji – z 0,64 na 0,73.

Ponadto wprowadza termin na wydanie zarządzenia o sposobie podwyższania wynagrodzeń zasadniczych w danym podmiocie, które kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący jednostki budżetowej lub wojskowej będzie wydawał do 15 czerwca danego roku, jeśli nie zostanie w podmiocie zawarte porozumienie z pracownikami.

Wynagrodzenia pracowników działalności podstawowej oraz pielęgniarek i położnych, zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane jest wykształcenie magisterskie, będą rosły z mocą od 1 lipca 2018 r.

Działania na rzecz lekarzy

Działania podejmowane wobec lekarzy odbywających staż podyplomowy albo  szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury znajdują odzwierciedlenie w aktach prawa powszechnie obowiązującego – w ustawie o zmianie ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw oraz rozporządzeniach, odpowiednio w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty oraz w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury.

Działania na rzecz ratowników medycznych

1 sierpnia br. wejdzie w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1373), które zawiera rozwiązania dotyczące przyznania dodatku dla ratowników medycznych w wysokości 400 zł miesięcznie za okres od 1 lipca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. oraz 800 zł miesięcznie za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., w tym pochodne. Dodatek będzie uwzględniony w kwocie zobowiązania Narodowego Funduszu Zdrowia wynikającej z umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Ratownicy medyczni otrzymają ten dodatek, udzielając świadczeń opieki zdrowotnej w ramach umów w zakresie:

• leczenia szpitalnego;
• opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień realizowanych w warunkach stacjonarnych lub dziennych;
• świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej realizowanych w warunkach stacjonarnych;
• opieki paliatywnej i hospicyjnej realizowanych w warunkach stacjonarnych;
• świadczeń wysokospecjalistycznych.

Analogiczne dodatki do wynagrodzenia otrzymują ratownicy medyczni w zespołach ratownictwa medycznego, pielęgniarki systemu u podwykonawców świadczeń  ratowniczych oraz dyspozytorzy medyczni. Te osoby również po 1 stycznia 2019  r. utrzymają gwarancję wypłaty dodatku ratowniczego w wysokości 800 zł miesięcznie na mocy znowelizowanej ustawy o działalności leczniczej. Ma to na celu stworzenie zachęty dla personelu medycznego do podejmowania zatrudnienia w systemie PRM