Twoje prawa w szpitalu

Masz prawo do informacji o swoich prawach. Taka informacja powinna być umieszczona w miejscu ogólnodostępnym, a w przypadku pacjentów którzy nie mogą się poruszać – w pomieszczeniu, gdzie znajduje się pacjent.
Masz prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot leczniczy, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot.
Masz prawo do leczenia szpitalnego na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza (w tym lekarza, który nie jest lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego). W stanach nagłych, masz prawo do natychmiastowej pomocy medycznej, bez skierowania.
Masz prawo do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej. Masz prawo żądać, aby lekarz, który udziela Ci świadczeń zdrowotnych, zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie. Lekarz może odmówić zasięgnięcia opinii innego lekarza, jeżeli uzna to za bezzasadne, a wspomniane żądanie oraz jego odmowa powinny zostać odnotowane w dokumentacji medycznej. Dotyczy to również świadczeń zdrowotnych udzielanych przez pielęgniarkę lub położną.
Masz prawo do bezpłatnych środków farmaceutycznych i materiałów medycznych. Personel medyczny nie może prosić Cię o zaopatrzenie się w jakiekolwiek materiały medyczne podczas Twojego pobytu w szpitalu.
Masz prawo do pomieszczenia oraz wyżywienia adekwatnych do Twojego stanu zdrowia.
Masz prawo do bezpłatnego transportu sanitarnego (w tym lotniczego) do najbliższego podmiotu, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, oraz z powrotem, na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Transport sanitarny przysługuje Ci w sytuacji natychmiastowej konieczności leczenia w placówce medycznej, w celu zachowania ciągłości leczenia oraz gdy masz schorzenia narządu ruchu, które uniemożliwiają korzystanie z transportu publicznego.
Masz prawo do poszanowania godności i intymności.
W trakcie udzielania Ci pomocy medycznej powinny być obecne tylko te osoby, które są niezbędne ze względu na rodzaj świadczenia. Uczestnictwo innych osób (w tym osób wykonujących zawód medyczny oraz studentów uczelni medycznych) wymaga zgody pacjenta i lekarza, który udziela świadczenia medycznego. W klinikach oraz w szpitalach uczelni medycznych studenci często są obecni przy badaniach oraz zabiegach medycznych, by obserwować ich przebieg. Lekarz jednak musi zadbać o to, aby liczba studentów i ich zachowanie nie naruszały Twojego prawa do intymności. Pamiętaj, zawsze możesz prosić o udzielenie świadczenia bez obecności studentów.
Lekarz nie powinien omawiać Twojej choroby i zadawać Ci intymnych pytań w obecności innych pacjentów. Prawo do poszanowania godności obejmuje także prawo do umierania w spokoju i godności. Jeżeli znajdujesz się w stanie terminalnym, masz prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i zminimalizowania cierpień innego typu.
Masz prawo do wyczerpującej i zrozumiałej informacji o swoim stanie zdrowia.
Masz prawo do zachowania tajemnicy informacji na Twój temat.
Możesz wypisać się ze szpitala na własne żądanie. Wcześniej jednak lekarz ma obowiązek w jasny sposób poinformować Cię o przewidzianych konsekwencjach dla Twojego zdrowia i życia, związanych z zaprzestaniem leczenia szpitalnego.
Masz prawo wyrazić zgodę na udzielenie świadczeń zdrowotnych.
Masz prawo dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej Twojego stanu zdrowia oraz udzielonych świadczeń zdrowotnych. Po zakończonym leczeniu szpitalnym powinieneś otrzymać kartę informacyjną dotyczącą rozpoznania choroby, wyników badań, zastosowanego leczenia, terminów wykonanych zabiegów, dalszych wskazań, czasu zwolnienia od pracy, adnotacji o zapisanych lekach oraz terminach planowanych konsultacji.
Masz prawo do poszanowania Twojego życia prywatnego i rodzinnego. Masz prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej ze strony osób przez Ciebie wskazanych. Dodatkowa opieka pielęgnacyjna polega również na sprawowaniu opieki nad pacjentką w okresie ciąży, porodu i połogu. Jeśli skorzystasz z tej możliwości, personel medyczny nie może wyręczać się rodziną czy bliskimi osobami w opiece nad chorym, nadal ma obowiązek nadzoru nad prawidłową opieką nad Tobą i troski o nią. Warto wcześniej ustalić, jaką opiekę pielęgnacyjną będzie wykonywała osoba przez Ciebie wskazana, a jaką personel medyczny. Ty ponosisz ewentualne koszty wynikające z korzystania z prawa do dodatkowej opieki. Informacja o wysokości opłat oraz sposobie jej ustalania jest jawna i musi być udostępniona w danym zakładzie.
Masz prawo do opieki duszpasterskiej.
Masz prawo zgłosić sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza.
Masz prawo do dochodzenia swoich praw.
Masz prawo nie zgodzić się być dawcą organów lub tkanek po swojej śmierci. Jeżeli nie chcesz być dawcą organów lub tkanek po śmierci, musisz za życia wyrazić sprzeciw poprzez:
1. wpis w centralnym rejestrze zgłoszonych sprzeciwów;
2. oświadczenie pisemne z własnoręcznym podpisem;
3. oświadczenie ustne złożone w obecności co najmniej dwóch świadków,
pisemnie przez nich potwierdzone.
W przypadku małoletniego, który nie ukończył 16 lat lub osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej, sprzeciw może wyrazić za ich życia przedstawiciel ustawowy. W przypadku małoletniego, który ukończył 16 lat, sprzeciw może wyrazić również sam małoletni.
Masz prawo nie zgodzić się na przeprowadzenie sekcji zwłok po swojej śmierci. Sprzeciw może złożyć również przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego lub osoby ubezwłasnowolnionej. Pisemny sprzeciw powinien zawierać: Twoje dane; datę i miejsce sporządzenia pisma; oświadczenie woli (że po śmierci wyrażasz sprzeciw wobec sekcji zwłok) oraz własnoręczny, czytelny podpis. Sprzeciw należy przekazać lekarzowi prowadzącemu do dokumentacji medycznej prowadzonej w szpitalu.

Informacje o publikacji dokumentu

Ostatnia modyfikacja:: 24.10.2017 07:35 Dominika Waligórska
Pierwsza publikacja:: 22.11.2017 13:17 Dominika Waligórska