Priorytetem jest, aby każdy pacjent, niezależnie od miejsca zamieszkania otrzymywał opiekę onkologiczną opartą o jednakowe standardy diagnostyczno-terapeutyczne, czyli jednolicie zdefiniowane ścieżki pacjenta, a system elastycznie odpowiadał na jego potrzeby.

 

Cele ustanowienia Krajowej Sieci Onkologicznej:

• realizacja założeń Narodowej Strategii Onkologicznej,
• osiągnięcie jak najlepszej organizacji opieki onkologicznej,
• poprawa jakości i bezpieczeństwa diagnostyki i leczenia onkologicznego,
• wzrost poziomu satysfakcji pacjenta,
• optymalizacja kosztów opieki onkologicznej,
• odwrócenie niekorzystnych trendów epidemiologicznych.

Kluczowe założenia Krajowej Sieci Onkologicznej:

• Zapewnienie wystandaryzowanej struktury ośrodków diagnostyki i leczenia onkologicznego na kilku poziomach;
• Tylko podmioty zakwalifikowane do Krajowej Sieci Onkologicznej uprawnione do udzielania świadczeń gwarantowanych w zakresie opieki onkologicznej, finansowanych ze środków publicznych;
• Proces kwalifikacji do poszczególnych poziomów zabezpieczenia opieki onkologicznej:
  zautomatyzowany, wystandaryzowany, oparty na obiektywnych kryteriach;
• Koordynator Opieki Onkologicznej dla każdego pacjenta;
• Systematyczna ocena satysfakcji pacjenta;
• Monitorowanie jakości klinicznej opieki onkologicznej na poziomie krajowym przez Krajowy Ośrodek Monitorujący – Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie, a na poziomie województw przez Wojewódzkie Ośrodki Monitorujące;
• Krajowa Rada Onkologiczna pełniąca funkcję opiniodawczo-doradczą dla Ministra Zdrowia oraz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia;
• Podmioty lecznicze zobowiązane do przekazywania danych do zintegrowanego systemu informatyczno-analitycznego KSO.