W Holandii stosuje się wskaźniki samo-raportowane. Szpitale nie raportują indywidualnych danych pacjentów, tylko same wyliczają wskaźniki według podanej metodologii, raportując je do centralnego biura. W USA opierają się na danych administracyjnych, czyli odpowiednika polsiego NFZ. Te dane są niekompletne i należy je skorygować do populacji, którą leczymy. 
Prof. Jan Mainz dodał, że w Danii  system ochrony zdrowia opiera się na rejestrach klinicznych, które zawierają dane pozwalające wyliczyć wiarygodne wskaźniki wyników. 

Halina Kutaj-Wąsikowska przedstawiła dane, z których wynika, że 15 proc. wydatków można przypisać szkodom związanym z brakiem bezpieczeństwa. Większość kosztów dotyczy powszechnych zdarzeń niepożądanych: zakażeń szpitalnych, zakrzepicy żył głębokich, odleżyn, błędnej diagnozy i błędów lekowych. 

„Pacjenci przede wszystkim oczekują tego, żeby prawa pacjenta były przestrzegane. Chodzi o należytą staranność i leczenie zgodnie z najnowszą wiedzą medyczną. Jeśli lekarz nie dysponuje danymi o niepożądanych zdarzeniach w danej placówce, to nie jest w stanie rzetelnie poinformować pacjenta o zagrożeniu”  - mówi mecenas Jolanta Budzowska. 

Prof. Mariusz Wyleżoł dodał, że konieczne jest wprowadzenie regulacji prawnych w zakresie bezpieczeństwa. Potrzebna jest także centralizacja systemu danych, bo bez niej nie ma możliwości stworzenia wiarygodnych danych. "Niesłychanie ważne jest, aby zmienić przekaz medialny na temat ochrony zdrowia w Polsce. Negatywne przekazy w mediach nie pomagają w budowaniu zaufania pacjenta do lekarzy i personelu" - podsumował profesor.