Polska w Angoli

System gospodarczy i najważniejsze strategie gospodarcze

Gospodarka Angoli opiera się o dochody z sektora wydobywczego. W związku z brakiem stabilności poziomu wydobycia oraz dochodów ze sprzedaży produktów ropopochodnych, władze w Luandzie podejmują próby dywersyfikacji poprzez ożywienie sektora rolnictwa oraz transportu. Dotychczas, starania te nie przynoszą jednak wymiernych rezultatów.  

Angola posiada znaczny potencjał gospodarczy. Zawdzięcza to obfitym zasobom surowców naturalnych, stosunkowo licznej populacji w wieku przedprodukcyjnym i produkcyjnym, a także strategicznemu położeniu geograficznemu. W kraju zlokalizowane są stosunkowo duże złoża ropy naftowej i diamentów, a także m.in. manganu, miedzi, złota, fosforanów, granitu, marmuru, uranu, kwarcu, ołowiu, cynku, wolframu, cyny, fluorytu i siarki. Ich wydobycie jest jednak ograniczone ze względu na brak infrastruktury górniczej i transportowej. Ta ostatnia jest jednak rozbudowywana, co potencjalnie może ułatwić dostęp do globalnych i regionalnych łańcuchów handlowych, zwłaszcza poprzez tzw. Korytarz Lobito (w ramach unijnej Global Gateway Initiative). Oprócz tego, pod względem demograficznym, w angolskim społeczeństwie dominuje liczba osób młodych w wieku 15-24 lat. Jednakże, większość z nich żyje w skrajnej biedzie i zmaga się z utrudnionym dostępem do chociażby podstawowej edukacji. W efekcie, lokalne zasoby ludzkie są mało wykwalifikowane.

Głównymi problemami z jakimi mierzą się władze Angoli to powszechne ubóstwo, rosnąca inflacja i deprecjacja waluty, a także wszechobecna korupcja w instytucjach publicznych.

Angolczycy zainteresowani są zagranicznymi inwestycjami w sektory rolnictwa i przetwórstwa żywności, transportu i logistyki, górnictwa, odnawialnych źródeł energii, innowacji cyfrowych oraz rybołówstwa. Głównymi inwestorami w projekty infrastrukturalne są Chiny oraz Unia Europejska. W 2023 r. UE i Angola podpisały umowę o ułatwieniach w zrównoważonych inwestycjach (SIFA), która weszła w życie we wrześniu 2024 r. Angola liczy, iż przyciągnie to nowe zachodnie inwestycje ww. sektory. Oprócz tego ze względu na ograniczenia nakładane na państwa-producentów ropy naftowej przez OPEC, Angola podjęła decyzję o wyjściu z tej organizacji z końcem 2023 r.

W Angoli działają izby handlowe i przemysłowe, których zadaniem jest promocja kontaktów gospodarczych z poszczególnymi krajami (m.in. z Portugalią, Brazylią i USA). W ramach dynamicznie rozwijającej się współpracy Angoli z ChRL, utworzono Izbę Handlową Przedsiębiorstw Chińskich, zaś w Polsce działa Polsko-Angolska Izba Handlowo-Przemysłowa.

W 2020 r. Angola ratyfikowała umowę o utworzeniu Afrykańskiej Kontynentalnej Strefy Wolnego Handlu (AfCFTA).

Po skromnym wzroście o 1% w 2023 r. (głównie z powodu niższej produkcji ropy naftowej, deprecjacji kursu walutowego i podwyżek cen paliw) w 2024 r. realny PKB wzrósł o 1,8%. Wynikało to z ożywienia produkcji ropy naftowej i wysokich wyników w sektorze usług (w szczególności w handlu krajowym, transporcie i magazynowaniu). W pierwszej połowie 2024 r. wzrost cen ropy i jednocześnie jej produkcji spowodował nadwyżkę w bieżącym budżecie Angoli. Mimo tego, sytuacja fiskalna tego kraju pozostaje trudna. Średnie ceny eksportowe ropy naftowej wyniosły 84,2 USD za baryłkę, w okresie od stycznia do sierpnia 2024 r., zaś krajowa produkcja osiągnęła 1,13 mln baryłek dziennie w pierwszych siedmiu miesiącach ubiegłego roku. Tym samym przekroczyła ona założenia budżetowe na zeszły rok wynoszące 65 USD za baryłkę i 1,06 mln baryłek dziennie. Mimo tego, deprecjacja waluty o 40% w maju i czerwcu 2023 r. zwiększyła obsługę długu. W rezultacie rząd w Luandzie podjął decyzję o ograniczeniu inwestycji i przyspieszeniu reform w sektorze paliwowym. Oprócz tego Luanda skorzystała z pożyczki od chińskiego wierzyciela. Pieniądze te pozwoliły jej złagodzić presję na obsługę długu.

Restrykcyjna polityka pieniężna i konserwatywne stanowisko fiskalne mogą pomóc powstrzymać inflację. Niemniej jednak, nadal przewiduje się, że do 2026 r. będzie ona na poziomie przekraczającym 10%. Czynnik ten oraz ograniczona przestrzeń fiskalna spowodują, że wskaźniki ubóstwa utrzymają się na wysokim poziomie (oficjalnie ok. 36% do 2026 r.; nieoficjalnie – poziom ubóstwa jest znacznie wyższy). Podkreśla to potrzebę wykreowania w Angoli funkcjonalnej sieci zabezpieczeń społecznych (obecnie – brak) oraz znacznie większych wydatków na rozwój gospodarczy. Prognozy wskazują, że pod warunkiem wdrożenia programu konsolidacji, rachunki fiskalne pozostaną zrównoważone, przy czym ogólne saldo wyniesie średnio 0,1% PKB w latach 2024–2026, a dług publiczny spadnie do 57% PKB do 2026 r. Choć analizy gospodarcze sugerują, że kondycja ekonomiczna Angoli ulegnie poprawie, to należy mieć na uwadze, że gospodarka ta wciąż pozostanie jedną z najbardziej wrażliwych w Afryce na wahania koniunktury  gospodarczej.

W 2023 r. Angola przeszła ocenę w zakresie wdrażania i skuteczności środków zwalczania prania pieniędzy i terroryzmu finansowania (AML/CFT) w oparciu o standardy FATF. Raport ewaluacyjny zidentyfikował wiele niedociągnięć. W związku z tym kraj ten może zostać uwzględniony na liście Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), co automatycznie umieściłoby ją na analogicznej liście UE.

Główne sektory gospodarki i ich udział w PKB

Podstawą wzrostu gospodarczego Angoli jest przemysł wydobywczy, w tym przede wszystkim naftowy (generuje on ok. 40% PKB Angoli i 80% dochodów budżetowych). Ropa naftowa oraz produkty ropopochodne stanowią ok. 95% produktów eksportowych tego kraju. Z tego powodu sytuacja gospodarcza i wpływy budżetowe są głęboko uzależnione od światowych cen ropy naftowej.

W ocenie Międzynarodowego Funduszu Walutowego, ok. 60% Angolczyków jest zatrudniona w nieformalnym sektorze gospodarki. Grupa ta może odpowiadać za wytwarzanie ok. 20-40% PKB (w zależności od szacunków).

Produkcja rolnicza wraz z rybołówstwem i gospodarką leśną (często metodami rzemieślniczymi) generują ok. 8% PKB. Lokalna produkcja w tym sektorze zaspokaja jedynie połowę zapotrzebowania kraju na żywność (pozostała część jest importowana). Jednocześnie władze Angoli prowadzą aktywną politykę, której celem jest zwiększenie lokalnej produkcji przy jednoczesnym ograniczeniu importu.

Polityka kursowa

W 2024 r. rynek kursów walutowych ustabilizował się, mimo zmniejszonych premii na rynku równoległym i stopniowej deprecjacji, w porównaniu z 2023 r. Rosnące ceny żywności na świecie, słabszy kurs kwanza i wzrosty cen paliw utrzymują wysoką inflację, która w 2024 r. wynosiła średnio 18%.

Rosnąca inflacja i spadający dochód na mieszkańca nadwyrężyły siłę nabywczą gospodarstw domowych, zwłaszcza tych mniej zamożnych. W 2024 r. ponad 30% angolskiego społeczeństwa żyło w skrajnym ubóstwie. Analizy gospodarcze wskazują, że w kolejnych latach wskaźnik ten będzie wzrastał. Chociaż program transferów gotówkowych Kwenda obecnie zapewnia sieć zabezpieczeń społecznych dla 1,5 miliona gospodarstw domowych na obszarach wiejskich, to gospodarstwa domowe w miastach pozostają bez ochrony i są narażone na wstrząsy cenowe.

Należy mieć na uwadze, iż Angola zmaga się z problemem braku dolarów amerykańskich na rynku. W związku z tym kurs wymiany tej waluty na angolską kwanzę może znacznie różnić się od oficjalnego.

Surowce i technologie krytyczne

Głównym produktem eksportowym Angoli pozostaje ropa naftowa. Stanowiła ona ponad 90% całości eksportu tego kraju. Drugim najważniejszym produktem tego kraju są diamenty. Oprócz tego, ok. 4% eksportu Angoli stanowią inne minerały i rudy. Kraj ten posiada także ogromne złoża minerałów ziem rzadkich (CRM, 36 z 51 uważanych za krytyczne w światowym przemyśle). Niemniej jednak, są one eksplorowane w niewielkim stopniu. Tylko jedna kopalnia jest w pełni operacyjna, chociaż oczekuje się, że cztery projekty rozpoczną produkcję w ciągu najbliższych dwóch lat. Zdecydowana większość innych projektów związanych z CRM, w tym niektóre z największych firm górniczych na świecie, z których niektóre znajdują się wzdłuż Korytarza Lobito, rozpoczęła działania rozpoznawcze i eksploracyjne dopiero w 2020 r. UE zaprosiła państwa członkowskie do współpracy z podmiotami biznesowymi w celu identyfikacji konkretnych możliwości inwestycyjnych w łańcuchu wartości CRM.

Stan infrastruktury

W obszarze zurbanizowanym Luandy i jej obrzeży drogi są w dobrym stanie. Oprócz tego, w stosunkowo niewielkiej odległości od stolicy wybudowane zostało nowe lotnisko, o znacznie większej przepustowości niż dotychczasowe. Obecnie prowadzone są rozmowy dot. wyboru podmiotu zarządzającego tą infrastrukturą. Pod uwagę brane są: współpracujące ze sobą Corporacion America Airports, Mota Engil i BestFly lub China National AereoTechnology International Engineering Corporation (AVIC) i Yunnan Airports Guro.

Oprócz tego do poszczególnych miast w Angoli można dostać się drogą lotniczą (większość dużych ośrodków miejskich ma lotniska) lub drogową. Czas przejazdu tą ostatnią jest jednak wydłużony ze względu na bardzo zły stan nawierzchni jezdni.

W ośrodkach miejskich istnieje dość dobrze rozbudowana sieć telekomunikacyjna oraz – w znacznie gorszym stopniu - energetyczna. Regularnie zdarzają się przerwy w dostawach elektryczności.

W Angoli istnieje infrastruktura kolejowa, która na niektórych (niewielkich) odcinkach jest funkcjonalna. Władze tego kraju liczą, iż w najbliższych latach zostanie ona odnowiona i rozbudowana w ramach realizacji projektu Korytarza Lobito.

Kalendarz dni wolnych od pracy

• 1 stycznia – Nowy Rok
• 4 lutego – Dzień Początku Zbrojnej Walki Narodowo-Wyzwoleńczej
• Od czwartku do wtorku przed Wielkim Postem– Karnawał
• 8 marca – Międzynarodowy Dzień Kobiet
• 23 marca – Dzień Wyzwolenia Afryki Południowej
• Piątek Wielkiego Tygodnia – Wielki Piątek
• 4 kwietnia – Dzień Pokoju
• 1 maja – Dzień Pracy
• 17 września – Dzień Bohaterów Narodowych
• 2 listopada – Dzień Zaduszny
• 11 listopada – Dzień Niepodległości
• 25 grudnia – Boże Narodzenie

Głównymi produktami eksportowymi Angoli są ropa naftowa i diamenty oraz dalszej kolejności inne kopaliny. Eksport produktów wytwarzanych w tym kraju, objęty programem rządowym mającym na celu ograniczenie importu i zwiększenie produkcji lokalnej, stanowi mniej niż 1% całkowitego eksportu.

Z uwagi na deprecjację kursu walutowego, import został zredukowany do najniższego poziomu od czwartego kwartału 2021 r. Osiągnął 6,4 mld USD w pierwszym półroczu 2024 r., co oznacza spadek o 17% w porównaniu z tym samym okresem w 2023 roku. Redukcja ta dotyczy krajowych producentów, ponieważ Angola nadal jest silnie uzależniona od importu (ze względu na słabą zdolność do lokalnej produkcji towarów).

W lipcu 2024 r. w Angoli zorganizowane zostały targi handlowe Feira Internacional de Luanda (FILDA). Podczas tego wydarzenia podpisano bezpośrednie umowy handlowe o wartości ok. 4,8 mln USD, a także porozumienia (głównie w zakresie produkcji rolno-spożywczej) o łącznej wartości ok. 61.5 mln USD. 

Najważniejsi partnerzy handlowi

Chiny pozostają głównym odbiorcą produktów eksportowych, przyjmując 52% ropy naftowej (chociaż ich udział w 2024 r. zmniejszył się o 4 p.p. w porównaniu do poprzedniego okresu) Następne są Indie z 10,9%, Hiszpania z 8,3% i Indonezja z 5,2%.

Od 2018 r. Chińska Republika Ludowa niezmiennie pozostaje głównym importerem produktów Angoli (13,6%). Kolejne miejsca zajmują Portugalia (9,7%), USA i Indie (oba z 6,8%) oraz Belgia (6,5%).

Podstawowe produkty i usługi importowe i eksportowe

W pierwszym półroczu 2024 r., ponad 94% całkowitego eksportu Angoli stanowiła ropa naftowa i diamenty. Minerały i rudy stanowiły kolejne 4,2%. Ich głównym odbiorcą była ChRL. Program rządu mający na celu dywersyfikację bazy gospodarczej nadal stanowi mniej niż 1% całkowitego eksportu.

Import zmniejszył się o 17% w pierwszej połowie 2024 r. w porównaniu z tym samym okresem poprzedniego roku. Angola importuje przede wszystkim produkty spożywcze.

Główni inwestorzy

W pierwszym kwartale 2024 r. inwestorzy zarejestrowali planowane inwestycje rzędu 955,9 mln USD w Angola's Private Investment oraz Export Promotion Agency of Angola, co stanowi niewielki spadek w porównaniu z tym samym okresem w 2023 r. Głównymi krajami pochodzenia inwestycji są Angola (70%), Singapur (14%) i Indie (1%). Głównymi sektorami były przemysł z 63% i rolnictwo z 20%. Większość z nich inwestuje w Luandzie (63%) oraz Cuanzie Norte (14%) i Bengueli (6%).

Główne kierunki inwestycji zagranicznych

W celu poprawy klimatu inwestycyjnego Angola ratyfikowała SIFA z UE. Wdrożenie SIFA może usprawnić przyciąganie i rozszerzanie zrównoważonych inwestycji, integrując zobowiązania dotyczące środowiska i praw pracowniczych poprzez ułatwianie zakładania i codziennej działalności przedsiębiorstw dla europejskich inwestorów.

W pierwszym półroczu 2024 r., po raz pierwszy od 5 lat,  saldo BIZ było dodatnie i wyniosło 457,8 mln USD. Chociaż jest to znaczące, pod względem złagodzenia spadku akcji kredytowej Angoli, to jeśli nie nastąpi znaczący wzrost, potrzeby inwestycyjne kraju nie będą mogły zostać zaspokojone. Plan rozwoju Angoli „Vision 2050” przewiduje, że w latach 2023-2050 będą one wynosić rocznie 35 mld USD, zaś łącznie co najmniej 948 mld USD. Napływ BIZ wyniósł 4,7 mld USD w pierwszym półroczu 2024 r., co odzwierciedla roczny wzrost o 5,7% w sektorze naftowym. Podczas gdy wzrost w sektorach innych niż naftowy jest wysoki (prawie trzykrotnie w porównaniu z dwoma poprzednimi semestrami) i wynosi on 178,3 mln USD.

Odpływy BIZ wyniosły 4,2 mld USD w pierwszym półroczu 2024 r., co oznacza spadek o 21,22% w porównaniu z analogicznym okresem w 2023 i najniższy poziom od pierwszego półrocza 2021 r. Spadające odpływy prawdopodobnie mogą się utrzymywać. Sprzyjać temu może zmniejszanie się rezerw złóż naturalnych oraz środowisko biznesowe, które jeszcze nie zostało skonsolidowane. Celem odwrócenia tendencji spadkowej w sektorze naftowym, parlament angolski zatwierdził szereg środków mających na celu przyciągnięcie inwestycji i poprawę produkcji, w tym obniżenie podatków od produkcji ropy naftowej z 20% do 15% i podatku dochodowego od ropy naftowej z 65,75% do 55,75%.

Niedawne badanie europejskich przedsiębiorstw w Angoli zidentyfikowało bariery utrudniające prowadzenie działalności w tym kraju. Pomimo reputacji trudnego miejsca do prowadzenia działalności, firmy z UE mają pozytywne nastawienie do rynku angolskiego. Spośród ponad 100 respondentów 59% firm miało pozytywne nastawienie do lokalnego rynku, prognozując +450 mln euro inwestycji w ciągu najbliższych pięciu lat.

Angola jest państwem członkowskim Światowej Organizacji Handlu od 23 listopada 1996 r., a także od 8 kwietnia 1994 r. jest stroną porozumień o wolnym handlu i unii celnych (GATT). Oprócz tego 19 września 1989 r. przystąpiła do Banku Światowego oraz Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Z początkiem 2024 r. Angola opuściła szeregi organizacji OPEC. Nie zgadzała się bowiem z ograniczeniami w wydobyciu jakie były w jej ramach narzucane.

Angola jest także jednym z założycieli i państwem członkowskim Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej (SADC). Celem tej struktury jest wspieranie rozwoju gospodarczego krajów Afryki Południowej, wspieranie procesów pokojowych i zwiększanie poziomu bezpieczeństwa w regionie, przeciwdziałanie ubóstwu i jednoczesne zwiększanie poziomu życia obywateli państw regionu.

Od 1999 r. Angola jest także członkiem Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Środkowej (ECCAS). Do tego czasu miała status obserwatora. Celem tej struktury jest ustanowienie wspólnego rynku środkowoafrykańskiego, rozwijanie integracji gospodarczej i monetarnej oraz ustanowienie autonomicznego mechanizmu finansowania ECCAS.

Angola należy również do Afrykańskiego Banku Rozwoju, G77, Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju, Organizacji ds. Żywności i Rolnictwa ONZ, Międzynarodowej Korporacji Finansowej, Światowej Federacji Unii Handlowych. Kraj ten jest także sygnatariuszem porozumień dot. Afrykańskiej Unii Monetarnej zarządzanej przez Afrykański Bank Centralny.

Angola jest również jednym z ważniejszych partnerów Unii Europejskiej w zakresie realizacji Global Gateway Initiative oraz rozwoju korytarzy handlowych w Afryce.

Relacje z Polską

W Polsce funkcjonuje Angolsko-Polska Izba Handlowo-Przemysłowa. Dodatkowo, okresowo Polska Agencja Inwestycji i Handlu organizuje misje gospodarcze do Angoli, które pozwalają zainteresowanym inwestowaniem w tym kraju polskim przedsiębiorcom bezpieczne poszukiwania partnerów handlowych. Oprócz tego, polskie firmy indywidualnie realizują kilka projektów infrastrukturalnych w Angoli.

W poprzednich latach Angola eksportowała do Polski przede wszystkim granit, zaś importowała zboże, mięso i produkty pochodne, ciężarówki oraz części zamienne do nich, a także elementy instalacji budowlanych i hydraulicznych.

W 2022 r. Polska eksportowała do Angoli produkty i usługi o łącznej wartości 2,41 mln USD, zaś importowała usługi i produkty o wartości 127 mln USD.

Relacje z UE

W dniu 1 września 2024 r. weszła w życie Umowa o ułatwieniach w zakresie zrównoważonych inwestycji (SIFA). Jej celem jest zacieśnianie współpracy gospodarczej z państwami UE, przy jednoczesnym zintegrowaniu zobowiązań dotyczących praw środowiskowych i pracowniczych. Angola jest szóstym co do wielkości miejscem docelowym inwestycji UE w Afryce, odpowiadając za około 7% europejskich BIZ na kontynencie. Oprócz tego w zakresie wdrażania, technologii ekologicznych UE jest największym partnerem Angoli. Ma ona zostać pierwszym krajem w regionie, który rozpocznie eksport tzw. „zielonego” wodoru do Europy, gdy rozpoczną się dostawy do Niemiec (państwowa spółka naftowa Sonangol współpracuje z niemieckimi przedsiębiorstwami inżynieryjnymi Gauff i Conjuctta przy opracowywaniu projektu zielonego wodoru o mocy 400 MW, zasilanego elektrownią wodną w terminalu oceanicznym Barra do Dande, 30 km od stolicy Luandy).

UE realizuje w Angoli serię flagowych projektów w ramach Global Gateway Initiative:

• Barra do Dande (Flagship 2023) – utworzenie zielonego i cyfrowego korytarza między portugalskim portem Sines a angolskim portem Barra do Dande. Jest ono kierowane przez Portugalię. Porozumienie w tej sprawie zostało zawarte w czerwcu 2023 r. Głównym celem tego projektu jest zwiększenie bezpieczeństwa łańcuchów dostaw w sektorach rolnictwa i metali ziem rzadkich na poziomie regionalnym i globalnym.
• Lobito Corridor (Flagship 2024) – przewiduje on rozwój i rozszerzenie Korytarza Lobito, który obecnie łączy DRK i Angolę. Ma on być realizowany we współpracy z m.in. Zambią oraz DRK, a także Stanami Zjednoczonymi, Afrykańskim Bankiem Rozwoju i Afrykańską Korporacją Finansową. Porozumienie między stronami zostało podpisane w październiku 2023 r. podczas Global Gateway Forum. Przywrócenie całemu odcinkowi Korytarza jego operacyjności pozwoli na zwiększenie mobilności obywateli państw regionu, możliwości eksportowych oraz  wymiany handlowej. Znaczne skrócenie czasu transportu będzie także miało wpływ na obniżenie kosztów logistycznych i zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko naturalne.
• Infrastruktura TVET i modernizacja rolniczego szkolenia zawodowego (Flagship 2024) – celem jest dostosowanie siły roboczej do potrzeb rynku i zwiększenie równości kobiet i mężczyzn poprzez szkolenia uwzględniające kwestie płci. Całkowity budżet to 40 mln euro, z czego 35 mln euro pochodzi z pożyczki państwowej od Francuskiej Agencji Rozwoju (AFD), a 5 mln euro z dotacji UE (pomoc techniczna).
• Elektryfikacja obszarów wiejskich (Flagship 2024) – projekt sektora prywatnego firmy MCA, który polega na dostarczeniu i zainstalowaniu zintegrowanego rozwiązania na rzecz zrównoważonej elektryfikacji 60 społeczności w pięciu prowincjach Angoli. Ponad 200 000 gospodarstw domowych (około 1 miliona Angolczyków) będzie miało dostęp do energii elektrycznej. Finansowanie poprzez gwarancje kredytów eksportowych udzielane przez niemieckie Federalne Ministerstwo Gospodarki i Działań na rzecz Klimatu.
• Renowacja drogi EN140 między Mussende i Cangandala (Flagship 2024) - projekt sektora prywatnego niemieckiej firmy Gauff GmbH & Co., obejmujący renowację 98 km. Finansowanie projektu zostało przeprowadzone za pośrednictwem konsorcjum bankowego i jest gwarantowane przez niemieckie zabezpieczenie kredytu eksportowego. Projekt obejmuje budowę/renowację odcinka drogi o długości 98 km.

Baza traktatowa (między krajem opisywanym a Polską i UE)

• Umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Angoli o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej. Data podpisania: 2006.03.01, data wejścia w życie: 2006.03.01.
• Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Angoli o zmianie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Angoli o udzieleniu kredytu oraz Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Angoli o zmianie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Angoli o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej, sporządzonej w Luandzie 1.03.2006 r., w formie wymiany not. Data podpisania: 2008.06.25, data wejścia w życie: 2008.06.27.
• Umowa między Rządem RP a Rządem Rep. Angoli o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej. Data podpisania: 2010.08.27, data wejścia w życie: 2010.08.27.
• Umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Angoli o udzielenie kredytu w ramach pomocy wiązanej. Data podpisania: 2017.03.06, data wejścia w życie: 2017.03.06.
• Od 2016 roku procedowane jest MoU o współpracy przemysłowej z Angolą.