Polska na Białorusi

Sprawę załatwisz we właściwym terytorialnie urzędzie konsularnym RP.

Wniosek o wydanie wizy musisz złożyć osobiście. Placówka dyplomatyczna nie przyjmuje wniosków nadesłanych faksem, listownie lub pocztą elektroniczną.

W celu umówienia wizyty w Wydziale Konsularnym Ambasady RP w Mińsku w sprawach repatriacyjnych należy przesłać e-mail na adres: minsk.wk.prawne@msz.gov.pl lub zadzwonić tel.: +375 17 388 52 31

 Korespondencja kierowana na adres e-mailowy Wydziału Konsularnego powinna zawierać:

- imię i nazwisko osoby, od której pochodzi;

- adres/telefon kontaktowy;

- przedmiot sprawy, której dotyczy.

1. Wypełniony wniosek o wydanie wizy w celu repatriacji;
2. Aktualną fotografię osoby, której wniosek dotyczy, nieuszkodzoną, kolorową, o wymiarach 35 mm × 45 mm, wykonaną w ciągu ostatnich 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku, mającą dobrą ostrość, przedstawiającą wizerunek twarzy od czubka głowy do górnej części barków, tak aby twarz zajmowała 70–80% fotografii, oraz pokazującą wyraźnie oczy i twarz, na jednolitym jasnym tle; fotografia ma przedstawiać osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami, w pozycji frontalnej, patrzącą na wprost z otwartymi oczami, nieprzesłoniętymi włosami, z naturalnym wyrazem twarzy i zamkniętymi ustami;
3. życiorys wnioskodawcy;
4. odpis aktu urodzenia wnioskodawcy;
5. dokumenty poświadczające aktualny stan cywilny wnioskodawcy;
6. dokumenty poświadczające miejsce stałego zamieszkania na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej
7. dowody potwierdzające polskie pochodzenie:
   • polskie dokumenty tożsamości
   • akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością
   • dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej
   • dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
   • dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej.
8. inne dokumenty potwierdzające okoliczności podane we wniosku o wydanie wizy repatriacyjnej;
9. oświadczenie, , że dane zawarte we wniosku są prawdziwe, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań

Pamiętaj! Wizy krajowej w celu repatriacji nie może otrzymać osoba która:

• utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji,
• repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską SRR, Ukraińską SRR, Litewską SRR i ZSRR do jednego z państw będących stroną tych umów,
• w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej,
• uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka,
• jej dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu,
• wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
• obowiązuje wpis danych osoby do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany.

Procedura repatriacyjna jest wolna od opłat.

Wydanie wizy repatriacyjnej jest zależne m.in. od otrzymania zgody na jej udzielenie z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Przed zaakceptowaniem wniosku, MSWiA zwraca się z zapytaniem do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do Szefa Agencji Wywiadu, Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu lub wojewody o przekazanie danych i informacji mających znaczenie dla przeprowadzenia postępowania.

Ze względu na skomplikowany charakter procedury może ona zająć kilka miesięcy lub dłużej.

Aby odebrać dokumenty, należy umówić wizytę sprawach repatriacyjnych, w Wydziale Konsularnym Ambasady RP w Mińsku:

• przesłając e-mail na adres: minsk.wk.prawne@msz.gov.pl 
• telefonująć na nr tel.: +375 17 388 52 31

Korespondencja kierowana na adres e-mailowy powinna zawierać:

• imię i nazwisko osoby, od której pochodzi;
• adres/telefon kontaktowy;
• przedmiot sprawy, której dotyczy.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji  (Dz.U. z 2018 r. poz. 609  t.j. z późn. zm.) w związku z art. 88 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. - Prawo konsularne (Dz.U. z 2018 r. poz. 2141 t.j. z późn. zm.), od decyzji konsula stronie przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Odwołanie wnosi się pisemnie za pośrednictwem konsula, który wydał decyzję, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji.

Zasady repatriacji określa ustawa z dnia 9 listopada 2000 roku O repatriacji ( Dz. U. z 2004 r., nr 53, poz. 532 ). W jej preambule czytamy, że „ ... powinnością Państwa Polskiego jest umożliwienie repatriacji Polakom, którzy pozostali na Wschodzie, a zwłaszcza w azjatyckiej części byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, i na skutek deportacji, zesłań i innych prześladowań narodowościowych lub politycznych nie mogli w Polsce nigdy się osiedlić, ... ".

Wiza wjazdowa w celu repatriacji może być wydana osobie polskiego pochodzenia, która przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. do dnia 1 stycznia 2001 roku zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.

Zgodnie z tymi zasadami za repatrianta uznaje się osobę, która

- deklaruje narodowość polską i spełnia łącznie następujące warunki:
- co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków, albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej,
- wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.

Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się również osobę, która

- deklaruje narodowość polską i spełnia łącznie następujące warunki:
- posiadała ona w przeszłości obywatelstwo polskie lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków posiadało obywatelstwo polskie,
- wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.

Ponadto za osobę polskiego pochodzenia uznaję się także osobę, która

- deklaruje narodowość polską i spełnia łącznie następujące warunki:
- co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków potwierdziło swoją przynależność do Narodu Polskiego przez, w szczególności, pielęgnowanie polskich tradycji i zwyczajów,
- wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.

W procesie repatriacji podstawowe znaczenie mają dokumenty potwierdzające polskie pochodzenie kandydata na repatrianta. Powinny być one wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego ZSRR i dotyczyć wnioskodawcy, jego rodziców, dziadków lub pradziadków. W szczególności mogą to być: dokumenty potwierdzające tożsamość, akty stanu cywilnego (akt urodzenia, zawarcia małżeństwa, zgonu ) lub ich poświadczone odpisy, metryki chrztu poświadczające związek z polskością, inne rodzinne lub rodowe dokumenty, dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim zawierające wpis informujący o narodowości polskiej, dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, represji, prześladowania osoby ze względu na jej polskie pochodzenie, o rehabilitacji zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej, dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej.

Ze wszystkich dokumentów, którymi dysponuje wnioskodawca, należy sporządzić ich odpisy poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałami oraz tłumaczenia dokonane przez tłumacza przysięgłego ( nie należy przysyłać kserokopii dokumentów lub kserokopii ich tłumaczeń, a także przepisanych i potwierdzonych notarialnie tekstów dokumentów ). Zgodnie z obowiązującymi zasadami procedury repatriacyjnej dokumenty te nie mogą być wydane powtórnie przez władze Federacji Rosyjskiej. Potwierdzeniem polskiego pochodzenia mogą być wyłącznie dokumenty dotyczą-ce wnioskodawcy lub jego wstępnych wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne oraz organy byłego ZSRR do dnia 31 grudnia 1991 roku.

Należy podkreślić, że uznanie polskiego pochodzenia związane jest nie tylko z posiadaniem dokumentów potwierdzających pochodzenie rodziców, dziadków i pradziadków. Zależy ono również od potwierdzenia związków z polskością kultywowanych w rodzinie, znajomości języka polskiego, wiedzy o Polsce, jej kulturze i stanie współczesnym. Rozmowa w języku polskim z konsulem służy również przedstawieniu uzasadnienia zamiaru osiedlenia się w Polsce.

Wiza wjazdowa w celu repatriacji do Polski ważna jest przez okres 12 miesięcy od daty jej wydania. Osoba wjeżdżająca do Polski w ramach repatriacji nabywa obywatelstwo polskie z chwilą przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej.

Wykaz niezbędnych dokumentów w celu wydania wizy repatriacyjnej :

1) wniosek o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji,
2) dokumenty potwierdzające polskie pochodzenie,
3) dokumenty potwierdzające warunki do osiedlenia się w Polsce,
4) zaświadczenie o braku zadłużenia z tytułu zobowiązań podatkowych,
5) zaświadczenie o niekaralności,
6) kserokopia paszportu,
7) 2 x jednakowe kolorowe fotografie formatu paszportowego,
8) inne dokumenty wskazane przez konsula.

W przypadku osób rozwiedzionych do „Wniosku o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji” należy obowiązkowo dołączayć następujące dokumenty uwierzytelnione przez polskiego konsula lub poświadczone w trybie „apostille”:

Oryginał wyroku sądu orzekającego rozwiązanie małżeństwa przez rozwód.
Odpis z Urzędu Stanu Cywilnego o rozwiązaniu małżeństwa zawierający datę i miejsce zawarcia małżeństwa.
Odpisy aktów urodzeń osób zawierających małżeństwo, w tym byłego małżonka – o ile jest to możliwe – dla wywołania określonych skutków prawnych tj. uznania zagranicznych wyroków sądowych za skuteczne na terytorium RP przez właściwy sąd w kraju.
 

Dla wystąpienia o polskie dokumenty tożsamości tj. dowód osobisty i paszport wymagane jest umiejscowienie zagranicznych aktów stanu cywilnego w polskich księgach stanu cywilnego  i uzyskania polskich aktów stanu cywilnego. 

Wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji możliwe jest dopiero po przedstawieniu przez kandydata na repatrianta tzw. warunków do osiedlenia się w Polsce ( zaproszenia ), tj. gwarancji zawierających zapewnienie otrzymania mieszkania i posiadania źródła utrzymania w Polsce oraz ewentualnie deklaracji pomocy organizacyjnej lub finansowej przez okres pierwszych 12 miesięcy pobytu w Polsce.

Oświadczenie podmiotu zapraszającego powinno zawierać wskazanie lokalu mieszkalnego, formę jego udostępnienia oraz wskazanie źródeł utrzymania w Polsce. W formie uchwały rady gminy może być ono wystosowane przez gminę ( lokalny organ władzy samorządowej ), bądź w formie aktu notarialnego przez najbliższą rodzinę kandydata na repatrianta ( małżonek, rodzice, rodzeństwo lub dzieci wnioskodawcy ), a także przez osobę prawną ( np. stowarzyszenie, fundację, parafię itp. ). Ponadto oświadczenie takie, również w formie aktu notarialnego, sporządzić może jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę w Polsce.

Dowód potwierdzający źródła utrzymania nie jest wymagany jedynie od osób, którym przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe w rozumieniu przepisów emerytalnych i rentowych w Rzeczypospolitej Polskiej. W odniesieniu do osób starszych dowodem potwierdzającym zapewnienie warunków do osiedlenia się może być uchwała rady powiatu zobowiązująca starostę do zapewnienia miejsca w domu pomocy społecznej na terenie danego powiatu.

Wiza wjazdowa w celu repatriacji nie może być wydana osobie, która :

1) nie posiada polskiego pochodzenia ( nie spełnia w całości przepisów art. 5 ustawy O repatriacji ),
2) utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2000 roku,
3) repatriowała się z terytorium Polski na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944 - 1957 z republikami byłego ZSRR,
4) w czasie pobytu poza granicami Polski działała na szkodę podstawowych interesów Polski,
5) uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka.

INFORMACJA NA TEMAT FORMY I ZAKRESU POMOCY PRZYSŁUGUJĄCEJ REPATRIANTOM

Ewidencja lokali mieszkalnych i źródeł utrzymania repatriantów

Warunkiem otrzymania wizy repatriacyjnej jest przedstawienie przez wnioskodawcę dowodu potwierdzającego posiadanie przez niego lub zapewnienie mu przez inne podmioty lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w RP.

Głównymi podmiotami oferującymi repatriantom warunki do osiedlenia się w RP są gminy. Sporządzane przez gminy zaproszenia dla niewskazanych imiennie osób są rejestrowane - bazie „RODAK”, prowadzonej przez Ministra Spraw Wewnętrznych. Pozwala ona na ewidencjonowanie i kojarzenie: z jednej strony osób, które zamierzają repatriować się do Polski a nie posiadają „warunków do osiedlenia się” i z drugiej strony wolnych lokali mieszkalnych i źródeł utrzymania oferowanych repatriantom przez gminy . Ustawa przewiduje bowiem możliwość składania wniosków o wydanie wizy repatriacyjnej przez osoby polskiego pochodzenia, które zamieszkują na terytorium objętym repatriacją, ale nie dysponują stosownym zaproszeniem. Osoby te uzyskują od konsula przyrzeczenie wydania wizy krajowej w celu repatriacji (tzw. promesę wizy) i są rejestrowane w bazie „RODAK”.

Oferty gmin przydzielane są zgodnie z kolejnością złożenia wniosku, przy czym jako pierwsze, udostępniane są osobom deportowanym i prześladowanym z przyczyn narodowościowych lub politycznych, których wiek i zły stan zdrowia uzasadnia konieczność szybkiej repatriacji do Polski.

Minister Spraw Wewnętrznych, przydzielając zaproszenia gmin, uwzględnia ich oczekiwania co do liczby osób, jaką gmina gotowa jest przyjąć, a także co do wykształcenia, profesji bądź umiejętności osób, którym gmina może zapewnić zatrudnienie.

Warunki do osiedlenia się mogą zapewnić również inne podmioty: osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej i mające siedzibę w Polsce, a także osoby fizyczne będące obywatelami polskimi. Jednakże krąg osób, które takie zaproszenie mogą wystawić został ograniczony do wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa osoby zapraszanej.

Liczbę przyjazdów do Polski w ramach repatriacji limitują przede wszystkim warunki otrzymania wizy krajowej w celu repatriacji. Przepisy gwarantują repatriantom stosunkowo wysoki poziom bezpieczeństwa socjalnego – pewność zatrudnienia (przynajmniej dla jednej osoby) i stałe umowy najmu lokali komunalnych. Założono bowiem, że taki model prowadzi do szybkiej integracji, która, powinna być szeroko rozumianym procesem obejmującym kwestie pokonywania barier psychologicznych, językowych, kulturowych i społecznych z jakimi często stykają się repatrianci w środowiskach lokalnych.