W trakcie 3 lat realizacji programu podjęto ponad 100 inicjatyw poprawiających dostępność różnego rodzaju instytucji czy podmiotów – szkół, placówek służby zdrowia, uczelni czy urzędów

– powiedziała wiceminister Małgorzata Jarosińska-Jedynak.

Program Dostępność Plus i jego efekty

Kluczową rolę w realizacji programu odgrywają zmiany systemowe. To szeroki pakiet działań legislacyjnych ukierunkowanych na stworzenie ram prawnych i systemowych dla zapewniania dostępności w Polsce.

Dzięki przepisom ustawy oraz podjętym wcześniej w programie działaniom funkcjonuje Rada Dostępności. Rozwijane jest także Partnerstwo na rzecz dostępności, do którego należy w tej chwili 219 podmiotów. To dwa ważne fora wymiany poglądów, doświadczeń i kreowania pomysłów dla rozwoju dostępności w Polsce.

Trzy lata programu to między innymi inicjatywy, których efektem powinno być ponad 180 szkół podstawowych z grantami na finansowanie dostępności. To także docelowo 170 uczelni realizujących projekty na dostosowanie swojej działalności do potrzeb studentów i pracowników z niepełnosprawnościami.

Dostępność Plus objęła również ochronę zdrowia. Przyznano 29 grantów dla placówek podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) i dofinansowanie dla 14 dla szpitali na poprawę dostępności.
Zmodernizowano ponad 20 dworców kolejowych oraz 650 nowych lub przebudowanych peronów kolejowych, dostosowując je do potrzeb osób o ograniczonej możliwości poruszania się. Wprowadzono szereg udoskonaleń ułatwiających podróżowanie osobom z niepełnosprawnościami.

Istotną rolę w programie Dostępność Plus odgrywa ustawa o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. Dzięki niej instytucje publiczne są zobligowane do zapewnienia dostępności w swoich budynkach. Ustawa zobowiązuje również do świadczenia usług publicznych bez barier, utrudniających korzystanie z nich przez osoby z niepełnosprawnościami, starsze, czy z innych względów potrzebujące doraźnej pomocy.

Szkolimy architektów w zakresie projektowania uniwersalnego, urzędników w tematyce dostępności cyfrowej i planowania przestrzennego, pracowników organizacji pozarządowych w zakresie weryfikowania dostępności, pracowników transportu w kwestii obsługi osób z niepełnosprawnościami. Organizujemy konkursy dla przedsiębiorców, w których zachęcamy do uniwersalnego projektowania usług i produktów przyjaznych ludziom starszym i z niepełnosprawnościami.

Tworzenie warunków do tego, aby osoby z niepełnosprawnościami mogły godnie żyć, samodzielnie funkcjonować i uczestniczyć w życiu społecznym na równi z innymi – to najważniejszy cel tego programu

– powiedziała wiceminister Małgorzata Jarosińska-Jedynak.

Ze szczegółowymi efektami realizacji programu Dostępność Plus można zapoznać się na stronie funduszeeuropejskie.gov.pl.

Naszym priorytetem pozostaje zapewnienie wsparcia dla wdrażania ustawy. Zamierzamy kontynuować nasze działania wspierające dostarczanie wiedzy na temat tego, jak realizować obowiązki z niej wynikające, szczególnie te obowiązujące od tego roku

– podkreśliła wiceminister Małgorzata Jarosińska-Jedynak.

Obecnie skupiamy się na tym, by fundusze na dostępność były wyodrębnione w programach perspektywy finansowej 2021-2027. W programie krajowym finansowanym z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) planujemy kontynuacje działań związanych z tworzeniem standardów i ekspertyz branżowych czy sektorowych, oraz rozwojem promocji idei dostępności.
W programach regionalnych chcemy, aby pieniądze były przeznaczane na adaptację wypracowanych i sprawdzających się modeli dostępnych placówek służby zdrowia czy szkół, ale także, aby znalazły się tam fundusze na wsparcie dostępności w kulturze i turystyce.

Dbając o turystykę społeczną, zamierzamy zgłaszać marszałkom każdego z województw potrzebę ujęcia w programach regionalnych wsparcia na remonty szlaków, infrastruktury parków narodowych i krajobrazowych, a także szkolenia ich personelu, czy służb ratownictwa pod kątem zapewniania dostępności. Chcemy, aby w tych programach stworzona została także możliwość zakupu niezbędnego dla poprawy dostępności wyposażenia np. dla służb ratowniczych, czy prac dostosowujących schroniska lub inne miejsca odpoczynku do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.