Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Eragrostis albensis fot. Marcin Nobis

 

Nazwa polska: Miłka połabska

Nazwa łacińska: Eragrostis albensis H. Scholz

Nazwa angielska: Elbe love grass

 

Kategoria stopnia inwazyjności: mało inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: gatunek szeroko rozprzestrzeniony

 

Informacje o gatunku

Pochodzenie miłki połabskiej nie jest jednoznaczne. Część autorów (w tym niemieckich) uważa, że jest to neoendemit środkowoeuropejski czyli stosunkowo młody takson, który powstał (wyewoluował) na ograniczonym obszarze, w tym przypadku Europy Środkowej, poza którym jeszcze nie zdołał lub nie zdążył się rozprzestrzenić. Inni (w tym autorzy z Czech i Polski) uważają, że bardziej prawdopodobne jest, że gatunek został zawleczony na teren Europy Środkowej z centralnej Azji. Rozmieszczenie, status taksonomiczny i pochodzenie taksonu nadal wymagają badań.

W Polsce miłka połabska uznawana jest za gatunek obcych, który na terenie kraju zaczął rozprzestrzeniać się w drugiej połowie XX wieku. Współcześnie gatunek ten zaczyna odgrywać istotną rolę, zarówno w ekosystemach naturalnych i półnaturalnych, do których należą doliny rzeczne, jak też na siedliskach antropogenicznych w obrębie terenów zurbanizowanych. Miłka rozprzestrzenia się samodzielnie w wyniku przenoszenia jej ziarniaków przez wodę, wiatr i zwierzęta, a także w wyniku działalności człowieka, w tym np. związanej z wykorzystaniem piasku rzecznego. Szybkie rozprzestrzenianie gatunku związane jest z niewielkimi rozmiarami jego ziarniaków oraz z dużą tolerancją na zmienne warunki wilgotnościowe zajmowanych siedlisk. Jego oddziaływanie w środowisku przyrodniczym w największym stopniu dotyczy gatunków i zbiorowisk zajmujących okresowo odsłaniane brzegi koryt rzecznych. Zbiorowiska te należą do przewodnich dla chronionych typów siedlisk przyrodniczych (w tym 3130 i 3270). Z tymi siedliskami związanych jest kilka rodzimych gatunków roślin naczyniowych, zaliczanych do rzadkich lub ginących w skali kraju. Biorąc pod uwagę szybkie tempo rozprzestrzeniania się gatunku, jak też liczebność jego populacji, można zakładać, że efekty jego rozprzestrzenienia się mogą być poważne dla ekosystemów dolin rzecznych, a przynajmniej dla niektórych ich odcinków. W niniejszej analizie gatunek został zaliczony do mało inwazyjnych gatunków obcych (ocena 0,4), o dużej dynamice w rozprzestrzenianiu się i zajmowaniu nowych stanowisk. Realne skutki obecności miłki połabskiej wymagają podjęcia wieloletnich, regularnych badań, w tym zbioru danych z powierzchni stałych, zarówno z odcinków, gdzie gatunek jest już obecny, jak też takich, gdzie jeszcze go nie odnotowano.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ