Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Rezerwat będzie ustanowiony w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych” i wkrótce zwiększy liczbę rezerwatów ustanowionych w grudniu 2024 roku – aktualnie jest już 65 nowych rezerwatów.

Obszar ten zabezpiecza tereny źródliskowe niewielkich cieków, które uchodzą do Sufragańczyka. W północnej części planowanego rezerwatu zlokalizowane są niewielkie śródleśne polany z interesującą florą.

Do wschodniej części obszaru przylega zabudowa jednorodzinna miasta Kielce. Przy południowej granicy obszaru znajduje się często uczęszczana trasa piesza i rowerowa. 

Dzisiejszy odcinek przygotowaliśmy we współpracy z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Kielcach. Zapraszamy do lektury.

Powierzchnia i lokalizacja planowanego rezerwatu

„Góra Wierzejska” jest położona w gminie Masłów, w powiecie kieleckim, na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Kielce, w leśnictwie Dąbrowa. Znajduje się w kompleksie leśnym przy północnej granicy Kielc.

Planowany rezerwat w znacznej części pokrywa się z obszarem Natura 2000 Ostoja Wierzejska (PLH260035) i ma powierzchnię 204,41 ha.

Charakterystyka obszaru

Rezerwat chroni szczytową część wzniesienia Góra Wierzejska o wysokości 375,8 m n.p.m. Porasta je kompleks leśny o znacznym stopniu naturalności, złożony głównie z jedlin i buczyn. W starszych drzewostanach jodłowych znajduje się stosunkowo duża liczba zamierających i martwych drzew stojących, jak również złomów i wywrotów.

Niewielkie powierzchnie projektowanego rezerwatu zajmują pozostałości działalności górniczej w postaci hałd, wyrobisk i łomików, które obecnie, na skutek naturalnej sukcesji zanikają. W latach 50 i 60 ubiegłego wieku odbywała się tu eksploatacja piaskowców.

Flora

Na terenie projektowanego rezerwatu licznie występują chronione gatunki paproci - podrzenia żebrowca oraz mchu tujowca tamaryszkowatego.

Część chronionych gatunków roślin związana jest z podmokłymi łąkami w północnej części obszaru. Są to rosiczka okrągłolistna, kruszczyk błotny.

Fauna

„Góra Wierzejska” jest ważną ostoją chrząszcza saproksylicznego - zgniotka cynobrowego, gatunku związanego z lasami o naturalnym charakterze, zasobnymi w zamierające i martwe drzewa. Nazwa gatunku pochodzi od cynobrowo-czerwonej wierzchniej części ciała. Chrząszcz ten jest silnie spłaszczony i stąd pochodzi nazwa tego rodzaju. Gatunek ten uważany jest za relikt lasów pierwotnych.

Obszar zamieszkują także:

• rzekotka zielona,
• traszka górska,
• dzięcioł czarny,
• dzięcioł zielonosiwy,
• muchołówka mała,
• puszczyk uralski,
• sóweczka,
• włochatka,
• popielica.

Uzasadnienie ochrony

Celem ochrony w rezerwacie jest zachowanie ekosystemów leśnych o charakterze naturalnym, z endemicznym dla wyżyn południowowschodniej Polski, jodłowym borem mieszanym (Abietetum polonicum). Wchodzi on w skład tzw. dynamicznego kompleksu wyżynnych i górskich lasów bukowo-jodłowych.