Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Psittacula krameri fot. Tomasz Wilk

 

Nazwa polska: Aleksandretta obrożna

Nazwa łacińska: Psittacula krameri (Scopoli 1769)

Nazwa angielska: Ring-necked parakeet

 

Kategoria stopnia inwazyjności: średnio inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: populacja(e) izolowana(e)

 

Informacje o gatunku

Aleksandretta obrożna występuje naturalnie w Afryce Środkowej i na Półwyspie Indyjskim. Papuga ta występuje na obszarze Polski w stanie dzikim, jak również przetrzymywana jest w prywatnych hodowlach i ogrodach zoologicznych. W roku 2018 odnotowano pierwszy udany lęg tego gatunku na południu kraju (Nysa, woj. opolskie). Podstawowe drogi wprowadzenia i rozprzestrzeniania się tego gatunku, które związane są z udziałem człowieka obejmują celowe introdukcje i ucieczki z hodowli. W Polsce aleksandretta obrożna nie rozprzestrzenia się jeszcze spontanicznie, jak ma to miejsce w krajach Południowej i Zachodniej Europy, gdyż nie ma tu jeszcze stabilnych i zwiększających swoją liczebność populacji lęgowych. Gatunek ten zasiedla różne typy lasów i terenów zadrzewionych, położonych w miastach i terenach podmiejskich lub rolniczych. Papuga doskonale radzi sobie na obszarach mniej lub bardziej zurbanizowanych, które zapewniają jej miejsca lęgowe (parki, ogrody, cmentarze itp.) i co najważniejsze, odpowiednie warunki do żerowania i przebywania w okresach jesienno-zimowych. Gatunek ten ma negatywny wpływ na środowisko przyrodnicze, uprawy roślin, hodowle zwierząt, ludzi i inne obiekty. Wpływ tej papugi na środowisko przyrodnicze przejawią się głównie poprzez konkurencję o zasoby (dziuple, pokarm) z rodzimymi gatunkami ptaków i ssaków, a także poprzez negatywny wpływ na zachowania żerowiskowe i terytorialne (śpiew) rodzimych ptaków i przenoszenie patogenów (bakterie, wirusy). Przenoszenie patogenów stanowi również niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia zwierząt hodowlanych oraz ludzi. Negatywny wpływ tego gatunku na uprawy roślin obejmuje przede wszystkim zjadanie i niszczenie części lub całych roślin, głównie owoców i nasion, jak również zanieczyszczanie ich odchodami. Ptaki te w podobny sposób, tzn. przez ogołacanie drzew z liści i zanieczyszczanie odchodami, mogą niszczyć tereny rekreacyjne takie jak parki i ogrody.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ